Read Sanskrit प्रकाशनाग्रन्‍थः 14 Bible Online

प्रकाशनाग्रन्‍थः 14 - Sanskrit bible

प्रकाशनाग्रन्‍थः 14

¹मया पुनः दृष्‍टः - मेषः सियोनपर्वते स्‍थितः अस्‍ति। तेन सह चतुःचत्‍वारिंशत्‌ सहस्राधिकम्‌ एकलक्षं जनाः सन्‍ति, येषां मस्‍तके तस्‍य नाम, तस्‍य पितुश्‍च नाम अंकितमस्‍ति।

²मया वेगेन अनेकानां नदीनाम्‌ निनादस्‍य सदृशं, घोरमेघगर्जनस्‍य इव ध्‍वनिः स्‍वर्गात्‌ आगच्‍छन्‍ती श्रुता। अहं यां ध्‍वनिम्‌ अशृण्‍वम्‌, सा वीणावादकानाम्‌ इव ध्‍वनिः आसीत्‌।

³ते सिंहासनस्‍य, चतुःप्राणिनाम्‌, धर्मवृद्वानां समक्षे च एकं नूतनं गीतं गायन्‍ति स्‍म। तेषु चतुचत्‍वारिंशतसहस्राधिकम्‌ एकलक्षम्‌ जनानाम्‌ अतिरिक्‍तः, ये भुवः क्रीताः आसन्‌, न कश्‍चित्‌ अन्‍यः तत्‌ गानं शिक्षितुम्‌ अहंर्ः आसीत्‌। ये ते जनाः सन्‍ति, ये स्‍त्रीणाम्‌ संसर्गेण दूषिताः न सन्‍ति, ते अक्षतयोनयः सन्‍ति। यत्र-कुत्रापि मेषः गच्‍छति, ते तेन सह चलन्‍ति। परमेश्‍वराय, मेषाय च प्रथमफलस्‍य रूपे एते मनुष्‍येषु क्रीताः सन्‍ति।

⁵एतेषां मुखे असत्‍यं न प्राप्‍तम्‌।

⁶तदा मया एकः स्‍वर्गदूतः मध्‍ये आकाशे उड्‌ड्‌यन्‌ दृष्‍टः। भुवि निवासिनः, प्रत्‍येकराष्‍ट्रं, कुलं, भाषां प्रजातिं च श्रावयितुम्‌, तस्‍य पार्श्‍वे एकः शाश्‍वतः शुभसमाचारः आसीत्‌।

⁷सः उच्‍चस्‍वरेण एवं कथयति स्‍म, “परमेश्‍वरे श्रद्‌धय! तस्‍य स्‍तुतिं कुरु! यतः तस्‍य न्‍यायस्‍य दिनम्‌ आगतम्‌ अस्‍ति। यः स्‍वर्गस्‍य, भुवः, समुद्रस्‍य, जलस्रोताणाम्‌ रचनां कृतवान्‌, तस्‍य आराधय।”

⁸तत्‍पश्‍चात्‌ एकः अन्‍यः स्‍वर्गदूतः आगच्‍छत्‌ अवदत्‌ च “तस्‍य सर्वनाशः अभवत्‌। महतः नगरस्‍य बेबीलोनस्‍य सर्वनाशः अभवत्‌। सः सर्वान्‌ राष्‍ट्रान्‌ स्‍व व्‍यभिचारस्‍य उग्रां मदिराम्‌ अपाययत्‌।”

⁹पुनः एकः तृतीयः स्‍वर्गदूतः आगच्‍छत्‌, उच्‍चस्‍वरे अवदत्‌ च, “यदि कोऽपि पशोः, तस्‍य प्रतिमायाः वा आराधनां करिष्‍यति, स्‍व ललाटे हस्‍ते वा तस्‍य चिन्‍हं ग्रहीष्‍यति,

¹⁰तदा तम्‌ परमेश्‍वरस्‍य क्रोधस्‍य मदिरा पाययिष्‍यति, या मिश्रेण विना तस्‍य क्रोधस्‍य चषके अस्‍ति, सश्‍च पवित्रस्‍वर्गदूतानां, मेषस्‍य समक्षे च अग्‍नेः गन्‍धकस्‍य यन्‍त्रणां सहिष्‍यति।

