Read Sanskrit साधोः पतरसस्‍य प्रथम पत्रम्‌ 4 Bible Online

साधोः पतरसस्‍य प्रथम पत्रम्‌ 4 - Sanskrit bible

साधोः पतरसस्‍य प्रथम पत्रम्‌ 4

¹मसीहः स्‍वकाये दुःखानि असहत, अतएव भवन्‍तः अपि शस्‍त्रस्‍य इव इमं मनोभावं धारयेयुः यत्‌ यः स्‍वशरीरे दुःखानि असहत, तेन पापात्‌ संबंधः पृथकः कृतः, तेन मानवीयानाम्‌ वासनानाम्‌ इव न, परन्‍तु परमेश्‍वरस्‍य इच्‍छानुसारं शेषजीवनं यापनीयम्‌।

³भवद्‌भिः पूर्वम्‌ सांसारिकजनानाम्‌ जीवनचर्यायाः अनुसारं व्‍यभिचारे, भोगविलासे, मदिरापाने घृणितमूर्तिपूजायां यः समयः व्‍यतीतः, सः एवः अधिकः अभवत्‌।

⁴इदानीं भवन्‍तः तैः सह विकिरणस्‍य जलविप्‍लवे न धावन्‍ति अतः आश्‍चर्यचकिताः भूत्‍वा ते भवताम्‌ निन्‍दन्‍ति। ते जीवितानाम्‌ मृतकानाम्‌ च न्‍यायकर्त्रे परमेश्‍वराय स्‍व आचरणस्‍य विवरणं दास्‍यन्‍ति।

⁵इदमेव कारणमस्‍ति यत्‌ मृतकेभ्‍यः अपि शुभसमाचारः अश्रावयत, येन यद्यपि ते शरीरे मनुष्‍यानाम्‌ इव दण्‍डिताः कृताः, तथापि आत्‍मना परमेश्‍वरस्‍य अनुरूपं जीवनं लभन्‍ताम्‌।

⁷सृष्‍टेः अन्‍तः समीपः आगतः अस्‍ति। भवन्‍तः सन्‍तुलने संयमे च तिष्‍ठेयुः, येन प्रार्थनायां कोऽपि अवरोधः न भवेत्‌।

⁸मुख्‍यं वचनं तु इदमस्‍ति यत्‌ मिथः अगाधभ्रातृप्रेम भवितव्‍यम्‌, यतः प्रेम अनेकान्‌ पापान्‌ छादयति।

⁹भवन्‍तः आनन्‍दिताः भूत्‍वा परस्‍परस्‍य आतिथ्‍य-सत्‍कारं कुर्युः।

¹⁰यस्‍मै यः वरः प्राप्‍तः, सः परमेश्‍वरस्‍य बहुविधस्‍य अनुग्रहस्‍य सुयोग्‍यभंडारपालस्‍य इव अन्‍येषां सेवायां तस्‍य प्रयोगं कुर्यात्‌।

¹¹यः प्रवचनं ददाति, तेन र्स्‍मतव्‍यम्‌ यत्‌ सः परमेश्‍वरस्‍य शब्‍दान्‌ वदति। यः धर्मसेवां करोति, तेन ज्ञातव्‍यम्‌ यत्‌ परमेश्‍वरः एव तस्‍मै बलं ददाति। इत्‍थं सर्वेषु वचनेषु येशुमसीहेन परमेश्‍वरस्‍य महिमा प्रकटी भविष्‍यति। महिमा तथा सामर्थ्‍यः युगानुयुगम्‌ यावत्‌ परमेश्‍वरस्‍य एव अस्‍ति। तथास्‍तु।

¹²प्रियभ्रातरः! स्‍वसारश्‍च भवन्‍तः अग्‍निना परीक्ष्‍यन्‍ते। भवन्‍तः अस्‍मिन्‌ विस्‍मयं न कुर्युः।

¹³यदि भवत्‍सु अत्‍याचारः कृयते, तदा मसीहस्‍य दुखभोगस्‍य सहभागिनः सन्‍ति अतः प्रसन्‍नाः भवितव्‍याः। यस्‍मिन्‌ दिने मसीहस्‍य महिमा प्रकटी भविष्‍यति, भवन्‍तः अत्‍यधिकाः आनन्‍दिताः भविष्‍यन्‍ति।

¹⁴यदि मसीहस्‍य नाम्‍नः कारणात्‌ भवताम्‌ अपमानः भवेत्‌, तदा स्‍वं धन्‍यम्‌ अवगच्‍छेयुः, यतः अयम्‌ अस्‍य प्रमाणः अस्‍ति यत्‌ परमेश्‍वरस्‍य महिमामयः आत्‍मा भवत्‍सु आच्‍छादितः अस्‍ति।

¹⁵अवहिताः तिष्‍ठेयुः, हन्‍तारः, कुकर्मिणः च मा भवेयुः, अथवा अन्‍येषां कार्येषु हस्‍तक्षेपस्‍य कारणात्‌ भवत्‍सु कश्‍चित्‌ अपि दुःखस्‍य भागी न भवेत्‌।

¹⁶परन्‍तु यदि कश्‍चित्‌ मसीहस्‍य कारणात्‌ दुःखं सहते, तदा तस्‍मै व्रीडा न भवितव्‍या वरन्‌ सः एतत्‌ नाम प्रतिगृहणातु

¹⁷यतः न्‍यायस्‍य समयः प्रारम्‍भः अभवत्‌। सः ईश्‍वरस्‍य स्‍वकीयात्‌ परिवारात्‌ आरम्‍भः भवति। यदि सः इत्‍थम्‌ अस्‍माभिः प्रारम्‍भः भवति, तदा अन्‍ते तेषां किं भविष्‍यति, ये परमेश्‍वरस्‍य शुभसमाचारे विश्‍वासं कर्तुम्‌ न इच्‍छन्‍ति?

¹⁸यदि धर्मिणे काठिन्‍येन मुक्‍तिः मिलति, तदा विधर्मिणां पापिनाम्‌ च किं भविष्‍यति?

¹⁹अतः ये परमेश्‍वरस्‍य विधानस्‍य अनुसारेण दुःखं सहन्‍ते, ते परोपकारे सर्वदा संलग्‍नाः तिष्‍ठेयुः, सत्‍यप्रतिज्ञाय सृष्‍टिकर्त्रें निजात्‍मनः समर्पयेयुः।