Read Sanskrit प्रेरिताणाम्‌ कार्यकलापः 27 Bible Online

प्रेरिताणाम्‌ कार्यकलापः 27 - Sanskrit bible

प्रेरिताणाम्‌ कार्यकलापः 27

¹यदा इदं निश्‍चितं यत्‌ वयं जलमार्गेण इटलीनगरं गमिष्‍यामः, तदा पौलुसेन सह अन्‍याः बन्‍दिनः, यूलियुसः नाम शतपतये समर्पिताः। यूलियुसः सम्राजः औगुस्‍तुसस्‍य सैन्‍यदलस्‍य आसीत्‌।

²वयम्‌ आसियायाः प्रदेशस्‍य पोताश्रयस्‍थानानि गन्‍तृषु अद्रमुत्तियुसनगरस्‍य एकस्‍मिन्‌ पोते आरुह्‌य प्रस्‍थानम्‌ अकुर्म। थिस्‍सलुनीकेनगरस्‍य आरिस्‍तर्खुसः नाम एक विश्‍वासी अपि अस्‍माभिः सह आसीत्‌।

³अन्‍यस्‍मिन्‌ दिने वयं सीदोनम्‌ आगच्‍छाम। पौलुसेन सह यूलियुसस्‍य व्‍यवहारः सौहार्दपूर्णः आसीत्‌, अतः तेन पौलुसः मित्रेण सह मिलितुम्‌, मित्राणां सेवा-सत्‍कारं ग्रहणं कर्तुम्‌ अनुमतिः दत्ता।

⁴वयं तत्रतः कुप्रुसस्‍य पार्श्‍वतः भूत्‍वा अगच्‍छाम, यतः वायुः प्रतिकूलः आसीत्‌।

⁵तत्‍पश्‍चात्‌ वयं किलिकियायाः तथा फंफुलियायाः तटवर्तिनः सागरात्‌ भूत्‍वा लुकिसियाः मुरा इति नाम पोताश्रयम्‌ आगच्‍छाम।

⁶तत्र शतपतिना सिकन्‍दरियायाः एकः पोतः प्राप्‍तः यः इटलीनगरं गन्‍ता आसीत्‌। वयं तस्‍मिन्‌ पोते आरोहितवन्‍तः।

⁷वयं अनेकानि दिनानि यावत्‌ पुरतः गच्‍छन्‍तः काठिन्‍येन सह क्‍नीदुसम्‌ आगच्‍छाम। पवनं प्रतिकूलम्‌ आसीत्‌, अतः वयं सलमोनेनगरस्‍य पुरतः गत्‍वा क्रेतेद्वीपस्‍य दक्षिणे पार्श्‍वतः चलित्‍वा

⁸काठिन्‍येन लसैयानगरस्‍य समीपे “सुन्‍दरपोताश्रयः” नाम स्‍थानम्‌ आगतवन्‍तः।

⁹अधिकः समयः व्‍यतीतः आसीत्‌, समुद्रीयात्रा इदानीं भयावहा अभवत्‌। उपवासदिवसं, यत्‌ यहूदीप्रायश्‍चित्तदिवसं कथ्‍यते स्‍म, तत्‌ अपि व्‍यतीतम्‌। पौलुसेन कथितम्‌

¹⁰“सज्‍जनाः! इदं प्रतीयते इयं यात्रा संकटमयी भविष्‍यति। अस्‍माकं न केवलं मालपोतयोः हानिः भविष्‍यति, वरन्‌ स्‍वप्राणानाम्‌ अपि।”

¹¹परन्‍तु शतपतेः पौलुसस्‍य वचनात्‌ अपेक्षा पोतचालकेन सह पोतस्‍वामिनि उपरि अधिकः विश्‍वासः आसीत्‌।

¹²तत्‌ नौबन्‍धनखातं शीतकालाय उपयुक्‍तं न आसीत्‌। अतः अधिकांशजनाः तत्रतः गमनपक्षे आसन्‌। ते, येन-केन प्रकारेण फीनिक्‍सं यावत्‌ आगत्‍य, तत्र शीतकालं यावत्‌ स्‍थातुम्‌ इच्‍छन्‍ति स्‍म। फिनिक्‍सः क्रेतेद्वीपस्‍य खातम्‌ अस्‍ति, यत्‌ दक्षिणप्रतीक्षीं, उदीचीप्रतीचीं प्रति च विस्‍तीर्णमस्‍ति।

