Read Sanskrit साधोः योहनस्‍य (यूहन्‍नः) अनुसारं शुभः समाचारः 4 Bible Online

साधोः योहनस्‍य (यूहन्‍नः) अनुसारं शुभः समाचारः 4 - Sanskrit bible

साधोः योहनस्‍य (यूहन्‍नः) अनुसारं शुभः समाचारः 4

¹फरीसिम्‍यः सूचना प्राप्‍ता यत्‌ येशुना योहनतः अधिकाः शिष्‍याः क्रियन्‍ते, जलसंस्‍कारः अपि दीयते -

²यद्‌यपि जलसंस्‍कारं स्‍वयं येशुः न दत्ते, किन्‍तु तस्‍य शिष्‍याः ददति। इमां सूचनां प्राप्‍त्‍वा,

³तदा सः यहूदा प्रदेशं परित्‍यज्‍य गलीलप्रदेशम्‌ अगच्‍छत्‌।

⁵ततः सामरीप्रदेशे स्‍थितम्‌ सुखारनामकं नगरं प्राप्‍तवान्‌। एतत्‌ नगरं तस्‍य भूमेः समीपतः आसीत्‌, यत्‌ याकुबेन यूसुफाय अर्पितम्‌।

⁶तत्र याकूबस्‍य कूपः वर्तते। येशुः यात्रां कुर्वन्‌ क्‍लान्‍तः आसीत्‌। अतः तस्‍य कूपस्‍य समीपे उपविशत्‌। तदानीं मध्‍याह्‌नसमयः आसीत्‌।

⁷काचित्‌ सामरीस्‍त्री जलम्‌ उद्‌धर्तुम्‌ आगता। येशुः ताम्‌ अब्रवीत्‌, “मां पयः पायय,”

⁸यतः तस्‍य शिष्‍याः तदा खाद्‌यक्रयार्थम्‌ नगरं गताः आसन्‌।

⁹सामरिभिः सह यहूदिनां कोऽपि सम्‍बन्‍धः नः आसीत्‌। अतः सामरीनारी येशुम्‌ एतद्‌ अभाषत, “सामरीनारयाः त्‍वं यहूदी अपि जलं पातुम्‌ इच्‍छसि?

¹⁰येशुः तां प्रत्‍युवाच, ”यदि त्‍वम्‌ परमेश्‍वरस्‍य दानम्‌ अज्ञास्‍यथाः तथा “मह्‌यम्‌ जलं देहि इति” यः नरः याचते तस्‍य तत्त्वम्‌ अज्ञास्‍यथाः तदा त्‍वं तम्‌ एव अयाचिष्‍यथाः। सः च तुभ्‍यम्‌ संजीवनं जलं च अवश्‍यम्‌ अदास्‍यत।”

¹¹नारी तमाह, “महोदय! जलं बहिः आनेतुं साधनं तव पार्श्‍वे न अस्‍ति। कूपः च अयं गभीरः अस्‍ति; पुनः संजीवनं जलम्‌ कुतः भवते लपस्‍यते इति अहं न जानामि?

¹²किं भवान्‌ अस्‍मत्‍पितुः याकूबाद्‌ अपि महत्तरः वर्तते, येन अस्‍मभ्‍यम्‌ अयं कूपः प्रदत्तः? असौ स्‍वयं, तस्‍य पुत्राः, पश्‍वश्‍च अस्‍मात्‌ कूपात्‌ जलम्‌ अपिबन्‌।

¹³येशुः ताम्‌ अवदत्‌, “यः इदं जलम्‌ पिबति, सः पिपासुः भविष्‍यति। किन्‍तु यत्‌ जलं मया दीयते, यो नरः पास्‍यति, सः पिपासुः कदापि न भविष्‍यति।

¹⁴अहं तस्‍मै यत्‌ जलं दास्‍यामि तत्‌ तस्‍मिन्‌ निर्झरः सम्‍भविष्‍यति, यः अनन्‍तजीवनम्‌ यावत्‌ निर्गमिष्‍यति।”

¹⁵तदा सा स्‍त्री प्रत्‍यवादीत्‌, “महेादय! मह्‌यम्‌ तद्‌ तोयं ददातु, यत्‌ पीत्‍वा मां पुनः पिपासा न एव बाधेत, जलं निष्‍कृषेतुम्‌ च मां पुनः आगमनं न भवेत्‌।”

¹⁶येशुः ताम्‌ उवाच, “गत्‍वा निजपतिम्‌ आहूय अत्र आगच्‍छ।”

¹⁷सा योषित्‌ येशुं प्रत्‍युवाच, “मम पतिः नास्‍ति।” येशु ताम्‌ अब्रवीत्‌, “त्‍वं सत्‍यं ब्रूषे नास्‍ति तव पतिः।

