Read Sanskrit साधोः योहनस्‍य (यूहन्‍नः) अनुसारं शुभः समाचारः 11 Bible Online

साधोः योहनस्‍य (यूहन्‍नः) अनुसारं शुभः समाचारः 11 - Sanskrit bible

साधोः योहनस्‍य (यूहन्‍नः) अनुसारं शुभः समाचारः 11

¹लाजरुसः बेतनियाहवासी नरः कश्‍चिद्‌ दुःसाध्‍यरोगेण चिरात्‌ पीड़ितः आसीत्‌। बेतनियाहः मरथामेरयोः ग्रामः आसीत्‌।

²मेरी सा एव आसीत्‌, यया सुगन्‍धितैलेन प्रभोः अभ्‍यंजनं कृतम्‌, तथा स्‍वकेशैः तस्‍य पादयोः मार्जनं कृतम्‌ आसीत्‌। तस्‍याः भ्राता रुग्‍णः आसीत्‌।

³अतः तस्‍य भगिन्‍यौ येशुवे दूतं सम्‍प्रेष्‍य एतत्‌ निवेदनम्‌ अकुरुताम्‌, “प्रभो! पश्‍यतु यं भवान्‌ लाडयति, सः अस्‍वस्‍थः अस्‍ति।”

⁴येशुः तत्‌ श्रुत्‍वा इत्‍थम्‌ उवाच, “एषः व्‍याधिः मृत्‍यवे न प्रत्‍युत परमेश्‍वरस्‍य पुत्रस्‍य महिमार्थम्‌ समागतः। एतेन परमेश्‍वरस्‍यपुत्रः महिमानम्‌ आप्‍स्‍यति।”

⁵येशुः लाजरुसे तद्‌भगिनीद्वये प्रेम अकरोत्‌।

⁶व्‍याधितः लाजरुसः अस्‍ति, इत्‍याकर्ण्‍य अपि असौ अपरं चापि दिनद्‌वयम्‌ तत्रैव तस्‍थौ, यत्र स्‍थितोऽभवत्‌,

⁷ततः परं स्‍वशिष्‍यान्‌ सः व्‍याजहार, “वयं पुनः यहूदाप्रदेशं गमिष्‍यामः।”

⁸शिष्‍याः अब्रूवन्‌, “गुरो! अधुना बहूनि दिनानि न व्‍यतीतानि, तत्रस्‍य जनाः भवन्‍तं प्रस्‍तरैः हन्‍तुं वात्र्छन्‍ति स्‍म, भवान्‌ भूयोऽपि तत्रैव किमर्थं गन्‍तुम्‌ इच्‍छति?”

⁹येशुः शिष्‍यान्‌ प्रति प्राह, “किम्‌ दिवसस्‍य द्वादश घटिकाः न हि विद्‌यन्‍ते? यस्‍तु दिवसे चलति, सः न स्‍खलति, यतः असौ संसारस्‍य ज्‍योतिं पश्‍यति।

¹⁰परन्‍तु यः रात्रौ चलति, सः स्‍खलति, यतः तस्‍मै ज्‍योतिः न लभते।”

¹¹एतद्‌ उक्‍त्‍वा येशुः पुनः शिष्‍यान्‌ इदम्‌ अब्रवीत्‌, “अस्‍माकं मित्रं लाजरुसः शेते, अहं तं प्रबुधयितुं गच्‍छामि।”

¹²शिष्‍याः ऊचिरे, “प्रभो! सः शेते चेत्‌, स्‍वास्‍थ्‍यं सः लप्‍स्‍यते।”

¹³येशुस्‍तु तस्‍य मृत्‍युम्‌ उदि्‌दश्‍य प्रोक्‍तवान्‌, परन्‍तु शिष्‍याः अवबुध्‍यन्‌, येशुः लाजरुसस्‍य स्‍वभाविकनिद्राविषये अब्रवीत्‌।

¹⁴अतएव येशुः तान्‌ स्‍पष्‍टशब्‍दैः अब्रूत, “लाजरुसः अम्रियत।

¹⁵अहं युष्‍मदर्थं प्रसन्‍नोऽस्‍मि, यदहं तत्र ना अभवम्‌। येन यूयं विश्‍वासं कर्तुम्‌ शक्‍नुत।”

¹⁶तदा थोमसः यः दिदिमुसः कथयते स्‍म शिष्‍यैः सह अब्रवीत्‌, “वयं सर्वेऽपि गच्‍छेम, तेन सार्धम्‌ म्रियेमहि।

¹⁷यदा येशुः तत्र जगाम, तदा अजानत्‌ यत्‌ लाजरुसः शवागारे दिनचतुष्‍टयात्‌ अस्‍ति।

¹⁸बेतनियाहः प्रायेण क्रोशम्‌ एकसम्‍मितम्‌ येरुसलेमप्रदेशात्‌ दूरम्‌ आसीत्‌,

¹⁹तस्‍मात्‌ यहूदिनः लाजरुसस्‍य मृत्‍योः शोकेन पीड़ितौ, तस्‍य भगिन्‍यौ सान्‍त्‍वनार्थम्‌ उपागच्‍छन्‌। मर्था, येशोः आगमनम्‌ श्रुत्‍वा, तं प्रति जगाम,