¹³यदा दक्षिणः वायुः मन्‍दं मन्‍दं वहति स्‍म, ते अवगच्‍छन्‌, यत्‌ अस्‍माकं कार्यम्‌ समाप्‍तम्‌, लांगलं नीत्‍वा क्रेतस्‍य तटतः अग्रे अगच्‍छन्‌।

¹⁴परन्‍तु शीघ्रमेव स्‍थलात्‌, “उत्तरीपूर्वी”, नाम चंडवातः वहति स्‍म।

¹⁵पोतः चंडवातस्‍य आक्रमणे अवशः आसीत्‌, अतः वयं विवशाः भूत्‍वा वातेन सह नीताः आस्‍म।

¹⁶कौदाः नाम लघुद्वीपम्‌ आगत्‍य वयं येन केन प्रकारेण पोतं नियन्‍त्रितवन्‍तः।

¹⁷ते पोतं अधस्‍तात्‌ उपरिं यावत्‌ रज्‍जुभिः दृढं पिनिद्‌धवन्‍तः।

¹⁸अन्‍यस्‍मिन्‌ दिने वयं वातेन अत्‍याधिकाः ताडिताः धूनिताश्‍च, अतएव ते पोतस्‍य वस्‍तूनि समुद्रे अक्षिपन्‌। तृतीये दिवसे ते स्‍वहस्‍तैः पोतस्‍य प्रसाधनस्‍य सामग्रिनः अपि क्षिप्‍तवन्‍तः। अनेकानि दिनानि यावत्‌ सूर्यः नक्षत्राणि च न अदृश्‍यन्‍त, झंझावातः वेगेन वहति स्‍म, तदा अस्‍माकं प्राणरक्षायाः आशा अपि क्षीणा जाता।

¹⁹

²⁰

²¹ते चिरकालात्‌ किन्न्‍चितपि न अभक्षयन्‌, अतः पौलुसः तेषां मध्‍ये स्‍थित्‍वा अवदत्‌, “सज्‍जनाः! भवन्‍तः मम वचनं मत्‍वा क्रेतेद्वीपात्‌ न अगमिष्‍यन्‌, तदा भवदभ्‍यः अयं संकटः, इयं हानिश्‍च न अभविष्‍यताम्‌।

²²तथापि अहं भवतः धर्ये स्‍थातुं निवेदयामि। भवतां जीवनानि नहि, अपितु पोतः नष्‍टः भविष्‍यति;

²³यतः मम परमेश्‍वरः यस्‍य अहम्‌ उपासकः अस्‍मि, तस्‍यदूतः अद्यः रात्रौ अदृश्‍यत

²⁴माम्‌ अकथयत्‌ च, “पौलुस! मा बिभीहि, भवान्‌ रोमनसम्राजः सम्‍मुखे उपस्‍थितः भविष्‍यसि। अतएव परमेश्‍वरेण भवद्‌भ्‍यः वरदानं प्राप्‍तं यत्‌ भवता सह यात्रिणः सर्वे न मरिष्‍यन्‍ति।”

²⁵

²⁶अतएव सज्‍जनाः! धर्ये दृढाः भवद्‌भिः भवितव्‍याः। मम परमेश्‍वरे विश्‍वासः अस्‍ति, यथा अहं कथितः तथैव भविष्‍यति, यद्यपि अस्‍माकं पोतः अवश्‍मेव केनापि द्वीपेन वेगेन आगत्‍य नष्‍टः भविष्‍यति।

²⁷झंझायाः चर्तुदशीरात्रिः आगता, वयम्‌ इदानीं यावत्‌ अद्रियासमुद्रे इतः ततः वहामः स्‍म। प्रायशः मध्‍यरात्रौ नाविकाः अनुभवन्‌ यत्‌ ते स्‍थलस्‍य समीपे आगच्‍छन्‌।

²⁸अनुमानं कृत्‍वा विंशतिः पोरसां जलं प्राप्‍तवन्‍तः। किन्न्‍चित्‌ पुरः आगते सति पुनः पन्न्‍चदशः पोरसां जलं प्राप्‍तवन्‍तः। ते प्रस्‍तराणाम्‌ आशंकया भयभीताः आसन्‌, अतः नावः पृष्‍टभागात्‌ चत्‍वारः नौबन्‍धनकीलान्‌ लम्‍बयित्‍वा उत्‍सुकया प्रातःकालस्‍य प्रतीक्षाम्‌ अकुर्वन्‌।