¹⁸तव पत्र्च पतयः पूर्वम्‌ आसन्‌। येन सह अधुना त्‍वं वर्तसे, सः तव पतिः नास्‍ति, इदं त्‍वं सत्‍यम्‌ अवदः।

¹⁹नारी येशुम्‌ अवदत्‌, “महोदय! त्‍वं नबी इति मया ज्ञातम्‌।”

²⁰अस्‍माकं पूर्वजाः अस्‍मिन्‌ पर्वते उपासनाम्‌ अकुर्वन्‌, परन्‍तु यूयं भाषध्‍वे येरुसलेमे उपासना कर्तव्‍या।”

²¹येशु ताम्‌ उवाच, ”नारि! अहं त्‍वां विश्‍वासयामि, यत्‌ असौ समयः शीघ्रम्‌ आयाति, यदा यूयं न येरुसलेमे, न च अस्‍मिन्‌ गिरौ अपि पितुः आराधनां विधास्‍यथ।

²²यूयं यं आराधयथ तं न जानीथ। वयं तु यम्‌ आराधयामः, तं जानीमः, यतः मुक्‍तिः यहूदिभ्‍यः आरभते।

²³परन्‍तु सः समयः आयाति, आगतः वा, यदा सत्‍याः आराधकाः, सत्‍येन पितुः आराधनां सम्‍यक्‌ करिष्‍यन्‍ति। पिता तादृशान्‌ एव उपासकान्‌ अभिकाड्‌.क्षति।

²⁴परमेश्‍वरः आत्‍मा विद्‌यते, अतः तस्‍य उपासकैः आत्‍मना सत्‍येन चैव उपासना कर्तव्‍या।”

²⁵नारी तम्‌ उवाच, “अहं जानामि यत्‌ मसीहः, यः परमेश्‍वरस्‍य अभिषिक्‍तः जनः निगद्‌यते, आगन्‍ता अस्‍ति। यदा सः आगमिष्‍यति, सर्वम्‌ कथयिष्‍यति।”

²⁶येशु ताम्‌ अब्रवीत्‌, “अहं यः त्‍वां भाषमाणः स एव अहम्‌।”

²⁷तस्‍मिन्‌ समये एव तस्‍य शिष्‍याः आगतवन्‍तः, तं नारया सह भाषमाणम्‌ विस्‍मयं परमं ययुः; तथापि केनचित्‌ न उक्‍तम्‌, भवतः अनया किम अस्‍ति, भवान्‌ कथं वा नारया साकं सम्‍भाषते इति?

²⁸सा स्‍वं कलशं तत्रैव विहाय, नगरं गत्‍वा जनान्‌ अवदत्‌,

²⁹“यूयं मया सह गत्‍वा एतादृशं नरम्‌ पश्‍यत, येन मया यत्‌ कृतम्‌, तत्‌ सर्वम्‌ उक्‍तम्‌। किंस्‍वित्‌ सः एव मसीहः अस्‍ति?”

³⁰एतत्‌ आकर्ण्‍य सकलाजनाः नगराद्‌ निर्गत्‍य येशोः समीपम्‌ आगच्‍छन्‌।

³¹तस्‍मिन्‌ एव अन्‍तरे शिष्‍याः सानुरोधं तम्‌ अब्रुवन्‌, “गुरो! कित्र्चिद्‌ भवान्‌ भोजनं गृह्‌णीयात्‌।”

³²येशुः तान्‌ अब्रवीत्‌ - भोजनार्थम्‌ ईदृशम्‌ भक्ष्‍यम्‌ मे पार्श्‍वे वर्तते, यस्‍य विषये यूयं न बुध्‍यध्‍वे।

³³शिष्‍याः मिथः ऊचिरे, “किम्‌ केनचित्‌ भोजनार्थम्‌ किमपि भक्ष्‍यम्‌ अस्‍य पार्श्‍वे आनीतम्‌?”

³⁴येशुः तान्‌ अब्रवीत्‌, “यः मां प्रेषितवान्‌, तदीय इच्‍छायाः अनुवर्त्तनम्‌, तदीयकर्मकरणम्‌, एतत्‌ मम भोजनम्‌ अस्‍ति।”

³⁵युष्‍माभिः सर्वैः किं न निगद्‌यते, यत्‌ शस्‍यकर्तनस्‍य चतुमासाः अवशिष्‍टाः? परन्‍तु अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि - “दृष्‍टिम्‌ ऊर्ध्‍वं विधाय, पश्‍यत क्षेत्राणि, तानि कर्तनार्हाणि सन्‍ति।

³⁶शस्‍यानां कर्तनकर्ता स्‍ववेतनं लभते, असौ अनन्‍तजीवनाय फलानि सत्र्चिनोति, येन वप्‍ता छेत्ता च द्वयम्‌ एकत्र मोदताम्‌।

