Read Sanskrit प्रकाशनाग्रन्‍थः 18 Bible Online

प्रकाशनाग्रन्‍थः 18 - Sanskrit bible

प्रकाशनाग्रन्‍थः 18

¹अस्‍य पश्‍चात्‌ मया एकः अन्‍यः स्‍वर्गदूतः स्‍वर्गात्‌ अवतरन्‌ दृष्‍टः। सः महाधिकारेण सम्‍पन्‍नः आसीत्‌, भूः तस्‍य तेजेन प्रदीप्‍ता अभवत्‌।

²सः उच्‍चस्‍वरेण अवदत्‌, “तस्‍य सर्वनाशः अभवत्‌! बेबीलोननगर्याः सर्वनाशः अभवत्‌। सा अपदूतानाम्‌, सर्वप्रकाराणाम्‌ अशुद्धात्‍मानाम्‌, अशुद्धानाम्‌ घृणितानाम्‌ पक्षिणाम्‌ च निवासस्‍थानाम्‌ अभवत्‌;

³यतः सर्वैः राष्‍ट्रैः तस्‍याः व्‍यभिचारस्‍य उग्रा मदिरा पीता, वसुधायाः नृपाः तया सह व्‍यभिचारं कृतवन्‍तः, भुवश्‍च वणिजः तस्‍याः अपारवैभवेन धनसमृद्धाः अभवन्‌।

⁴मह्‌यम्‌ स्‍वर्गात्‌ एका अन्‍या वाणी एवं कथयन्‍ती अश्रूयत “मम प्रजाः! तस्‍याः निर्गच्‍छ! कुत्रचित्‌ इत्‍थं न भवेत्‌, यत्‌ त्‍वं तस्‍याः पापानाम्‌ भागी, तस्‍याः च विपत्तीनाम्‌ भोज्‍यं भव!

⁵यतः तस्‍याः दुष्‍कर्मणाम्‌ अम्‍बारः व्‍योमं यावत्‌ उच्‍चः अभवत्‌, परमेश्‍वरेण तस्‍याः अपराधाः स्‍मृताः।

⁶यथा सा त्‍वां प्रति कृतवती त्‍वमपि तया सह तथैव कुरु। तस्‍याः कुकर्मणाम्‌ द्विगुणं प्रतिशोधं गृहाण, यं पात्रम्‌ अन्‍येभ्‍यः पूरितवती, तस्‍मिन्‌ तस्‍यै द्विगुणं पूरय।

⁷सा यावती आत्‍मप्रशंसां कृतवती, यावत्‌ भोग-विलासे लिप्‍ता आसीत्‌, तस्‍यै, तावत्‌ एव यन्‍त्रणां, शोकं च देहि। सा स्‍व मनसि कथयति, अहं राजपत्‍न्‍याः इव सिंहासने विराजमाना अस्‍मि। अहं विधवा नास्‍मि, अतः कदापि शोकं न करिष्‍यामि।

⁸अतएव एकस्‍मिन्‌ एव दिने तस्‍याम्‌ विपत्तयः पतिष्‍यन्‍ति-मृत्‍युः, शोकः दुर्भिक्षश्‍च। सा अग्‍नौ भस्‍मीभूता भविष्‍यति; यतः प्रभुः परमेश्‍वरः शक्‍तिशाली विद्‌यते, तेन सा दोषी सिद्धा।”

⁹यदा वसुधायाः नृपाः, ये तया सह व्‍यभिचारं, भोगं-विलासं च अकुर्वन्‌, तस्‍याः ज्‍वालायाः धूमं दृष्‍ट्‌वा, क्रन्‍दिष्‍यन्‍ति, तस्‍यै विलपयिष्‍यन्‍ति।

¹⁰ते तस्‍याः यन्‍त्रणया भयमीताः भूत्‍वा एवं कथयन्‍तः दूरे एव स्‍थास्‍यन्‍ति, “शोक! तव कृते शोक! महानगरि, शक्‍तिशालि बेबीलोननगरि ! तुभ्‍यम्‌ क्षणे एव दण्‍डः दीयते स्‍म।”

¹¹वसुधायाः वणिजः तस्‍यै क्रन्‍दिष्‍यन्‍ति, शोकिताः भविष्‍यन्‍ति, यतः कोऽपि पुनः तस्‍याः वस्‍तुनि न क्रेष्‍यति -

