Read Sanskrit प्रेरिताणाम्‌ कार्यकलापः 13 Bible Online

प्रेरिताणाम्‌ कार्यकलापः 13 - Sanskrit bible

प्रेरिताणाम्‌ कार्यकलापः 13

¹अन्‍ताकियायाः कलीसियायाम्‌ अनेकाः भविष्‍यवादिनः शिक्षकाश्‍च आसन्‌, यथा बरनबासः, सिमोनः यः “कलुआ” कथ्‍यते स्‍म, कुरेनेनिवासी लूकियुसः, हेरोदेसस्‍य दुग्‍धः भ्राता मनाहेनः साऊलश्‍च।

²ते सर्वे एकस्‍मिन्‌ दिने उपवासं कुर्वन्‍तः प्रभोः उपासनां कुर्वन्‍तः आसन्‌, तत्‌ क्षणमेव पवित्रात्‍मा अवदत्‌, “मया बरनबासः साऊलः च विशेषकार्याय निर्दिष्‍टौ। तौ मह्‌यं पृथकं कुर्वन्‍तु।

³अतएव उपवासं प्रार्थनां च समाप्‍य ते तयोः हस्‍तौ स्‍थापयन्‍तः तौ गन्‍तुम्‌ अनुमतिम्‌ अददुः।

⁴पवित्रात्‍मना प्रेषितौ बरनबासः साऊलः च सिलूकियाम्‌ आगतवन्‍तौ, तत्रतः तौ नावा कुप्रुसम्‌ आगतवन्‍तौ।

⁵सलमिसम्‌ आगत्‍य ते यहूदिनां सभागृहेषु परमेश्‍वरस्‍य वचनं प्रचारितवन्‍तः। योहनः अपि ताभ्‍याम्‌ सह स्‍थित्‍वा तयोः साहाय्‍यं करोति स्‍म।

⁶ते समस्‍तद्वीपस्‍य भ्रमणं कृत्‍वा पाफोसम्‌ आगतवन्‍तः। तत्र बरयेशुः नाम एकः यहूदी ऐंद्रजालिकः कपटी भविष्‍यवादी च आसीत्‌,

⁷यः राज्‍यपालसेरगियुसेन पौलुसेन सह वसति स्‍म। राज्‍यपालः बुद्धिमान्‌ आसीत्‌। अतएव बरनबाससाऊलौ आहूय परमेश्‍वरस्‍य वचनं श्रोतुम्‌ इच्‍छति स्‍म।

⁸बरयेशुः यस्‍य उपनाम एलिमासः (यस्‍य अर्थः ऐन्‍द्रजालिकः भवति) आसीत्‌, तयोः विरोधं करोति स्‍म, राज्‍यपालं विश्‍वासात्‌ विमुखं करोति स्‍म।

⁹परन्‍तु साऊलः यः पौलुसः अपि कथ्‍यते स्‍म, पवित्रात्‍मना पूरिपूर्णः भूत्‍वा तम्‌ अपश्‍यत्‌,

¹⁰अकथयत्‌ च, “त्‍वं शैतानस्‍य वत्‍सः, धूर्ततया कपटेन च पूर्णः, सर्वप्रकारस्‍य धार्मिकतायाः शत्रुः असि। किं त्‍वं प्रभोः सरलमार्गम्‌ कुटिलं कर्तुम्‌ इच्‍छसि?”

¹¹इदानीं प्रभोः हस्‍तं त्‍वां मारयति। त्‍वम्‌ अन्‍धः भूत्‍वा किन्न्‍चित्‌ कालान्‍तरं यावत्‌ दिनस्‍य प्रकाशं द्रष्‍टुं न शक्‍नोषि।” तत्‌ क्षणमेव घोरः अन्‍धकारः अभवत्‌, सः खन्न्‍जवत्‌ इतः ततः भ्रमति स्‍म।

¹²इमां घटनां दृष्‍ट्‌वा प्रभोः शिक्षया चकितः भूत्‍वा राज्‍यपालः विश्‍वासम्‌ अकरोत्‌।

¹³पौलुसः तस्‍य मित्राणि च नावा पाफुसात्‌ पंफुलियायाः प्रदेशस्‍य पेरगेनगरे आगतवन्‍तः। तत्र योहनः तान्‌ त्‍यक्‍त्‍वा येरुसलेमं प्रत्‍यागच्‍छत्‌।

