Read Sanskrit साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 9 Bible Online

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 9 - Sanskrit bible

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 9

¹अथ द्वादशशिष्‍यान्‌ आहूय तेभ्‍यः सर्वेषाम्‌ अपदूतानां दमनार्थम्‌, रोगिणाम्‌ रोगान्‌ प्रतीकर्तुम्‌ सामर्थ्‍यम्‌ च प्रदत्तवान्‌।

²तान्‌ प्रेरितान्‌ परमेश्‍वरस्‍य राज्‍यस्‍य शुभसमाचारं श्रावयितुम्‌ तथा निरामयं कर्तुम्‌ प्रेषितवान्‌।

³सः तान्‌ अवदत्‌, “मार्गाय युष्‍माभिः न गृह्‌यताम्‌ - शाणपुटः, यष्‍टिः वा रोटिका अथवा रुप्‍यकम्‌। न तु द्वे वस्‍त्रे।

⁴यस्‍मिन्‌ गृहे जनाः युष्‍मान्‌ गृह्‌णन्‍ति, तस्‍मिनेव ग्रामात्‌ बहिः गमनम्‌ यावत्‌ तिष्‍ठतु।

⁵तथा यस्‍य ग्रामस्‍य जनाः युष्‍मान्‌ न गृह्‌णन्‍ति, तस्‍माद्‌ ग्रामात्‌ सत्‍वरम्‌ यूयं स्‍वीयपादेभ्‍यः तत्‌ ग्रामस्‍य रजोऽपि तेषां विरुद्‌धं साक्ष्‍यार्थम्‌ अवधूय अपसरत।

⁶ते शिष्‍याः येशोः आदेशानुसारं ग्रामं ग्रामं पर्यटन्‍तः शुभसमाचारं श्रावयन्‍तः, जनान्‌ रोगमुक्‍तान्‌ अकुर्वन्‌।

⁷नृपः हेरोदेसः एतद्‌ सर्वम्‌ श्रुत्‍वा अस्‍थिरः अभवद्‌, यतः केचित्‌ वदन्‍ति स्‍म योहनः मृतेभ्‍यः उत्‍थितः इति।

⁸केचित्तु कथयन्‍ति स्‍म आर्विभूतः एलियाहः; केचित्‌ अवदन्‌ प्राचीनेषु नबिषु कश्‍चित्‌ उत्‍थितः।

⁹हेरोदेसः अकथयत्‌ - “योहनस्‍य शिरः मया छिन्‍नम्‌, तथापि कः एषः अस्‍ति? यस्‍य विषये एतत्‌ सर्वम्‌ अहम्‌ शृणोमि?” सः येशुम्‌ द्रष्‍टुम्‌ उत्‍सुकः आसीत्‌।

¹⁰प्रेरिताः प्रत्‍यावृत्‍य यत्‌ कृतवन्‍तः तत्‌ सर्वम्‌ यथावृत्तं येशवे न्‍यवेदयन्‌। सः तान्‌ नीत्‍वा बेथसैदानगरस्‍य समीपस्‍थं गुप्‍तस्‍थानम्‌ आगतवान्‌।

¹¹लोकाः चैतत्‌ समाज्ञाय तेन सार्द्धम्‌ प्रतस्‍थिरे। येशुः तेषां स्‍वागतं कृत्‍वा परमेश्‍वरस्‍य राज्‍यस्‍य विषये तान्‌ अशिक्षयत्‌, रोगान्‌ निरामयान्‌ कृतवान्‌ च।

¹²दिनस्‍य अवसाने आसन्‍ने शिष्‍याः येशुम्‌ उपाययुः। तं प्रोचुश्‍च-“ये चात्र समुपस्‍थिताः तान्‌ मुत्र्चतु येन सर्वे समीपस्‍थान्‌ ग्रामान्‌ पल्‍लीश्‍च प्राप्‍य भोजनावासयोः रात्रौ सुप्रबन्‍धो कुर्युः। यतः वयम्‌ एकान्‍ते निर्जनस्‍थाने विद्‌यामहे।” येशुः तान्‌ अकथयत्‌,

¹³“यूयमेव तेभ्‍यः भोजनम्‌ दत्त।” ते अवदन्‌, “अस्‍माकं पार्श्‍वे पंच एव रोटिकाः सन्‍ति, द्वावेव मत्‍स्‍यौ च स्‍तः। भवान्‌ किम्‌ इच्‍छति, अस्‍माभिः गत्‍वा एतेभ्‍यः अपि भोजनम्‌ क्रेतव्‍यम्‌?