¹²स्‍वर्णम्‌, रजतं, रत्‍नं, मुक्‍ता च उत्तमक्षौमं, नीललोहितं, कौशेयं, लोहितवस्‍त्रं, च सर्वप्रकारस्‍य सुगन्‍धितकाष्‍ठानां पात्राणि हस्‍तिदन्‍तनिर्मितपात्राणि, बहुमूल्‍यकाष्‍ठानां पात्राणि कांस्‍यान्‌, अयसानं, स्‍फटिकानाम्‌ विभिन्‍नपात्राणि;

¹³गन्‍धवल्‍कलानि, एलान्‌, धूपान्‌, अंगरागान्‌ तैलानि, गोधूमान्‌ अनड्‌वाहान्‌, मेषान्‌, अश्‍वान्‌, रथान्‌, दासान्‌, युद्धवन्‍दिनः च। त्‍वं यस्‍य फलस्‍य अकामयथाः तत्‌ त्‍वत्‌ दूरमभवत्‌। तव समस्‍ताः वैभवाः विनष्‍टाः। त्‍वं तान्‌ पुनः न द्रक्ष्‍यसि।

¹⁵एतेषां वस्‍तूनाम्‌ वणिजः ये बेबीलोननगर्याः वैभवेन धनिनः अभवन्‌, तस्‍याः यन्‍त्रण्‍या भीताः भूत्‍वा दूरे स्‍थास्‍यन्‍ति। ते एवं कथयन्‍तः क्रन्‍दिष्‍यन्‍ति, शोकं च करिष्‍यन्‍ति,

¹⁶“शोक! शोक! इदं महानगरी उत्तमक्षौमवस्‍त्रं, नीललोहितं, लोहितं वस्‍त्रं धारयति स्‍म, स्‍वर्णैः मणिभिः, मुक्‍ताभिश्‍च विभूषिता आसीत्‌।

¹⁷अयं समस्‍तः वैभवः क्षणे एव समाप्‍तः।” सर्वे जलयानानां कप्‍तानाः, जलयात्रिणः, नाविकाः, समुद्रस्‍य व्‍यापारिणः दूरे एव अतिष्‍ठन्‌,

¹⁸तस्‍याः दहनस्‍य धूमं दृष्‍ट्‌वा उच्‍चस्‍वरे अवदन्‌ “अस्‍या महानगर्याः साम्‍यं (समानतां) कया नगर्या सह अभवत्‌?

¹⁹ते स्‍व शिरःसु धूलिं कृत्‍वा क्रन्‍दयन्‍तः विलपन्‍तश्‍च, उच्‍चस्‍वरे अकथयन्‌, “शोक! शोक! अस्‍याः नगर्याः वैभवेन पोतस्‍य सर्वे स्‍वामिनः धनिकाः अभवन्‌। इयं क्षणे एव विनष्‍टाः।”

²⁰हे स्‍वर्गवासिनः प्रेरिताः! भविष्‍यवक्‍तारः! आनन्‍दिताः भवन्‍तु, यतः परमेश्‍वरः तस्‍याः विरुद्धे युष्‍मभ्‍यम्‌ न्‍यायम्‌ अदापयन्‌।

²¹तदा एकः बलवान्‌ स्‍वर्गदूतः पेषणयन्‍त्रस्‍य स्‍थूलपाटस्‍य इव एकं प्रस्‍तरम्‌ उत्‍थाय एवं कथयन्‌ समुद्रे अक्षिपत्‌, “बेबीलोनमहती नगरी, अनेन वेगेन पातिष्‍यते, तस्‍याः पुनः कदापि चिन्‍हम्‌ अपि न भविष्‍यति।

²²वीणावादकानां, संगीतकाराणां, मुरलीवादकानां, तूर्यवादकानां ध्‍वनिः त्‍वयि पुनः कदापि न श्रोषिष्‍यते। कस्‍यापि व्‍यवसायस्‍य कारीगराः त्‍वयि पुनः कदापि न मिलिष्‍यन्‍ति। पेषणयन्‍त्रस्‍य ध्‍वनिः त्‍वयि पुनः कदापि न श्रोषिष्‍यते;

²³दीपकस्‍य प्रकाशः त्‍वयि पुनः कदापि न दृश्‍ष्‍यते; वरवध्‍वोः स्‍वरः त्‍वयि पुनः कदापि न श्रोषिष्‍यते। यतः तव व्‍यापारिणः वसुधायाः अधिपतयः आसन्‌ त्‍वम्‌ एन्‍द्रजालेन सर्वराष्‍ट्रान्‌ मतिभ्रष्‍टान्‌ अकरोः।

²⁴बेबीलोननगर्याम्‌ भविष्‍यवक्‍तॄणां, सिद्धपुरुषाणां, तेषां सर्वेषां च रक्‍तं प्राप्‍तम्‌ येषां भुवि वधः कृतः आसीत्‌।