¹⁴पौलुसः बरनबासौ पेरगेस्‍थानात्‌ अग्रिम गत्‍वा पिसिदियायाः प्रदेशस्‍य अंताकियाम्‌ आगतवन्‍तौ। तौ विश्रामस्‍य दिवसे सभागृहे गत्‍वा उपविष्‍टौ।

¹⁵व्‍यवस्‍थायाः तथा नबिनां च पाठः सम्‍पाप्‍तः, तदा, सभागृहस्‍य अधिकारिणः तौ इमां सूचनां प्रेषितवन्‍तः, “भ्रातरौ! यदि भवन्‍तौ प्रवचनरूपे जनतायै वक्‍तुम्‌ इच्‍छतः, तदा वदेताम्‌।” इदं श्रुत्‍वा पौलुसः उदतिष्‍ठत्‌ हस्‍तेन च तान्‌ तूष्‍णीं भवितुम्‌ इंगित्‍य अकथयत्‌,

¹⁶

¹⁷“इस्राएलिनः भ्रातरः परमेश्‍वरभक्‍ताः सज्‍जनाः च! शृण्‍वन्‍तु! इस्राएलिनां प्रजायाः परमेश्‍वरेण अस्‍माकं पूर्वजाः निर्वाचिताः, तेन ते मिश्रदेशे प्रवासस्‍य समये उत्‍कृष्‍टाः कृताः, स्‍वभुजबलेन तेन ते तत्रतः आनीताः च।

¹⁸चत्‍वारिंशत्‌ वर्षाणि यावत्‌ मरुस्‍थले तेषां पालनपोषणं कृतवान्‌।

¹⁹तदा कनानदेशे तेन सप्‍तराष्‍ट्राः नष्‍टाः,

²⁰तेषां भूमिम्‌ अस्‍माकं पूर्वजानाम्‌ अधिकारे अददात्‌। परमेश्‍वरः प्रायः सार्धचतुशतं वर्षाणां पश्‍चात्‌ तेषां कृते न्‍यायकर्तृर्णि नियुक्‍तकर्तुम्‌ आरब्‍धवान्‌। नबी समूएलस्‍य समयं यावत्‌ इदृशं कुर्वन्‌ आसीत्‌।

²¹प्रजाः स्‍वकृते एकं नृपं याचितवन्‍तः, परमेश्‍वरः तेभ्‍यः बिन्‍यामिनवंशी कीशस्‍य पुत्रं साऊलं प्रददात्‌, यः चत्‍वारिंशतवर्षम्‌ यावत्‌ राज्‍यं कृतवान्‌।

²²अस्‍य पश्‍चात्‌ परमेश्‍वरेण दाऊदः तेषां राजा कृतः, तेषां कृते साक्ष्‍यमिदं प्रस्‍तुतवान्‌ - “मम मनोऽनुकूलः एकः मनुष्‍यः यिशयस्‍य पुत्रः दाऊदः मिलितोऽस्‍ति। सः मम सर्वाः आशाः पूरयिष्‍यति।

²³परमेश्‍वरः स्‍व प्रतिज्ञानुसारं तस्‍यैव दाऊदस्‍य वंशे इस्राएलस्‍य कृते एकं मुक्‍तिदातारं येशुं प्रसूतवान्‌।”

²⁴तस्‍य आगमनात्‌ पूर्वम्‌ अग्रदूतः योहनः इस्राएलस्‍य समस्‍ताभ्‍यः प्रजाभ्‍यः पश्‍चात्तापस्‍य जलसंस्‍कारस्‍य उपदेशम्‌ दत्तवान्‌।

²⁵स्‍व जीवनस्‍य कार्यम्‌ पूर्णम्‌ कुर्वन्‌ योहनः अवदत्‌, ‘यूयं मां यः अवगच्‍छथ अहं सः न अस्‍मि। किन्‍तु पश्‍य, मम पश्‍चात्‌ यः आगमिष्‍यति, यस्‍य चरणयोः उपानहौ निष्‍कासयितुम्‌ अपि अहं न अर्हः।’