¹⁴तत्र प्रायः पंचसहस्रपुरुषाः आसन्‌। येशुः स्‍वान्‌ शिष्‍यान्‌ प्राह - “पत्र्चाशत्‌ पत्र्चाशत्‌ कृत्‍वा जनान्‌ उपवेशयत।”

¹⁵येशुना यथादिष्‍टं सर्वान्‌ पुरुषान्‌ आसयन्‌।

¹⁶तदा येशुः करे पत्र्च रोटिकाः उभौ मीनौ समादाय स्‍वर्गम्‌ प्रति दृष्‍टिं प्रहित्‍य आशीर्वचसा अभिमन्‍त्रितवान्‌, तान्‌ विभज्‍य शिष्‍येभ्‍यो दातुम्‌ आरेभे, ते भक्ष्‍यं पर्यवेषयन्‌।

¹⁷सर्वे भुक्‍त्‍वा परां तृप्‍तिं जग्‍मुः। उच्‍छिष्‍टवस्‍तुभग्‍नांशैः द्वादश पिटकाः पूरितवन्‍तः।

¹⁸कस्‍मिंश्‍चिद्‌ दिवसे येशुः एकान्‍ते प्रार्थनारतः आसीत्‌। तस्‍य शिष्‍याः तस्‍य समीपे आसन्‌। येशुः तान्‌ पृष्‍टवान्‌ “लोकाः मां किं कथयन्‍ति।”

¹⁹ते प्रत्‍यूचुः, “योहनजलसंस्‍कारदाता, केचित्‌ कथयन्‍ति - एलियाहः केचित्‌ तु कः अपि प्राचीननबिषु एकः उत्‍थितः।”

²⁰येशुः तान्‌ पुनः अपृच्‍छत्‌, “यूयं किं कथयथ, कोऽहम्‌?” पतरसः प्रत्‍याह, “भवान्‌ मसीहः वर्तते।”

²¹ततः असौ शिष्‍यान्‌ आदिष्‍टवान्‌, इयं वार्ता कस्‍मैचित्‌ कदापि न कथयत।

²²येशुः स्‍वान्‌ शिष्‍यान्‌ अब्रवीत्‌, “मानवपुत्रः बहूनि दुःखानि सहिष्‍यति। धर्मवृद्धाः महापुरोहिताः शास्‍त्रिणश्‍च तस्‍य उपहासं करिष्‍यन्‍ति, तं हनिष्‍यन्‍ति, परन्‍तु तृतीयदिवसे सः पुनरुत्‍थापयिष्‍यते।”

²³अथः येशुः सर्वान्‌ अब्रवीत्‌, “यः मम अनुसरणं कर्तुम्‌ इच्‍छति सः आत्‍मत्‍यागं करोतु, प्रतिदिनं स्‍वक्रूसम्‌ आदाय माम्‌ अनुव्रजेत्‌।

²⁴यतः यः स्‍वजीवनं रक्षितुम्‌ ईहते, सः तत्‌ नंक्ष्‍यति, यः मत्‍कारणात्‌ स्‍वं जीवनं नाशयिष्‍यति, सः तत्‌ रक्षिष्‍यति।

²⁵मनुष्‍याय अनेन को लाभः? चेत्‌ सः सकलं जगत्‌ प्राप्‍नोति, परन्‍तु स्‍वं जीवनमेव हारयति अथवा सर्वनाशं प्रकुरुते।

²⁶यः मां तथा मम शिक्षां स्‍वीकतुम्‌ लज्‍जते, मानवपुत्रोऽपि तं स्वीकर्तुं त्रपिष्‍यते, यदा असौ स्‍वप्रतापेन, आत्‍मनः पितुः, तथा पवित्रदेवदूतानां प्रतापेन सह पुनः आगमिष्‍यति।

²⁷अहं त्‍वां ब्रवीमि अत्र ईदृशाः नराः विद्‌यन्‍ते ते तावत्‌ न मरिष्‍यन्‍ति, यावत्‌ परमेश्‍वरस्‍य राज्‍यं न द्रक्ष्‍यन्‍ति।”

²⁸ततो एतेषां वृत्ताणां परं प्रायो दिनाष्‍टके याते, येशुः, पतरसं योहनं तथा याकुबं नीत्‍वा प्रार्थनां कर्तुम्‌ एकस्‍य पर्वतस्‍य उपरि आरूढः।

²⁹प्रार्थनासमये तस्‍य मुखमंडलस्‍य रूपान्‍तरम्‌ अभवत्‌ तथा तस्‍य वस्‍त्राणि अत्‍युज्‍ज्‍वलानि भूत्‍वा विद्‌युत्‌ इव अभासन्‍त।