²⁹

³⁰मल्‍लाहाः पोतात्‌ धावितुम्‌ इच्‍छन्‍ति स्‍म, अतः ते जलयानस्‍य पुरभागात्‌ नौबन्‍धनकीलान्‌ लम्‍बनस्‍य व्‍याजेन नौकां जले अवतरितवन्‍तः।

³¹पौलुसेन शतपतिः सैनिकाश्‍च कथिताः, “चेत्‌ ते पोते न स्‍थास्‍यन्‍ति, तदा भवन्‍तः जीविताः न भविष्‍यन्‍ति।” इदं श्रुत्‍वा सैनिकाः नौकायाः रज्‍जूः कर्तयित्‍वा समुद्रे मुन्न्‍चितवन्‍तः।

³²

³³प्रातःकाले भविते सति, पौलुसः सर्वान्‌ भोजनाय अनुरोधं कृतवान्‌। “भवद्‌भिः चिन्‍तां कुर्वन्‍तः, निराहारे च चतुर्दशदिनानि व्‍यतीतानि। भवद्‌भिः किन्न्‍चिदपि न खादितम्‌।

³⁴अतएव अहं युष्‍मान्‌ भोजनं कर्तुम्‌ निवेदयामि। अस्‍मिन्‌ एव भवतां कल्‍याणमस्‍ति। भवत्‍सु कस्‍यापि काचितापि हानिः न भविष्‍यति।”

³⁵इदम्‌ उक्‍त्‍वा, रोटिकां नीत्‍वा, सर्वेषां समक्षे परमेश्‍वरं धन्‍यवादं दत्‍वा, तां त्रोटयित्‍वा खादितुम्‌ आरब्‍धवान्‌।

³⁶सर्वे आश्‍वस्‍ताः भूत्‍वा अभक्षयन्‌।

³⁷जलयाने वयं सर्वे षट्‌सप्‍तति अधिकं द्विशतम्‌ प्राणिनः आस्‍म।

³⁸यदा सर्वे खादित्‍वा तृप्‍ताः भूताः तदा ते अन्‍नं समुद्रे क्षिप्‍त्‍वा पोतस्‍य भारं लघुकर्तुम्‌ आरब्‍धवन्‍तः।

³⁹सूर्ये उदिते सति ते तं देशं न अजानन्‌, परन्‍तु एकं समतलं सिकतामयं तटं दृष्‍ट्‌वा परामर्शम्‌ अकुर्वन्‌, यदि संभावना अस्‍ति, तदा पोतं तस्‍मिन्‌ एव तटे स्‍थापयामः,

⁴⁰अतः नौबन्‍धनकीलान्‌ कर्तयित्‍वा समुद्रे अमुन्न्‍चन्‌, पतवाराणां रज्‍जूः अवृणवन्‌। पुरस्‍य पालं वायौ तनित्‍वा तटं प्रति अगच्‍छन्‌।

⁴¹बालुकामयं तटमागत्‍य तस्‍मिन्‌ एव पोतः स्‍थितः। पोतस्‍य पुरभागः भूमौ रभसा आगत्‍य तस्‍मिनेव समाहितः अभवत्‌। पोतस्‍य पृष्‍टभागः तरंगैः त्रोटितः।

⁴²कुत्रचित्‌ एवं न भवेत्‌ यत्‌ बन्‍दिनः तृत्‍वा पलायिष्‍यन्‍ति, अस्‍याः आशंकायाः सैनिकाः तान्‌ हन्‍तुम्‌ इच्‍छन्‍ति स्‍म,

⁴³परन्‍तु पौलुसस्‍य रक्षां चिन्‍तयित्‍वा शतपतिना ते वारिताः, आदिष्‍टाश्‍च, ये तरितुम्‌ जानन्‍ति, ते सर्वप्रथमं समुद्रे तटे गच्‍छन्‍तु।

⁴⁴अवशिष्‍टाः पोतस्‍य अन्‍यवस्‍तूनां सहायतया आगच्‍छन्‍तु। इत्‍थं सर्वे सकुशलाः तटे आगतवन्‍तः।