Read Sanskrit साधोः योहनस्‍य (यूहन्‍नः) अनुसारं शुभः समाचारः 19 Bible Online

साधोः योहनस्‍य (यूहन्‍नः) अनुसारं शुभः समाचारः 19 - Sanskrit bible

साधोः योहनस्‍य (यूहन्‍नः) अनुसारं शुभः समाचारः 19

¹ततः पिलातुसः स्‍वीयान्‌ सैनिकान्‌ आदिदेश - युष्‍माभिः येशुः कशाभिः हन्‍याताम्‌ इति।

²ते समादिष्‍टाः सैनिकाः तीक्ष्‍णकण्‍टकैः मुकुटं निर्माय, तस्‍य मस्‍तके तत्‌ मुकुटं निदधुः तथा नीललोहितम्‌ वसनं परिधाप्‍य,

³तस्‍य समीपम्‌ एत्‍य एत्‍य वक्‍तुम्‌ आरेभिरे - “नमो यहूदिनां राज्ञे, यहूदिनां राज्ञे नमः।” इत्‍येवं कथयन्‍तः तम्‌ कशाभिः अताडयन्‌।

⁴पिलातुसः पुनः बहिः गत्‍वा जनान्‌ अभाषत, “पश्‍यत अहं पुनः युष्‍माकं समीपम्‌ आनयामि। एतत्‌ विज्ञायतां, तस्‍मिन्‌ अहं कत्र्चन्‌ दोषं न लक्ष्‍यामि।”

⁵तदा कण्‍टकमुकुटं, नीललोहितम्‌ वसनं दधानः येशुः बहिः आयातः। पिलातुसः जनान्‌ आह - “अयमेव सः मानवः।”

⁶महापुरोहिताः तथा सैनिकाः तं विलोक्‍य एव उच्‍चस्‍वरेण जगदुः - “अस्‍मै क्रूसं ददीत, अस्‍मै क्रूसं ददीत।” पिलातुसः तान्‌ अवदत्‌ - “यूयम्‌ एव इमं नीत्‍वा क्रूसं दत्त। मया अस्‍मिन्‌ कश्‍चन दोषः न दृश्‍यते।”

⁷धर्मगुरवः ऊदुः - “अस्‍माकम्‌ एका व्‍यवस्‍था वर्तते, तस्‍याः व्‍यवस्‍थायाः अनुसारमेषः प्राणदण्‍डस्‍य योग्‍यः अस्‍ति, यतः एषः स्‍वम्‌ ईशपुत्रः कथितवान्‌।”

⁸इदं श्रुत्‍वा पिलातुसः भयेन भृशमर्दितः।

⁹गृहस्‍य अभ्‍यन्‍तरं गत्‍वा येशुम्‌ अपृच्‍छत्‌, “कुतः त्‍वम्‌ असि?” परन्‍तु येशुः तस्‍मै किमपि उत्तरं न ददे।

¹⁰पिलातुसः ततः येशुम्‌ अभाषत, “त्‍वं कथं मां न भाषसे? अहं तुभ्‍यम्‌ क्रूसं दातुं, त्‍वां मोचयितुं च सर्वथा समर्थः अस्‍मि, किमिदं न जानासि?”

¹¹येशुं तं प्रतिबभाषे, “यदि भवते अयम्‌ अधिकारः ऊर्ध्‍वतः न अदास्‍यत, तदा भवतः मयि कोऽपि अधिकारः न अभविष्‍यत्‌। अतः सः दोषी येनाहं भवते अर्पितः अस्‍मि।”

¹²पिलातुसः तदारभ्‍य तं विमोक्‍तुम्‌ अचेष्‍टत। परन्‍तु सर्वे यहूदीधर्मगुरवः उच्‍चैः प्रोचुः, “यदि एषः भवता मोच्‍यते, तर्हि भवान्‌ रोमनसम्राजः हितैषी न वर्तते। यः स्‍वं नृपम्‌ अभिमन्‍यते, सः सम्राजः विरोधी वर्तते।”

¹³इदं श्रुत्‍वा पिलातुसः येशुम्‌ बहिः आनेतुम्‌ आदिष्‍टवान्‌। सः स्‍व न्‍यायासने, तस्‍मिन्‌ स्‍थले, यः कुटि्‌टमः, इब्रानीभाषायाम्‌ “गबबथा” कथ्‍यते, उपाविशत्‌।

¹⁴तत्‌ पास्‍कापर्वणः (फसहस्‍य) समारम्‍भदिनम्‌ आसीत्‌। प्रायः मध्‍याह्‌णकालः आसीत्‌। पिलातुसः यहूदिनः अब्रवीत्‌, असौ एव युष्‍माकं नृपः वर्तते।