²⁶भ्रातरः! अब्राहमस्‍य वंशजाः अत्र उपस्‍थिताः परमेश्‍वरस्‍य भक्‍ताः च! मुक्‍तेः अयं संदेशः अस्‍माकं पार्श्‍वे प्रेषितः अस्‍ति। येरुसलेमस्‍य निवासिनः तथा शासकाः येशुं न स्‍वीकुर्वन्‍ति स्‍म। तस्‍मै दंडाज्ञां दापयित्‍वा ते अनभिज्ञाः भूत्‍वा नबिनां तानि कथनानि पूरितवन्‍तः यानि प्रत्‍येके विश्रामदिवसे पठित्‍वा श्रावयन्‍ते।

²⁷

²⁸तस्‍मिन्‌ प्राणदंडस्‍य सदृशः कोऽपि दोषः न प्राप्‍तः, तथापि ते तस्‍य वधाय राज्‍यपालं पिलातुसं तस्‍य वधाय निवेदितवन्‍तः।

²⁹तस्‍य विषये यत्‌ किन्न्‍चित्‌ लिखितमासीत्‌ तत्‌ सर्वम्‌ पूरयित्‍वा तं क्रूसकाष्‍ठात्‌ अधः आनीय समाधौ स्‍थापितवन्‍तः।

³⁰परमेश्‍वरः तं तृतीयदिने मृतकेषु पुनः जीवितः कृतवान्‌।

³¹सः एव येशुः बहूनि दिनानि यावत्‌ तेभ्‍यः दर्शनं ददाति स्‍म, ये तेन सह गलीलप्रदेशात्‌ येरुसलेमम्‌ आगच्‍छन्‌। ते एव इदानीं जनतायाः समक्षे तस्‍य साक्षिणः सन्‍ति।

³²“वयं युष्‍मभ्‍यम्‌ इमं शुभसमाचारं श्रावयामः, यतः परमेश्‍वरः अस्‍माकं पूर्वजान्‌ यां प्रतिज्ञां कृतवान्‌ आसीत्‌,

³³तां तेषां संतत्‍यै, अर्थात्‌ अस्‍मभ्‍यं पूरितवान्‌। तेन येशुः पुनर्जीवितः कृतः, यथा द्वितीये स्‍तोत्रे लिखितमस्‍ति, अद्यः त्‍वं मया उत्‍पन्‍नः।

³⁴परमेश्‍वरः तं मृतकेषु पुनजीर्वितः कृतवान्‌। अद्यप्रभृति पुनः कदापि तस्‍य विकृतिः न भविष्‍यति। अस्‍य कथनस्‍य प्रमाणे परमेश्‍वरः अवदत्‌, अहं तुभ्‍यम्‌ पवित्राम्‌ अटलां च आशिषम्‌ दास्‍यामि, यस्‍याः प्रतिज्ञा मया दाऊदेन कृता आसीत्‌।

³⁵अतएव सः एकस्‍मिन्‌ स्‍थले कथयति, त्‍वं स्‍वभक्‍तं समाधौ विगलितुं न दास्‍यति।

³⁶दाऊदः तु स्‍वजीवने परमेश्‍वरस्‍य इच्‍छां पूर्णं कृत्‍वा दिवंगतः। सः स्‍व पूर्वजां पार्श्‍वे समाधौ स्‍थापितः, तस्‍य विकृतिः अभवत्‌।

³⁷परन्‍तु परमेश्‍वरेण यः पुनजीर्वितः कृतः तस्‍य विकृतिः न अभवत्‌।

³⁸“भ्रातरः! भवन्‍तः सम्‍यकरूपेण अवगच्‍छन्‍तु यत्‌ यः संदेशः युष्‍मभ्‍यं श्रावयते, सः अयमस्‍ति यत्‌ येशुना युष्‍मभ्‍यं दोषाणां मुक्‍तिः प्राप्‍स्‍यते। यः तस्‍मिन्‌ उपरि विश्‍वासं करोति, तस्‍मै सा पूर्णा पापमुक्‍तिः प्राप्‍स्‍यते, या भवद्‌भ्‍यः मूसाव्‍यवस्‍थया न प्राप्‍ता।”

