Read Sanskrit प्रकाशनाग्रन्‍थः 16 Bible Online

प्रकाशनाग्रन्‍थः 16 - Sanskrit bible

प्रकाशनाग्रन्‍थः 16

¹अहं मन्‍दिरात्‌ एकां गंभीरां वाणीम्‌ अशृणवम्‌, या सप्‍तस्‍वर्गदूतान्‌ उवाद, “गच्‍छत! परमेश्‍वरस्‍य क्रोधस्‍य सप्‍तपात्राणि भुवि पातयत।”

²प्रथमः स्‍वर्गदूतः गत्‍वा भुवि स्‍व पात्रम्‌ अपातयत्‌। येषु जनेषु पशोः चिन्‍हम्‌ आसीत्‌; ये तस्‍य प्रतिमायाः पूज्‍यन्‍ति स्‍म, तेषु शरीरेषु घृणिताः कष्‍टदायिनश्‍च व्रणाः अभवन्‌।

³द्वितीयः स्‍वर्गदूतः स्‍त्‍नाकरे स्‍व पात्रम्‌ अपातयत्‌। समुद्रः मृतकस्‍य रक्‍तस्‍य इव अभवत्‌, समुद्रस्‍य निवासिनः सर्वे प्राणिनः अम्रियन्‍त।

⁴तृतीयेन स्‍वर्गदूतेन नदीषु जलस्रोतेषु च स्‍व भाजनं प्रवाहितम्‌। ते रक्‍तम्‌ अभवन्‌।

⁵तदा मया जलस्‍य स्‍वर्गदूतम्‌ एवं कथयन्‌ श्रुतम्‌, परमपावन्‌! यः अस्‍ति, यश्‍च आसीत्‌, भवतः ते निर्णयाः न्‍यायसंगताः, यतः ते सिद्धपुरुषानां, भविष्‍यवक्‍तॄणां रक्‍तं अवाहयन्‌, भवान्‌ तान्‌ रक्‍तम्‌ अपाययत्‌। ते कर्मणः फलं प्राप्‍नुवन्‍ति। मया वेदिका कथयन्‍ती श्रुता, “सर्वशक्‍तिमान्‌ प्रभो - परमेश्‍वर! भवतः निर्णयाः वस्‍तुतः न्‍यायसंगताः सन्‍ति।”

⁸चतुर्थेन स्‍वर्गदूतेन सूर्ये स्‍व भाजनं प्रवाहितम्‌। सूर्याय, मनुष्‍यान्‌ अग्‍निना दाहयितुम्‌ अनुमतिः प्राप्‍ता।

⁹मनुष्‍याः प्रचण्‍डतापेन अज्‍वलयन्‌। ते तासु विपत्तिषु अधिकारकर्तुः परमेश्‍वरस्‍य नाम्‍नः निन्‍दन्‍ति स्‍म, परन्‍तु तैः पश्‍चात्तापः न कृतः, परमेश्‍वरस्‍य स्‍तुतिं कर्तुम्‌ न ऐच्‍छन्‌।

¹⁰पंचमेन स्‍वर्गदूतेन पशोः सिंहासने स्‍व पात्रम्‌ प्रवाहितम्‌। पशोः राज्‍ये अन्‍धकारः अभवत्‌। जनाः क्‍लेशेन जिह्‌वां चर्वयन्‍ति स्‍म।

¹¹ते कष्‍टानाम्‌, व्रणानाम्‌ कारणात्‌ स्‍वर्गस्‍य परमेश्‍वरस्‍य अनिन्‍दयन्‌, परन्‍तु स्‍वकर्मभ्‍यः पश्‍चात्तापं न कृतवन्‍तः।

¹²षष्‍ठस्‍वर्गदूतेन महानद्याम्‌ फराते निज पात्रम्‌ प्रवाहितम्‌। फरातनद्‌याः जलं अशुष्‍यत्‌, येन पूर्वस्‍य नृपाणाम्‌ प्रवेशमार्गाः प्रशस्‍ताः भवेयुः।

¹³तदा अहं पक्षयुक्‍तसर्पस्‍य मुखात्‌, पशोः मुखात्‌ असत्‍यभविष्‍यवक्‍तॄणां मुखेभ्‍यः भेकस्‍य सदृशः त्रीन्‌अशुद्धात्‍मनः निर्गच्‍छन्‍तः अपश्‍यम्‌।

¹⁴ते अपदूतानाम्‌ आत्‍मानः सन्‍ति, ये चमत्‍कारान्‌ दर्शयन्‍ति, सर्वशक्‍तिमतः परमेश्‍वरस्‍य महादिवसस्‍य युद्धाय संसारस्‍य नृपान्‌ एकत्रकर्तुम्‌ गच्‍छन्‍ति

¹⁵“अप्रमत्ताः तिष्‍ठन्‍तु! अहं चौरस्‍य सदृशः आगच्‍छामि। सः धन्‍यः अस्‍ति, यः जागर्ति, वस्‍त्रेण सुसज्‍जितः तिष्‍ठति। कुत्रचित्‌ इत्‍थं न भवेत्‌ यत्‌ सः नग्‍नः भूत्‍वा भ्रमतु, जनाश्‍च तस्‍य नग्‍नतां पश्‍यन्‍तु’’।

¹⁶ते नृपान्‌ तस्‍मिन्‌ स्‍थाने एकत्रम्‌ अकुर्वन्‌, यत्‌ इब्रानीभाषायां “हरमागेदोनम्‌” कथ्‍यते।

¹⁷सप्‍तमस्‍वर्गदूतेन वायौ स्‍व पात्रं प्रवाहितम्‌। अहं मन्‍दिरस्‍य सिंहासनात्‌ एकां गंभीरां वाणीम्‌ अशृण्‍वम्‌ - “समाप्‍तः अभवत्‌।”

¹⁸तदा सौदामिन्‍यः उच्‍चस्‍वरा वाण्‍याः, मेघगर्जनाश्‍च अजायन्‍त, भयंकरः भूकम्‍पः अभवत्‌। भुवि मनुष्‍यस्‍य आगमनात्‌ पूर्वमेव इयत्‌ गंभीरः विकरालः भूकम्‍पः पूर्वम्‌ न अभवत्‌।

¹⁹महानगरस्‍य त्रयखंडाः अभवन्‌, सर्वे राष्‍ट्राणाम्‌ नगराणाम्‌ सर्वनाशः अभवत्‌। परमेश्‍वरेण महान्‌ बाबुलः स्‍मृतः, तं स्‍वक्रोधस्‍य उग्रमदिरायाः पात्रम्‌ अपाययत्‌। सर्वे द्वीपाः विलीनाः अभवन्‌, पर्वताश्‍च लुप्‍ताः अभवन्‌।

²¹नभसः वृहताः करकाः नराणाम्‌ ऊपरि अपतन्‌। करकस्‍य वृष्‍टेः कारणात्‌ जनाः परमेश्‍वरं निन्‍दितवन्‍तः, यतः करकस्‍य वृष्‍टिः अत्‍यधिका अभवत्‌।