¹⁵ते सर्वे उच्‍चैः बभाषिरे - “नयेत इमं, इमं नयेत, अस्‍मै क्रूसं ददीत।” पिलातुसः तदा प्राह - “किम्‌ एषः युष्‍माकं राजा मया क्रूसे आरोपितः भविष्‍यति?” महापुरोहिताः पिलातुसं प्रोचुः - “रोमनसम्राजः अपरः अस्‍माकं कोऽपि राजा न वर्तते।”

¹⁶तदा पिलातुसः येशुम्‌ क्रूसारोपणार्थम्‌ तेषां हस्‍ते समर्पयत्‌।

¹⁷ते येशुम्‌ अनयन्‌, सः स्‍वक्रूसं वहन्‌ कपालस्‍थलमागतः, इब्रानीभाषायां तस्‍य नाम “गोलगोथा“ कथ्‍यते।

¹⁸तत्र ते येशुम्‌, तेनैव सार्द्धम्‌ अन्‍यं जनद्‌वयम्‌ क्रूसयोः आरोपयामासुः - द्वौ तस्‍य पार्श्‍वयोः स्‍थितौ।

¹⁹पिलातुसः ततो एकम्‌ दोषपत्रमपि अलेखयत्‌। तत्‌ ईदृशम्‌ आसीत्‌ - “येशुः नासरी, यहूदिनां राजा।”

²⁰बहवः यहूदिनः इदं दोषपत्रम्‌ अपठन्‌, यतः यत्र स्‍थले येशुः क्रूसे आरोपितः अभवत्‌, तत्‌ स्‍थलं नगरस्‍य अविदूरम्‌ अविद्‌यत। तथा दोषपत्रं यूनानी - लातिनीब्रानीभाषासु लिखितमासीत्‌।

²¹अतः यहूदिनाम्‌ महापुरोहिताः पिलातुसम्‌ बभाषिरे - “एषः यहूदिनां राजा नैव भवान्‌ लिख्‍येत्‌ किन्‍तु “एषः बभाषे यत्‌ अहं यहूदिनाम्‌ राजा अस्‍मि।”

²²पिलातुसः तान्‌ प्रत्‍युवाच, “मया यत्‌ लिखितम्‌, तदेव लिखितम्‌।”

²³येशुम्‌ क्रूसे आरोप्‍य सैनिकाः तस्‍य वासांसि जगृहुः; तथा तेषां भागचतुष्‍टयम्‌ चक्रुः-एक एकस्‍य कृते एकं एकं भागं ते बिभेजिरे। मानवस्‍त्रे सीवनं न आसीत्‌, तत्‌ उच्‍चैः नीचैः समन्‍ततः अखिलम्‌ आसीत्‌ ।

²⁴ते परस्‍परम्‌ बभाषिरे - “एतत्‌ वस्‍त्रं न छिद्‌यताम्‌। गुटिकापातेन ज्ञास्‍यामः इदं कस्‍य भविष्‍यति।” यतो हि धर्मग्रन्‍थस्‍य वाक्‍यं सिद्धं भवेत्‌ - “ते मम वस्‍त्राणि स्‍वमध्‍ये बिभेजिरे। मम वस्‍त्राय अक्षान्‌ अदीव्‍यन्‌।” सैनिकाः धर्मग्रन्‍थे यदेवासील्‍लिखितं तथैव चक्रिरे।

²⁵येशोः क्रूसस्‍य निकटे तस्‍य माता च तस्‍याः स्‍वसा, क्‍लोपासस्‍य पत्‍नी मेरी तथा मेरी मगदलेनी स्‍थिताः आसन्‌।

²⁶येशुः स्‍वजननीं, तस्‍याः समीपे प्रियं शिष्‍यं, यम्‌ सः प्रेम अकरोत्‌, ददर्श। सः स्‍वमातरम्‌ बभाषे, “भद्रे! अयं तव पुत्रः अस्‍ति,” ततः तं शिष्‍यम्‌ अब्रवीत्‌, “इयं तव माता वर्तते।”

²⁷तस्‍मात्‌ कालात्‌ सः शिष्‍यः तां स्‍वगृहे आश्रयं ददे।

²⁸तदा येशुः इदं ज्ञात्‍वा यत्‌ अधुना सर्वम्‌ पूर्णमभवत्‌, धर्मग्रन्‍थस्‍य वचः यथा सिद्‌धं भवेत्‌ - “अहं पिपासुः” अस्‍मि इति प्रोवाच। तत्र अम्‍लरसेनैकं पात्रम्‌ पूरितम्‌ आसीत्‌।