²⁰किन्‍तु तस्‍याः भगिनी गृहे अतिष्‍ठत्‌।

²¹मर्था येशुम्‌ अब्रूत, “हे प्रभो! यदि भवान्‌ अत्र अस्‍थास्‍यत्‌ तर्हि मम भ्राता नामरिष्‍यत्‌।

²²अहं जाने, भवान्‌ साम्‍प्रतम्‌ अपि प्रभुं यत्‌ प्रार्थयिष्‍यते, प्रभुः भवते तत्‌ सर्वम्‌ प्रदास्‍यते।”

²³येशुः ताम्‌ उवाच, “तव भ्राता पुनरुत्‍थास्‍यति।”

²⁴मर्था प्रत्‍युवाच, “असौ अन्‍तिमे दिवसे पुनः उत्‍थास्‍यति इति अहं जानामि।”

²⁵येशुः अब्रूत, “पुनरुत्‍थानं जीवनं च अहम्‌ एव अस्‍मि। यस्‍य मयि विश्‍वासः अस्‍ति, असौ मृत्‍वा अपि जीवति।

²⁶यः जीवितः, मयि विश्‍वसिति असौ कदापि न भरिष्‍यति। किमत्र तव विश्‍वासः वर्तते?” मर्था तं प्रत्‍यवादीत्‌,

²⁷“प्रभो! मम विश्‍वासः दृढ़ः वर्तते यत्‌ भवान्‌ मसीहः, परमेश्‍वरस्‍य पुत्रः अस्‍ति, यः संसारे आगन्‍ता आसीत्‌।”

²⁸इत्‍युक्‍त्‍वा मर्था गेहं गत्‍वा स्‍वां भगिनीम्‌ आहूय गुप्‍तं च इदम्‌ ताम्‌ उवाच, “गुरुः समीपम्‌ आयातः त्‍वां आह्‌वयति च।”

²⁹इदं श्रुत्‍वा सा सत्‍वरम्‌ उत्‍थाय येशुं द्रष्‍टुम्‌ उपागता।

³⁰येशुः तदापि ग्रामं न प्राविशत्‌ - किन्‍तु तं द्रष्‍टुं मर्था अगच्‍छत्‌, तत्रैव सः संस्‍थितः आसीत्‌।

³¹ततः यहूदिनः, ये तां सान्‍त्‍वयितुं तद्‌गेहं समागताः, तेऽपि तां दृष्‍ट्‌वा सहसा गृहात्‌ निर्यान्‍तीं, भातृशोकार्दिता एषा शवागारे प्ररोदितुम्‌ गच्‍छति इति मतिं कृत्‍वा ताम्‌ अनुप्रतस्‍थिरे।

³²येशुः यत्र आसीत्‌, सा गत्‍वा तत्र स्‍थितं तं दृष्‍ट्‌वा एव तस्‍य चरणयोः प्रणिपत्‍य इदम्‌ अब्रवीत्‌, “हे प्रभो! चेत्‌ भवान्‌ अत्र अस्‍थास्‍यत्‌ तर्हि मम अनुजः लाजरुसः रुजाक्रान्‍तः न अमरिष्‍यत्‌।

³³ततः तां रुदतीं, तया सह समागतान्‌ यहूदिनश्‍चापि रुदतः दृष्‍ट्‌वा येशुः व्‍याकुलतां गतः दीर्घं निःश्‍वस्‍य

³⁴सम्‍प्राह, “युष्‍माभिः स क्‍व शायितः? ते तम्‌ ऊचिरे, “प्रभो! भवता एत्‍य असौ विलोक्‍यताम्‌।”

³⁵येशुः अरोदीत्‌।

³⁶यहूदिनः मिथः अब्रुवन्‌, “पश्‍यत अस्‍मिन्‌ अस्‍य कीदृक्‌ प्रेम वर्तते।” किन्‍तु केचित्‌ तु इदम्‌ अब्रुवन्‌,

³⁷“एषः चेत्‌ नेत्रहीनेभ्‍यः नेत्राणि ददाति, तर्हि किं नैषः लाजरुसं मृत्‍योः परित्रातुं समर्थः आसीत्‌’’?

³⁸येशुः शवागारं प्राप्‍य पुनः व्‍याकुलतां गतः। 39 शवागारं गुहाकारं पाषाणपिहितमुखं दृष्‍ट्‌वा प्राह,

³⁹“पाषणम्‌ अपसारयत।” मृतकस्‍य भगिनी मर्था येशुम्‌ अब्रवीत्‌, “प्रभो! अद्‌यः तस्‍य मृतस्‍य चतुर्थं दिवसम्‌ अस्‍ति, इदानीं मृतकात्‌ दुर्गन्‍धः आयास्‍यति।”

⁴⁰येशुः ताम्‌ प्रत्‍युवाच्‌ इत्‍थं, “किमहं त्‍वां न प्रोक्‍तवान्‌, यदि ते मयि विश्‍वासः, प्रभोः माहात्‍म्‍यं द्रक्ष्‍यसि?”