³⁰तत्र द्वौ पुरुषौ तेन साकं भाषमाणे रतौ आस्‍ताम्‌। तयोः एकः मूसा, अपरः एलियाहः आसीत्‌।

³¹स्‍वं प्रतापं समाधाय आविर्भूतौ, येरुसलेमे भाविनम्‌, येशोर्मृत्‍युम्‌ उदि्‌दश्‍य भाषमाणौ आस्‍ताम्‌।

³²पतरसः तथा सहयोगिनः निद्राभारसमाक्रान्‍ताः आसन्‌। ते येशोः महिमानं तथा तेन सह स्‍थितौ द्वौ पुरुषौ समालोक्‍य परमं विस्‍मयं ययुः।

³³तौ प्रस्‍थानोद्‌यतौ अभवताम्‌, इदम्‌ दृष्‍ट्‌वा पतरसः येशुम्‌ प्रत्‍याह - “नाथ! अस्‍माकम्‌ इह अवस्‍थानम्‌ भद्रम्‌ वर्तते। अतः अस्‍माभिः अत्र त्रीणि पटवेश्‍मानि निर्मितानि, एकं तु भवदर्थम्‌ स्‍यात्‌, मूसार्थमपरं भवेत्‌ तृतीयं तु एलियाहाय निर्मितं स्‍यात्‌।” पतरसः किं ब्रुवन्‌ आसीत्‌, इति न अजानत्‌।

³⁴तस्‍मिन्‌ इत्‍थं बु्रवाणे एकः मेघः समुत्‍थितः, तेन सर्वे समाच्‍छन्‍नाः भयेन विह्‌वलाः जाताः।

³⁵ततः मेघस्‍य मध्‍यात्‌ एषा वाणी श्रुतिमागता, “अयं मम प्रियः पुत्रः, यः मया चयनितः अस्‍ति, अस्‍य वचः शृणुत।”

³⁶अस्‍यां वाण्‍याम्‌ विरतायां येशुः एकाकी अविद्‌यत। इमां वाणीं श्रुत्‍वा सर्वे शिष्‍याः तूष्‍णीं समाश्रयन्‌, तत्‌ अखिलं वृत्तं यच्‍च ते तत्र ददृशुः, तद्‌विषये किंचित्‌ कत्र्चन न उवाद।

³⁷अन्‍येद्‌युः तत्‌ पर्वतात्‌ तेषु अवतीर्णेषु एकः विशालः जनसमूहः तं द्रष्‍टुं तस्‍य अन्‍तिकम्‌ आगतः।

³⁸तस्‍मिन्‌ एकः कश्‍चित्‌ नरः उच्‍चैः स्‍वरेण तम्‌ उवाच, “नाथ! भवतां प्रार्थयामि मम एकजाते पुत्रे भवतः कृपादृष्‍टिः भवेत्‌।”

³⁹यदा एनम्‌ अपदूतः गृह्‌णाति, तदा सः भृशम्‌ उत्‍क्रोशति। तथा असौ बालकः फेनायते, तदा सर्वगात्राणि क्षोभयति, कष्‍टात्‌ एनं मुञ्‌चति च।

⁴⁰मया तु भवतः शिष्‍याः याचिताः अपसारणम्‌ देहात्‌ अस्‍य अपदूतस्‍य, ते तत्‌ कर्तुम्‌ तु न अशक्‍नुवन्‌।

⁴¹येशुः तं तर्जयन्‌ प्राह - “अरे अविश्‍वासिन्‌ तथा दुष्‍टवंश! कियत्‌ कालम्‌ अहं युष्‍माभिः साकं वर्तेय, तथा युष्‍मान्‌ सहेय च। स्‍वकं पुत्रम्‌ अत्र आनय।”

⁴²असौ बालः आगच्‍छन्‌ एव आसीत्‌, अपदूतः तं ताडयित्‍वा भूतले पातितवान्‌। येशुः अपदूतम्‌ अतर्जयत्‌, बालकं च स्‍वस्‍थं कृत्‍वा पित्रे असमर्पयत्‌।

⁴³परमेश्‍वरस्‍य माहात्‍म्‍यम्‌ विलोक्‍य सर्वे जनाः विस्‍मयमुग्‍धाः अभवन्‌। सर्वे येशोः कार्यम्‌ दृष्‍ट्‌वा विस्‍मयाः आसन्‌; परन्‍तु सः स्‍वशिष्‍यान्‌ अब्रवीत्‌,

⁴⁴“युष्‍माभिः मम वचनं सम्‍यक्‌ श्रोतव्‍यम्‌ अवधानतः - “मानवपुत्रः मनुष्‍याणां हस्‍ते प्रदास्‍यते।”

⁴⁵एतत्‌ वाक्‍यं शिष्‍याणां बुद्धिगोचरतां न गतम्‌। यतः तदानीं तेषां धीः अज्ञानसंवृता आसीत्‌। अस्‍य विषये येशुं प्रति प्रश्‍नं प्रष्‍टुं ते बिभ्‍यति स्‍म।

⁴⁶एकदा तस्‍य शिष्‍येषु विवादः अयम्‌ अजायत, अस्‍मासु सर्वश्रेष्‍ठः को नु?

