Read Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 Ciad Leabhar Mhaois Don Ainm Genesis 27 Bible Online

Ciad Leabhar Mhaois Don Ainm Genesis 27 - Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 bible

Ciad Leabhar Mhaois Don Ainm Genesis 27

¹Agus nuair a bha Isaac air fàs sean, agus a bha a shùilean dall, air chor is nach faiceadh e, ghairm e air Esau a mhac a bu shine, agus thubhairt e ris, A mhic: agus thubhairt esan ris, Feuch, tha mi an seo.

²Agus thubhairt esan, Feuch a‑nis, tha mise sean; chan eil fhios agam air là mo bhàis.

³Agus a‑nis, guidheam ort, gabh d’airm, do bhalg-shaighead agus do bhogha, agus falbh a‑mach don mhachair, agus sealg dhomh sidheann;

⁴Agus dèan dhomh biadh blasda, mar as ionmhainn leam, agus thoir am ionnsaigh e, agus gun ith mi; a‑chum is gum beannaich m’anam thu mum faigh mi bàs.

⁵Agus chuala Rebecah nuair a labhair Isaac ra mhac Esau: agus chaidh Esau don mhachair a shealg sidhinn, ga toirt da ionnsaigh.

⁶Agus labhair Rebecah ra mac Iàcob, ag ràdh, Feuch, chuala mi d’athair a’ labhairt ri Esau do bhràthair, ag ràdh,

⁷Thoir am ionnsaigh sidheann, agus dèan biadh blasda dhomh, agus gun ith mi, agus gum beannaich mi thu an làthair an Tighearna, ro mo bhàs.

⁸A‑nis uime sin, a mhic, èisd rim ghuth, a rèir an nì a tha mi ag àithneadh dhut.

⁹Falbh a‑nis a dh’ionnsaigh an treuda, agus thoir am ionnsaigh o sin dà dheagh mheann de na gobhair; agus nì mise iad nam biadh blasda airson d’athar, mar as ionmhainn leis:

¹⁰Agus bheir thu a dh’ionnsaigh d’athar e, a‑chum gun ith e, agus a‑chum gum beannaich e thu ro a bhàs.

¹¹Agus thubhairt Iàcob ri Rebecah a mhàthair, Feuch, tha Esau mo bhràthair na dhuine molach, agus mise am dhuine lom.

¹²Mas e is gun laimhsich m’athair mi, an sin measar mi leis mar neach leis am b’àill a mhealladh; agus bheir mi mallachadh orm fhèin, agus cha bheannachadh.

¹³Agus thubhairt a mhàthair ris, Ormsa biodh do mhallachadh, a mhic; a‑mhàin èisd rim ghuth, agus falbh, thoir am ionnsaigh iad.

¹⁴Agus dh’fhalbh e, agus ghlac e iad, agus thug e iad a dh’ionnsaigh a mhàthar: agus rinn a mhàthair biadh blasda, mar a b’ionmhainn le a athair.

¹⁵Agus ghabh Rebecah aodach taitneach Esau, a mac a bu shine, a bha aice anns an taigh; agus chuir i e air Iàcob, a mac a b’òige.

¹⁶Agus chuir i craicnean minn nan gobhar air a làmhan, agus air luime a mhuineil.

¹⁷Agus thug i am biadh blasda, agus an t‑aran a dheasaich i, do làimh a mic Iàcob.

¹⁸Agus thàinig e a dh’ionnsaigh a athar, agus thubhairt e, Athair: agus thubhairt esan, Feuch, tha mi an seo; cò thusa, a mhic?

¹⁹Agus thubhairt Iàcob ra athair, Is mise Esau do chiad-ghin; rinn mi mar a dh’iarr thu orm: èirich, guidheam ort, suidh agus ith dem shidhinn, a‑chum is gum beannaich d’anam mi.

²⁰Agus thubhairt Isaac ra mhac, Cionnas a fhuair thu i cho luath, a mhic? Agus thubhairt esan, A chionn gun do chuir an Tighearna do Dhia am rathad i.

²¹Agus thubhairt Isaac ri Iàcob, Thig am fagas a‑nis, agus gun laimhsich mi thu, a mhic, an tusa fhèin mo mhac Esau, no nach tu.

²²Agus chaidh Iàcob am fagas da athair Isaac, agus laimhsich e e; agus thubhairt e, is e an guth guth Iàcoib, ach is iad na làmhan làmhan Esau.

²³Agus cha d’aithnich e e, a chionn gu robh a làmhan molach, mar làmhan Esau a bhràthair: mar sin bheannaich e e.

²⁴Agus thubhairt e, An tusa fhèin mo mhac Esau? Agus thubhairt esan, Is mi.

²⁵Agus thubhairt e, Thoir am fagas dhomh e, agus ithidh mi de shidhinn mo mhic, a‑chum is gum beannaich m’anam thu. Agus thug e am fagas dha e, agus dh’ith e; agus thug e da ionnsaigh fìon, agus dh’òl e.

