Read Sanskrit साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 7 Bible Online

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 7 - Sanskrit bible

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 7

¹जनान्‌ दृष्‍टान्‍तेन सह उपदिश्‍य येशुः कफरनहूमम्‌ आगतः।

²तत्र कस्‍यचित्‌ शतपतेः प्रियः सेवकः दुःसाध्‍यरोगेण मरणासन्‍नः आसीत्‌।

³शतपतिः येशोः विस्‍मयकारिणीम्‌ ख्‍यातिं श्रुत्‍वा यहूदिनः प्रतिष्‍ठितान्‌ नागरिकान्‌ तस्‍मै निवेदनाय अप्रेषयत्‌; यत्‌ सः आगत्‍य एतं दासं रोगमुक्‍तं करोतु।

⁴येशोः समीपं गत्‍वा ते विनयेन सह न्‍यवेदयन्‌, “असौ शतपतिः भवतः कृपाम्‌ प्राप्‍तुं योग्‍यः अस्‍ति।

⁵सः अस्‍माकं राष्‍ट्रस्‍य हितं करोति, तेनैव अस्‍माकम्‌ सभागृहम्‌ निर्मितम्‌।”

⁶येशुः तैः सह अचलत्‌। यावत्‌ शतपतेः गृहस्‍य अन्‍तिकं येशुः आप्‍तवान्‌, स्‍वान्‌ बन्‍धून्‌ सम्‍प्रेष्‍य सः तस्‍मै न्‍यवेदयत्‌, “हे प्रभो! वृथा श्रम मा करोतु,

⁷अहं न योग्‍यः अस्‍मि यद्‌ भवान्‌ मम गृहम्‌ आगच्‍छेत्‌, अहं न योग्‍यः अस्‍मि भवतः दर्शनाय। अतः एकं शब्‍दम्‌ एव भवान्‌ वदेत्‌ मम दासः नीरोगः भविष्‍यति।

⁸अहं तुच्‍छः अधिकारी अस्‍मि। मम अधीने स्‍वल्‍पाः सैनिकाः सन्‍ति। यदा एकं गन्‍तुम्‌ आदिशामि तदा असौ गच्‍छति। अपरं चेत्‌ समायातुम्‌, सः आयाति। यदा दासम्‌ आदिशामि करोतु एतत्‌, सः करोति।”

⁹तस्‍य वचः श्रुत्‍वा येशुः विस्‍मयं ययौ। ततः परावृत्‍य अनुयायिनः सः अब्रवीत्‌, “अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि, इस्राएले अपि न ईदृशः विश्‍वासः दृष्‍टिम्‌ आगतः।”

¹⁰प्रेषिताः जनाः दासं स्‍वस्‍थम्‌ आप्‍तवन्‍तः।

¹¹अथ येशुः नाईमनगरम्‌ आगतः। तेन सह तस्‍य शिष्‍याः, एकः विशालजनसमूहश्‍च अपि चलति स्‍म।

¹²यदा ते नगरद्वारसमीपं समुपस्‍थिताः, तदा ते जनैः नीयमानम्‌ एकं शवम्‌ अपश्‍यन्‌। सः मृतकः जनन्‍याः एकमात्रः पुत्रः आसीत्‌, सा च विधवा आसीत्‌। नगरस्‍य बहवः जनाः शवेन सह आसन्‌।

¹³विधवां मातरम्‌ दृष्‍ट्‌वा येशुः संजातकारुण्‍यः “मा रुदिहि” इति अभाषत।

¹⁴समीपे आगत्‍य शवरथं चापि करेण असौ अस्‍पृशत्‌। शववाहिनाम्‌ निवहः अतिष्‍ठत्‌। येशुः शवं प्राह, “युवक! अहं त्‍वाम्‌ ब्रवीमि “उत्तिष्‍ठ”।

¹⁵शवः उपविश्‍य भाषितुं च प्रचक्रमे। येशुः तं तस्‍य मात्रे असमर्पयत्‌।

¹⁶सर्वे विस्‍मिताः, प्रभोः महिमानं च स्‍तुवन्‍तः एतद्‌ बभाषिरे, “अस्‍माकं मध्‍ये महान्‌ नबी जायते, परमेश्‍वरेण स्‍वीयाः प्रजाः अद्‌यः अनुकम्‍पिताः।”

¹⁷येशोः विषये इयं वार्ता समस्‍तयहूदियायां, निकटवर्तिषु प्रदेशेषु प्रसारिता।

¹⁸योहनस्‍य शिष्‍याश्‍च तस्‍मै सर्वम्‌ न्‍यवेदयन्‌।

¹⁹योहनः द्वौ शिष्‍यौ आहूय अब्रवीत्‌, “येशुम्‌ उपेत्‍य पृच्‍छतम्‌ “यो हि आगन्‍ता किं सः भवान्‌? अथवा कश्‍चित्‌ अन्‍यः अस्‍ति यः अस्‍माभिः प्रतीक्ष्‍येत्‌?”