⁴⁷येशुः तेषाम्‌ अभिप्रायं ज्ञात्‍वा एकम्‌ बालकम्‌ आहूय स्‍वपार्श्‍वे स्‍थापयित्‍वा तान्‌ जगाद -

⁴⁸“यः कश्‍चित्‌ मम नाम्‍ना इमं बालकं सत्‍करोति, सः मामेव सत्‍कुरुते, तथा यः मां सत्‍करोति, सः तस्‍य स्‍वागतं करोति, यो माम्‌ इह प्रेषितवान्‌। यतो युष्‍मासु सर्वेषु यो लघिष्‍ठो सः महान्‌ वर्तते।”

⁴⁹योहनः येशुम्‌ अवदत्‌, “नाथ! कश्‍चित्‌ एतादृशः नरः अस्‍माभिः लक्षितः यः भवतः नाम्‍ना अपदूतान्‌ निःसारयति, किन्‍तु अस्‍मान्‌ न अनुगच्‍छति, अतः अस्‍माभिः सः निवारितः।”

⁵⁰येशुः तं प्राह, “युष्‍माभिः असौ नैव निष्‍कासितव्‍यः। यः युष्‍माकं विरुद्धे न स्‍थितः, सः युष्‍माभिः सह अस्‍ति।”

⁵¹स्‍वकीये स्‍वर्गारोहणकाले उपस्‍थिते, येशुः येरुसलेमं गन्‍तुं निश्‍चितवान्‌।

⁵²असौ सन्‍देशवाहकान्‌ पुरः प्रेषयामास। ते गत्‍वा समारियायाः एकं ग्रामं प्राविशन्‌।

⁵³किन्‍तु तत्र जनाः तं सत्‍कर्तुम्‌ समुद्‌यताः न आसन्‌, यतो असौ येरुसलेमं गच्‍छन्‌ आसीत्‌।

⁵⁴एतत्‌ आलोक्‍य याकूबः योहनः च तं प्रोचतुः, “भगवन्‌! भवतः इच्‍छया स्‍वर्गात्‌ अग्‍निवृष्‍टिः भवेत्‌, सर्वान्‌ एतान्‌ च संहरेत्‌।”

⁵⁵येशुः प्रतावृत्‍य तौ अभर्त्‍सयत्‌,

⁵⁶तदा येशुः तस्‍य शिष्‍याः च ग्रामान्‍तरं जग्‍मुः।

⁵⁷येशुः शिष्‍यैः सह यात्रां कुर्वन्‌ आसीत्‌, पथि कश्‍चित्‌ आगत्‍य तम्‌ अकथयत्‌, “भवान्‌ यत्र कुत्रचित्‌ गमिष्‍यति, अहं भवता सह तत्र तत्र गमिष्‍यामि।”

⁵⁸येशुः तम्‌ अवदत्‌, “शृगालानां गर्त्ताः सन्‍ति, खगानाम्‌ कुलायाश्‍च, परन्‍तु मानवपुत्रस्‍य स्‍वीयं स्‍थानं, स्‍वकं शिरः निदधातुम्‌ अपि न अस्‍ति।”

⁵⁹असौ अपरं जगाद, “माम्‌ अनुव्रज।” सः अब्रवीत्, “पितुः अन्‍त्‍येष्‍टिकर्तुम्‌ मह्यम्‌ अनुमतिं दद्यात्‌।”

⁶⁰येशुः इत्‍थं जगाद, “मृतकाः स्‍वमृतकान्‌ भूमौ स्‍थापयन्‍तु, त्‍वं तु प्रभोः राज्‍यं प्रचारय।”

⁶¹कश्‍चिद्‌ अन्‍यः तं प्रोक्‍तवान्‌, “प्रभो! अहं त्‍वाम्‌ अनुयामि, किन्‍तु पूर्वम्‌ माम्‌ स्‍वगैहिकान्‌ प्रष्‍टुम्‌ अनुजानीहि।”

⁶²येशुः तम्‌ उवाच-लांगलं हस्‍तयित्‍वा यः पश्‍चात्‌ आवृत्‍य अवलोकते सः प्रभोः राज्‍यं न अर्हति।