⁴¹ततः तैः शवागारत्‌ पाषाणः अपसारितः। येशुः ऊर्ध्‍वं विलोक्‍य आह, “पितः त्‍वाम्‌ अहं धन्‍यवादं ददामि; त्‍वया अहं श्रुतः।

⁴²अहम्‌ जानामि स्‍म, यत्‌ भवान्‌ नित्‍यं मम शृणोति। त्‍वया अहं प्रेषितः अस्‍मि इति इमे जनाः विश्‍वसन्‍तु; अतः अहम्‌ एतत्‌ कारणात्‌ उक्‍तवान्‌।

⁴³इत्‍युक्‍त्‍वा असौ शवागारं वीक्ष्‍य प्रोच्‍चैः अभाषत, “लाजरुस! बहिः आगच्‍छ।”

⁴⁴मृतकः बहिः आयातः। तस्‍य हस्‍तौ पादौ च शववस्‍त्रेन वद्‌धौ आस्‍ताम्‌, मुखं चापि अड्‌.गप्रोक्षेण वस्‍त्रेण सुवेष्‍टितम्‌ आसीत्‌। येशुः जनान्‌ अब्रवीत्‌, एतं मुक्‍तबन्‍धः कुरुत।

⁴⁵तदा मेरीं द्रष्‍टुं ये यहूदिनः आगताः, तथा यैः येशोः चमत्‍कारः दृष्‍टः, तेषु बहवः येशौ विश्‍वासम्‌ अकुर्वन्‌,

⁴⁶परन्‍तु केचित्‌ फरीसिनाम्‌ समीपे गत्‍वा, यत्‌ कित्र्चित्‌ तैः अवलोकितम्‌, तत्‌ सर्वम्‌ अकथयन्‌।

⁴⁷तदा महापुरोहिताः फरीसिनश्‍च धर्ममहासभाम्‌ आहूय अब्रूवन्‌, “वयं किं कुर्मः? अयं मनुष्‍यः अनेकान्‌ चमत्‍कारान्‌ दर्शयति।

⁴⁸यदि वयं तस्‍य इमां वृत्तिम्‌ सहामहे, तर्हि सर्वे जनाः तस्‍मिन्‌ विश्‍वसिष्‍यन्‍ति। रोमनजनाः समागत्‍य अस्‍मदीयानि मन्‍दिराणि, राष्‍ट्रं च नाशयिष्‍यन्‍ति।”

⁴⁹तेषु एकः कैफसः, यः तस्‍य वर्षस्‍य प्रधानमहापुरोहितः आसीत्‌, तान्‌ उवाच, “भवतां बुदि्‌धः कुत्र वर्तते?

⁵⁰यूयं किंचित्‌ न जानीथ, यत्‌ जनानां हितार्थं एकस्‍य मरणं वरम्‌। एवं कृत्‍स्‍नस्‍य राष्‍ट्रस्‍य विनाशः न भविष्‍यति।”

⁵¹तेन नेदं स्‍वतः प्रोक्‍तं, प्रत्‍युत एषा भविष्‍यवाणी तस्‍य वत्‍सरस्‍य प्रधानमहापुरोहितस्‍य रूपे नबूवतम्‌ अकरोत्‌ यत्‌ येशुः राष्‍ट्रस्‍य हिताय मरिष्‍यति।

⁵²न केवलं यहूदीजात्‍यै, प्रत्‍युत असौ विकीर्णां प्रभोः संततिम्‌ एकत्र संग्रहार्थं च मृत्‍युम्‌ अङ्‌गीकरिष्‍यति।

⁵³तस्‍मिन्‌ एव दिने येशुं हन्‍तुं तैः निश्‍चयः कृतः।

⁵⁴अतः तद्‌दिनमारभ्‍य यहूदिनां मध्‍ये प्रकटरूपे पर्यटनम्‌ असौ स्‍थगितं कृतवान्‌। येशुः तत्‌ स्‍थानं परित्‍यज्‍य, निर्जनप्रदेशस्‍य समीपवर्तिनः प्रान्‍तस्‍य एफ्राइमं नगरं गत्‍वा स्‍वशिष्‍यैः सह अवसत्‌।

⁵⁵यहूदिनां पास्‍कापर्व (फसहपर्व) आसन्‍नमासीत्‌। अनेके पर्वणः प्रागेव शुद्धीकरणहेतवे ग्रामेभ्‍यः येरुसलेममागताः।

⁵⁶ते येशुं मन्‍दिरे अन्‍विष्‍यन्‍ति स्‍म, मिथः चावदन्‌ - “भवतां को विचारोऽस्‍ति किं सः पर्वणि नैष्‍यति?”

⁵⁷येशुं ग्रहीतुभिच्‍छन्‍तो महापुरोहिताः तथा फरीसिनः अपि लोकेषु ईदृशीम्‌ घोषणां चक्रुः यद्‌ येशुः कुत्र वर्तते, तत्‌ स्‍थानं यो नरः वेत्ति, असौ तद्‌ तेभ्‍यः निवेदयेत्‌।