²⁰तौ शिष्‍यौ येशोः समीपं गत्‍वा तथा ऊचतुः, आवां तवान्‍तिकं प्रेष्‍य योहनः जलसंस्‍कारदाता पृच्‍छति “यः आगन्‍ता अस्‍ति सः एव किं भवान्‌, अथवा कश्‍चित्‌ अस्‍माभिः अन्‍यः प्रतीक्ष्‍येत्‌ इति?”

²¹तस्‍मिन्‌ समये येशुः अनेकान्‌ व्‍याधिपीडितान्‌ कष्‍टेभ्‍यः अपदूतेभ्‍यः विमोचयन्‌ आसीत्‌। बहवः जन्‍मनः नेत्रविहीनाः येशुना दृक्‌शक्‍तिं प्राप्‍नुवन्‍ति स्‍म।

²²येशुः योहनप्रेषितौ शिष्‍यौ प्रत्‍युवाच, “गच्‍छतम्‌ निवेद्‌यतां तस्‍मै यथा दृष्‍टं यथाश्रुतम्‌। अन्‍धाः पश्‍यन्‍ति, पंगवः चलन्‍ति, कुष्‍ठिनः कुष्‍ठतः शुद्‌ध्‍यन्‍ते, श्रोत्रहीनाः शृण्‍वन्‍ति, मृत्‍युमेत्‍यापि जनाः जीवन्‍ति, दरिद्रेभ्‍यः शुभसमाचारः श्रावयते,

²³जनाः धन्‍याः सन्‍ति, ये सदा मयि विश्‍वसन्‍ति।”

²⁴योहनप्रेषिते शिष्‍यद्वये गतवति येशुः योहनम्‌ उदि्‌दश्‍य जनान्‌ उवाच - “यूयं किम्‌ इक्षितुम्‌ निर्जनं प्रदेशं गताः? वातेन प्रकम्‍पमानं वेतसं?

²⁵चेत्‌ न किन्‍नु तत्‌? महार्हवस्‍त्रेण वेष्‍टितं पुरुषं द्रष्‍टुम्‌? नु किम्‌ ! बहुमूल्‍यानि वासांसि, विलासिनाम्‌ जीवनं च सेवन्‍ते, ते केषुचित्‌ राजगेहेषु लभन्‍ते।

²⁶तथापि किं द्रष्‍टुं यूयं बहिर्गताः? किन्‍नु कश्‍चित्‌ नबी युष्‍माभिः दृष्‍टः? निश्‍चयमेव! अहं त्‍वां ब्रवीमि - नबितः अपि महान्‌ पुरुषः।

²⁷असौ सः एव यस्‍मिन्‌ विषये इदं लिखितम्‌ - पश्‍य स्‍वदूतं तव पुरतः प्रेषयामि। असौ तवाग्रे तव मार्गम्‌ संस्‍करिष्‍यति।

²⁸अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि, मनुष्‍येषु योहनाद्‌ जलसंस्‍कारदातुः कश्‍चित्‌ नबी महत्तरः न विद्‌यते। तथापि प्रभोः राज्‍ये यः क्षोदिष्‍टः, सः योहनात्‌ महत्तरः वर्तते।”

²⁹योहनस्‍य वचः श्रुत्‍वा ततो जलसंस्‍कारं गृह्‌य जनाः परमेश्‍वरस्‍य इच्‍छां सम्‍पादयामासुः।

³⁰परं फरीसिनः शास्‍त्रिणश्‍च तस्‍य जलसंस्‍कारं न गृहीत्‍वा आत्‍मविषये परमेश्‍वरस्‍य योजनाम्‌ व्‍यर्थीचक्रुः। येशुः वदन्‌ आसीत्‌,”

³¹इमे जनाः कैः सदृशाः? एतेषाम्‌ कैः सह तुलयानि?