³⁷यतः अत्र एषा लोकोक्‍तिः सर्वथा सत्‍या वर्तते “एकः वपति, अन्‍यः लुनाति।”

³⁸तस्‍मिन्‌ क्षेत्रे मया यूयं शस्‍यानि कर्तितुम्‌ प्रेषिताः, यत्र युष्‍माभिः परिश्रमः न कृतः, परन्‍तु तेषां श्रमस्‍य फलं युष्‍मभ्‍यम्‌ लभते।

³⁹इयं नारी, यद्‌ मया कृतम्‌, तत्‌ सर्वम्‌ कथितम्‌। अतः तस्‍य नगरस्‍य बहवः सामरिणः येशौ प्रत्‍ययं कृतवन्‍तः।

⁴⁰अतएव येशुः तेषां समीपम्‌ उपस्‍थिताः, तदा ते अप्रार्थयन्‌, “प्रभो! अस्‍माकं गृहे तिष्‍ठतु।” येशुः तत्र दिनद्‌वयम्‌ अतिष्‍ठत्‌।

⁴¹अन्‍ये बहवः तस्‍य उपदेशं श्रुत्‍वा विश्‍वासम्‌ कृत्‍वा तां नारीम्‌ अब्रूवन्‌,

⁴²“वयं तव उक्‍तया विश्‍वासं न कुर्महे, अस्‍माभिः स्‍वयं सः श्रुतः, इदानीं वयं जानीमः यत्‌ एषः एव संसारस्‍य मुक्‍तिदाता वर्तते।

⁴³दिनद्वये गते येशुः तस्‍मात्‌ नगरात्‌ प्रस्‍थाय, गलीलप्रदेशम्‌ आगतवान्‌।

⁴⁴येशुः स्‍वयम्‌ उवाच यत्‌ स्‍वदेशे नबी न हि समादृतः भवति।

⁴⁵यदा सः गलिलप्रदेशं प्राप्‍तवान्‌, तत्रत्‍याः सकलाः जनाः तं सादरं पर्यपूजयन्‌, यतः असौ येरुसलेमे उत्‍सवस्‍य दिवसेषु यत्‌ चक्रे, तत्‌ अखिलं गलीलप्रदेशस्‍य निवासिनः अपश्‍यन्‌।

⁴⁶ततः येशुः पुनः गलीलप्रदेशस्‍य कानानगरम्‌ आगतवान्‌ यत्र सः तोयं द्राक्षारसे परिवर्तितवान्‌। तत्र राज्‍यस्‍य एक पदाधिकारी आसीत्‌, यस्‍य पुत्रः कफरनहूमनगरे रुग्‍णः आसीत्‌।

⁴⁷यदा सः पदाधिकारी अशृणोत्‌ येशुः यहूदाप्रदेशात्‌ गलीलप्रदेशम्‌ आगतः अस्‍ति, तदा सः तस्‍य अन्‍तिकम्‌ गत्‍वा न्‍यवेदयत्‌ - “गुरो ! मया सह मम गृहं गत्‍वा मम मृतकल्‍पं पुत्रं निरामयं कुर्यात्‌।”

⁴⁸येशुः तम्‌ उवाच, “यूयं मया कृतम्‌ कित्र्चत्‌ चमत्‍कारयुक्तं कार्यं दृष्‍ट्‌वा एव विश्‍वसिष्‍यथ।”

⁴⁹ततः पदाधिकारी तं प्राह - “प्रभो! मम पुत्रे कृपां विधेहि, नो चेद्‌ बालः मरिष्‍यति।”

⁵⁰येशु तम्‌ अब्रवीत्‌ “गच्‍छ, तव पुत्रः स्‍वस्‍थः अभवत्‌।” येशोः वचसि विश्‍वासं कृत्‍वा असौ प्रस्‍थानम्‌ अकरोत्‌।

⁵¹सः मार्गे एव आसीत्‌, दासाः तं न्‍यवेदयन्‌ “भवतः पुत्रः स्‍वस्‍थः जातः।”

⁵²सः दासान्‌ पृष्‍टवान्‌, कस्‍मिन्‌ काले मम पुत्रः स्‍वस्‍थः जातः? ते उक्‍तवन्‍तः, ह्‌यः दिनस्‍य एकवादने ज्‍वरः तं मुक्‍तवान्‌।

⁵³ततः तेन अवबुद्‌धम्‌, तस्‍मिन्‌ एव समये येशुः तं कथितवान्‌ आसीत्‌, “भवतः पुत्रः निरामयः जातः।” ततः सपरिवारेन सह येशौ विश्‍वासं कृतवान्‌।

⁵⁴एषः येशोः द्वितीयः चमत्‍कारः आसीत्‌, यं यहूदाप्रदेशात्‌ आगत्‍य गलीलप्रदेशे प्रदर्शितवान्‌।