²⁹जनाः तस्‍मिन्‌ रसे वारिशोषकं न्‍यमज्‍जयन्‌ तुलसीदण्‍डे बद्‌धवा येशोः वक्‍त्रे अर्पयन्‌।

³⁰येशुः तं रसम्‌ आस्‍वाद्‌य उवाच, “सर्वम्‌ पूर्णम्‌ अभवत्‌।” इत्‍युक्‍तवा शिरः नमयित्‍वा प्राणान्‌ तत्‍याज।

³¹तत्‌ पास्‍कापर्वसमारम्‍भदिनम्‌ आसीत्‌। यहूदीधर्मगुरवः न ऐच्‍छन्‌ यत्‌ शवम्‌ क्रूसे तिष्‍ठेत्‌, यतः विश्रामदिवसं महान्‌ त्‍योहारः आसीत्‌। ते पिलातुसं गत्‍वा न्‍यवेदयन्‌ तेषां जड्‌.घाद्वयम्‌ भत्र्जितव्‍या तथा शवानाम्‌ अपसारणम्‌ भवितव्‍यम्‌।

³²अतः सैनिकाः आगत्‍य येशुना सह आरोपितप्रथमनरस्‍य जड्‌.घाद्‌वयं बभत्र्जुः पुनः अपरस्‍य।

³³यदा येशोः समीपे आगत्‍य ददृशुः यत्‌ सः ममार, ते तस्‍य उरुद्वयम्‌ न बभत्र्जुः

³⁴परन्‍तु एकः सैनिकः तस्‍य पार्श्‍वम्‌ भल्‍लेन विद्‌धवान्‌। ततः तत्‍क्षणमेवास्‍य शरीराद्‌ रक्‍तविन्‍दवः तोयधाराश्‍च निःसृताः।

³⁵येन इदम्‌ दृष्‍टम्‌, स एव साक्ष्‍यं दत्ते, तस्‍य साक्ष्‍यम्‌ प्रमाणमस्‍ति। येन युष्‍माकम्‌ अपि तद्‌वाक्‍ये विश्‍वासः भवेत्‌।

³⁶अतः एव इदम्‌ अभवत्‌ यथा धर्मग्रन्‍थस्‍य वचो सिद्‌धं स्‍यात्‌ “न एकम्‌ अस्‍थिः तस्‍य भग्‍नं करिष्‍यते;”

³⁷पुनश्‍च धर्मग्रन्‍थस्‍य अपरं वचनं ईदृशम्‌ अस्‍ति - “यं जनं विद्‌धवन्‍तः ते तमेव वीक्षिष्‍यन्‍ते।”

³⁸ततः अरिमथियाग्रामस्‍य यूसुफः यः यहूदीधर्मगुरुणां भयाद्‌ येशोः गुप्‍तः शिष्‍यः आसीत्‌, येशोः शवं तत्रतः स्‍थानान्‍तरीकर्तुम्‌, पिलातुसम्‌ अनुज्ञाम्‌ अयाचत। पिलातुसः अनुज्ञातवान्‌, यूसुफः आगत्‍य येशोः शवम्‌ उतारयामास।

³⁹येशुं द्रष्‍टुम्‌ यः पूर्वरजन्‍यां आगतः सः निकोदेमुसः अपि तत्र आगतः।

⁴⁰सः प्रायशः पत्र्चाशत्‌सेटकैर्मितम्‌ अगरुगन्‍धरसम्‌ आनीतवान्‌, येशोः शरीरम्‌ आदाय यहूदिनाम्‌ रीत्‍या समाधिकर्म विधिवत्‌ चक्रुः। तौ सुगन्‍धिनाम्‌ द्रव्‍याणां पूर्वम्‌ विलेपनं कृत्‍वा, येशोः देहे क्षौमवस्‍त्रेन अवेष्‍टयेताम्‌।

⁴¹यस्‍मिन्‌ स्‍थाने येशुः, जनैः क्रूसम्‌ आरोपितः कृतः, तत्र एकमुद्‌यानमासीत्‌, तस्‍मिन्‌ उद्‌याने एकम्‌ शवागारम्‌ आसीत्‌, यस्‍मिन्‌ कश्‍चित्‌ अद्‌यावधि न निहितः। तौ तस्‍मिन्‌ एव शवागारे तत्‌ शवं निवेषितवन्‍तः,

⁴²यतः तत्‌ यहूदिनां विश्रामदिवसस्‍य समारम्‍भदिनम्‌ आसीत्‌, तत्‌ शवागारम्‌ निकटस्‍थितम्‌ आसीत्‌।