²⁶Agus thubhairt a athair Isaac ris, Thig am fagas a‑nis, agus pòg mi, a mhic.

²⁷Agus thàinig e am fagas, agus phòg e e: agus dh’fhairich e boladh a aodaich; agus bheannaich e e, agus thubhairt e, Feuch, tha fàile mo mhic mar fhàile fearainn a bheannaich an Tighearna:

²⁸Uime sin, gun tugadh Dia dhut de dhrùchd nèimh, agus de reamhrachd na talmhainn, agus pailteas arbhair agus fìona:

²⁹Dèanadh slòigh seirbhis dhut, agus strìochdadh cinnich dhut; bi ad uachdaran air do bhràithrean, agus cromadh mic do mhàthar sìos dhut: mallaichte gu robh gach neach a mhallaicheas thu, agus beannaichte gu robh gach neach a bheannaicheas thu.

³⁰Agus cho luath agus a sguir Isaac de bheannachadh Iàcoib, nuair a bu ghann a bha Iàcob air dol a‑mach fhathast à làthair Isaaic a athair, thàinig a bhràthair Esau o a sheilg.

³¹Agus rinn esan mar an ceudna biadh blasda, agus thug e a dh’ionnsaigh a athar e; agus thubhairt e ra athair, Eireadh m’athair, agus itheadh e de shidhinn a mhic, a‑chum gum beannaich d’anam mi.

³²Agus thubhairt Isaac a athair ris, Cò thusa? Agus thubhairt esan, Is mi do mhac, do chiad-ghin, Esau.

³³Agus chriothnaich Isaac le ball-chrith anabarraich, agus thubhairt e, Cò, càit a bheil esan a ghlac sidheann, agus a thug i am ionnsaigh, agus dh’ith mi den iomlan mun tàinig thusa? Agus bheannaich mi e, seadh agus beannaichte bidh e.

³⁴Nuair a chuala Esau briathran a athar, ghlaodh e le glaodh mòr, agus ro‑shearbh; agus thubhairt e ra athair, Beannaich mise, eadhon mise mar an ceudna, O athair.

³⁵Agus thubhairt e, Thàinig do bhràthair le ceilg, agus thug e leis do bheannachadh.

³⁶Agus thubhairt esan, Nach ceart a thugadh Iàcob mar ainm air? Oir thàinig e fodham an dà uair seo: thug e leis mo chòir-bhreithe; agus, feuch, a‑nis thug e leis mo bheannachadh. Agus thubhairt e, Nach do ghlèidh thu dhòmhsa beannachadh?

³⁷Agus fhreagair Isaac, agus thubhairt e ri Esau, Feuch, rinn mi e na uachdaran ort, agus a bhràithrean uile thug mi dha mar sheirbhisich; agus le arbhar agus le fìon chùm mi suas e: agus dhutsa ciod a‑nis a nì mi, a mhic?

³⁸Agus thubhairt Esau ra athair, Nach eil agad ach aon bheannachadh, athair? Beannaich mise, eadhon mise mar an ceudna, O athair. Agus thog Esau suas a ghuth, agus ghuil e.

³⁹Agus fhreagair Isaac a athair, agus thubhairt e ris, Feuch, ann an reamhrachd na talmhainn bidh do chòmhnaidh, agus ann an drùchd nèimh on àirde;

⁴⁰Agus led chlaidheamh thig thu beò, agus dod bhràthair nì thu seirbhis: agus nuair a bhios an uachdaranachd agad, an sin brisidh tu a chuing od mhuineal.

⁴¹Agus dh’fhuathaich Esau Iàcob airson a’ bheannachaidh leis an do bheannaich a athair e: agus thubhairt Esau na chridhe, Tha làithean a’ bhròin airson m’athar am fagas, agus an sin marbhaidh mi mo bhràthair Iàcob.

⁴²Agus dh’innseadh do Rebecah briathran Esau, a mac a bu shine, agus chuir i teachdaire uaipe, agus ghairm i air Iàcob, a mac a b’òige, agus thubhairt i ris, Feuch, tha do bhràthair Esau a’ toirt comhfhurtachd dha fhèin dod thaobh-sa, a’ cur roimhe do mharbhadh.

⁴³A‑nis uime sin, a mhic, èisd rim ghuth; agus èirich, teich a dh’ionnsaigh mo bhràthar Làban do Hàran;

⁴⁴Agus fanaidh tu maille ris beagan de làithean, gus an tionndaidh fraoch fearg do bhràthar;

⁴⁵Gus an tionndaidh corraich do bhràthar uat, agus gun dìochuimhnich e na rinn thu air: an sin cuiridh mise fios, agus bheir mi as a sin thu. Carson a chaillinn le chèile sibh ann an aon là?

⁴⁶Agus thubhairt Rebecah ri Isaac, Tha mi sgìth dem bheatha airson nigheanan Het: ma ghabhas Iàcob bean de nigheanan Het, mar iadsan a tha de nigheanan na dùthcha, ciod am math a nì mo bheatha dhòmhsa?