³²ते हट्‌टे आसीनानां बालकानां सदृशाः सन्‍ति ये अन्‍यान्‌ आहूय वदन्‍ति - युष्‍मदर्थम्‌ अस्‍माभिः वंशी वादिता, यूयं न अनृत्‍यत; अस्‍माभिः विलापः कृतः, यूयं न अरुदित।

³³योहनः जलसंस्‍कारदाता आगतः, यः न रोटिकां भुड्‌.क्‍ते, न द्राक्षारसं पिबति, तथापि तं यूयं वदत - योहनः भूताविष्‍टोऽस्‍ति।

³⁴मानवपुत्रः आगतः, यः खादति पिबति च। यूयं च कथयथ - पश्‍य! अयम्‌ उदरम्‍भरिः, मद्‌यपः, करसंग्राहिणाम्‌ पापिनां च बन्‍धुः अस्‍ति।

³⁵किन्‍तु परमेश्‍वरस्‍य प्रज्ञा, प्रजया उचिता प्रमाणिता अस्‍ति।”

³⁶एकदा कश्‍चिद्‌ फरीसी प्रभुं येशुं भोजनार्थम्‌ स्‍वके गृहे अमन्‍त्रयत्‌। येशुः तस्‍य गेहम्‌ आगत्‍य तेन सहैव भोक्‍तुम्‌ उपविष्‍टवान्‌।

³⁷एतत्‌ श्रुत्‍वा काचित्‌ पापिनी स्‍त्री स्‍फटिकभाजने सुगन्‍धितैलम्‌ आदाय आयाता,

³⁸रुदन्‍ती येशोः चरणसन्‍निधौ अतिष्‍ठत्‌ तथा नयनस्‍य अम्‍बुना तस्‍य पादौ प्रक्षाल्‍य, ततः स्‍वशिरसः केशैः चरणौ प्रोत्र्छ्‌य, सुगन्‍धितैलेन अमदर्य भूयः भूयः चुचुम्‍ब च।

³⁹निमन्‍त्रणदाता फरीसी मनसि अकथयत्‌ - “एषः अभविष्‍यत्‌ नबी चेत्‌, अज्ञास्‍यत्‌ इमां स्‍त्रियम्‌ का च इयं, कीदृशी या एनं स्‍पृशति - सा तु पापिनी अस्‍ति।”

⁴⁰तस्‍य मनोभावं ज्ञात्‍वा येशुः तं फरीसिनम्‌ अवदत्‌ - “सिमोन! त्‍वाम्‌ अहं कित्र्चिद्‌ वक्‍तुम्‌ इच्‍छामि।” सः अवदत्‌, “गुरो! कथ्‍यतु।” येशुः अब्रवीत्‌ -

⁴¹“कस्‍यचित्‌ धनार्थिनः द्वौ अधमर्णौ आस्‍ताम्‌।

⁴²तयोः एकस्‍तु पंचाशत्‌ अन्‍यः पत्र्चशतानि च दीनारान्‌ अधारयत्‌, परन्‍तु प्रतिदातुं न समर्थौ। अतः धनिकः तु द्वौ एव कठिनात्‌ ऋणात्‌ मुक्‍तवान्‌। तद्‌ ब्रूहि, कः तस्‍मिन्‌ प्रेमाधिक्‍यं विधास्‍यति?

⁴³सिमोनः प्रत्‍यवादीत्‌, “मन्‍ये यः अधिकाद्‌ ऋणात्‌ मुक्‍तः, सः एव पुरुषः अधिकं प्रेम विधास्‍यति।” येशुः तम्‌ आह -

⁴⁴“तव निर्णयः सत्‍यः वर्तते।” पुनः स्‍त्रियं प्रति प्रत्‍यावृत्‍य सिमोनं प्रति प्राह - “वनिताम्‌ एतां वीक्षसे? अत्रागते मयि त्‍वं तु पादोदकं मह्‌यम्‌ न अददाः, परन्‍तु एषा स्‍व नयनयोः अम्‍बुना मम पादौ न्‍यसित्र्चत्‌ स्‍वशिरोरुहैश्‍च प्रोत्र्छितवती।

⁴⁵त्‍वया अहं न चुम्‍बितः, परन्‍तु प्रवेशकालात्‌ आरभ्‍य चुम्‍बनैः तृप्‍तिं न एति।

⁴⁶त्‍वया सुगन्‍धितैलेन मम शिरः न मर्दितम्‌, अनया मम पादौ सुगन्‍धिना तैलेन मर्दितौ। अतएव त्‍वां ब्रवीमि -

⁴⁷अस्‍याः बहूनि पापनि क्षान्‍तानि, यतः अनया प्रीतिः अधिका प्रदर्शिता।”

⁴⁸ततः येशुः तां स्‍त्रियं प्राह - “तव पापानि क्षान्‍तानि।”

⁴⁹सर्वे सहभोजिनः मनसि अवदन्‌, “यः कः एषः, य पापं क्षमते?”

⁵⁰येशुः तां स्‍त्रियं प्राह, ”तव विश्‍वासः दृढः अस्‍ति, तेनेवाद्य तव उद्‌धारः संजातः। शान्‍तिं प्राप्‍त्‍वा गच्‍छ।”