³⁹येशुना मुक्‍तः भूत्‍वा प्रत्‍येकः विश्‍वासी धार्मिकः भवति।

⁴⁰“अप्रमत्ताः तिष्‍ठन्‍तु! कुत्रचित्‌ ईदृशं न भवेत्‌ यत्‌ नबिनाम्‌ इदं कथनं भवत्‍सु चरितार्थम्‌ भवतु -

⁴¹“हे निन्‍दकाः! आश्‍चर्यम्‌ कुर्वन्‍तु दूरं गच्‍छन्‍तु च। अहम्‌ एषु दिनेषु तत्‌ कार्यम्‌ सम्‍पन्‍नं करिष्‍यामि, यस्‍मिन्‌ विषये यदि कोऽपि युष्‍मान्‌ अकथिष्‍यत्‌, यूयं तस्‍मिन्‌ विश्‍वासं न अकरिष्‍यन्‌।”

⁴²यदा पौलुसः बरनबासः च सभागृहात्‌ निर्गन्‍छतौ आस्‍ताम्‌, तदा जनाः पौलुसं निवेदितवन्‍तः यत्‌ आगामिनि विश्रामदिवसे तस्‍मिन्‌ विषये एव पुनः वदेत्‌।

⁴³सभायाः विसर्जनस्‍य पश्‍चात्‌ बहवः यहूदिनः, भक्‍ताः नवयहूदिनश्‍च पौलुसबरनबासयोः अनुगच्‍छन्‍ति स्‍म। तौ, तैः सह वार्तालापम्‌ अपि कृतवन्‍तौ, यहूदीजनान्‌ आग्रहं कृतवन्‍तौ यत्‌ ते परमेश्‍वरस्‍य कृपायां सुदृढ़ाः भवेयुः।

⁴⁴आगामिनि विश्रामदिवसे नगरस्‍य प्रायः सर्वे जनाः प्रभोः वचनं श्रोतुं एकत्राः भूताः।

⁴⁵यहूदिनः, वृहतसभां दृष्‍ट्‌वा ईर्ष्‍यया ज्‍वलन्‍ति स्‍म, पौलुसस्‍य निन्‍दां कुर्वन्‍तः तस्‍य कथनानां खण्‍डनं कुर्वन्‍ति स्‍म।

⁴⁶पौलुसबरनबासौ निर्भीकतया अवदताम्‌, “इदम्‌ आवश्‍यकमासीत्‌ यत्‌ सर्वप्रथमः भवदभ्‍यः परमेश्‍वरस्‍य वचनम्‌ आवाम्‌ श्रावयेव, परन्‍तु भवन्‍तः तम्‌ अस्‍वीकुर्वन्‍ति, स्‍वम्‌ अनन्‍तजीवनस्‍य अर्हाः न अवगच्‍छन्‍ति; अतएव आवाम्‌अयहूदिनां समीपे गच्‍छावः। प्रभुना आवाम्‌आदिष्‍टौ,

⁴⁷“मया युवां राष्‍ट्राणां ज्‍योतिनिर्मितौ, येन युवाभ्‍यां मुक्‍तेः सन्‍देशः पृथिव्‍यां क्षेत्रफलं यावत्‌ प्रसरेत्‌।”

⁴⁸अयहूदिनः इदंश्रुत्‍वा आनन्‍दिताः भूताः परमेश्‍वरस्‍य वचनस्‍य स्‍तुतिं कृतवन्‍तः यावन्‍तः जनाः अनन्‍तजीवनाय निर्वाचिताः ते विश्‍वासम्‌ अकुर्वन्‌,

⁴⁹प्रभोः वचनं च समस्‍तप्रदेशे प्रसरितम्‌।

⁵⁰परन्‍तु यहूदिनः प्रतिष्‍ठितभक्‍तान्‌, नारीः, नगरस्‍य नेतॄन्‌ च तयोः विरोधे कृत्‍वा तौ स्‍वक्षेत्रफलात्‌ बर्हिप्रेषितवन्‍तः।

⁵¹पौलुसबरनाबसौ स्‍व स्‍व पादौ र्निधूलीकृत्‍य इकोनियुमं गतवन्‍तौ।

⁵²शिष्‍यौ आनन्‍देन पवित्रात्‍मना च परिपूर्णौ आस्‍ताम्‌।