¹¹ये जनाः पशोः, तस्‍य प्रतिमायाः वा आराध्‍यन्‍ति, तस्‍य नाम्‍नः चिन्‍हं गृह्‌णन्‍ति वा, तेषां, यन्‍त्रणानां धूमः युगयुगान्‍तं यावत्‌ ऊपरि उत्‍थिष्‍यति, तेभ्‍यश्‍च अहोरात्रम्‌ च कदापि शान्‍तिः न मिलिष्‍यति।”

¹²इदानीं सिद्धपुरुषानां धैर्यस्‍य समयः अस्‍ति, ये परमेश्‍वरस्‍य आज्ञानां पालयन्‍ति, येशौ मसीहे विश्‍वसन्‍ति।

¹³अहं स्‍वर्गे कमपि एवं कथयन्‌ अशृण्‍वम्‌ “लिख धन्‍याः ते मृतकाः सन्‍ति, ये प्रभौ विश्‍वसन्‍तः म्रियन्‍ते।” आत्‍मा कथयति, अद्य प्रभृतिः ते स्‍व परिश्रमस्‍य पश्‍चात्‌ विश्राम्‍यन्‍तु, यतः तेषां सत्‍कर्मणि तैः सह गच्‍छन्‍ति।

¹⁴मया दृष्‍टम्‌ यत्‌ एकं श्‍वेतम्‌ अभ्रम्‌ दृश्‍यते। तस्‍मिन्‌ मानवपुत्रस्‍य सदृशः कश्‍चित्‌ उपविशति स्‍म। तस्‍य शिरसि स्‍वर्णमुकुटम्‌, हस्‍ते एकम्‌ तीक्ष्‍णं दात्रम्‌ अस्‍ति।

¹⁵अपरः स्‍वर्गदूतः मन्‍दिरात्‌ निर्गच्‍छत्‌; उच्‍चस्‍वरे आह्‌वयन्‌ अभ्रे उपविष्‍टं प्रति अवदत्‌, “दात्रेण लूनय, यतः शस्‍यसंग्रहकालः आगतः, भुवः शस्‍यफलानि पाकोन्‍मुखानि सन्‍ति।”

¹⁶अभ्रे स्‍थितेन लवित्रेण भुवः कृषिफलानि लुनितानि।

¹⁷तत्‍पश्‍चात्‌ एकः अन्‍यः स्‍वर्गदूतः स्‍वर्गस्‍य मन्‍दिरात्‌ निरगच्‍छत्‌, तस्‍य हस्‍ते अपि तीक्ष्‍णं दात्रम्‌ आसीत्‌।

¹⁸एकः अन्‍यः स्‍वर्गदूतः यस्‍मै अग्‍नौ अधिकारः आसीत्‌, वेदिकायाः आगत्‍य उच्‍चस्‍वरे तं स्‍वर्गदूतम्‌ अवदत्‌, यः तीक्ष्‍णं दात्रं हस्‍ते गृहीतः आसीत्‌ - “स्‍व दात्रेण भुवः द्राक्षावाटिकायाः स्‍तवकं संग्रहयतु, यतः तस्‍याः द्राक्षाः पाकोन्‍मुखाः अभवन्‌।”

¹⁹इदं श्रुत्‍वा दात्रेण भुवः द्राक्षावाटिकायाः द्राक्षाफलानि संगृहीत्‍वा तानि परमेश्‍वरस्‍य कोपकुण्‍डे अक्षिपत्‌।

²⁰नगरात्‌ बहिः, द्राक्षाप्रेषणयन्‍त्रम्‌ अवमर्दितः। तस्‍मात्‌ यत्‌ रक्‍तम्‌ निर्गच्‍छत्‌, तत्‌ षोडशशतम्‌ अधिकम्‌ अर्धक्रोशं दूरं यावत्‌, अश्‍वानां रश्‍मेः उच्‍छ्रितं यावत्‌ गतम्‌।