Read Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 Ciad Leabhar Mhaois Don Ainm Genesis 42 Bible Online

Ciad Leabhar Mhaois Don Ainm Genesis 42 - Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 bible

Ciad Leabhar Mhaois Don Ainm Genesis 42

¹A‑nis nuair a chunnaic Iàcob gu robh sìol anns an Eiphit, thubhairt e ra mhic, Carson a tha sibh ag amharc air a chèile?

²Agus thubhairt e, Feuch, chuala mi gu bheil sìol anns an Eiphit; rachaibh sìos an sin, agus ceannaichibh dhuinn as a sin, a‑chum is gum bi sinn beò, agus nach faigh sinn bàs.

³Agus chaidh deichnear bhràithrean Iòseiph sìos a cheannach sìl anns an Eiphit.

⁴Ach cha do chuir Iàcob Beniàmin, bràthair Iòseiph, maille ra bhràithrean: oir thubhairt e, Air eagal gun èirich olc dha.

⁵Agus thàinig mic Israeil a cheannach sìl am measg na muinntir a thàinig: oir bha a’ ghorta ann an tìr Chanàain.

⁶Agus bha Iòseph na uachdaran air an tìr: b’esan a bha a’ reic ri sluagh na tìre uile. Agus thàinig bràithrean Iòseiph, agus chrom iad iad fhèin sìos dha, len aghaidh gu làr.

⁷Agus chunnaic Iòseph a bhràithrean, agus dh’aithnich e iad, ach rinn e e fhèin na choigreach dhaibh, agus labhair e gu coimheach riu; agus thubhairt e riu, Cia as a thàinig sibhse? Agus thubhairt iadsan ris, A tìr Chanàain a cheannach bìdh.

⁸Agus dh’aithnich Iòseph a bhràithrean, ach cha d’aithnich iadsan esan.

⁹Agus chuimhnich Iòseph air na h‑aislingean a chunnaic e man timcheall, agus thubhairt e riu, Is luchd-brathaidh sibh; a dh’fhaicinn lomnochdas na tìre thàinig sibh.

¹⁰Agus thubhairt iad ris, Chan eadh, mo thighearna, ach is ann a thàinig do sheirbhisich a cheannach bìdh:

¹¹Is mic aon duine sinne uile, is daoine fìrinneach sinn; cha luchd-brathaidh do sheirbhisich.

¹²Agus thubhairt esan riu, Chan eadh, ach is ann a dh’fhaicinn lomnochdas na tìre a thàinig sibh.

¹³Agus thubhairt iad, Is dà‑bhràthair-dheug do sheirbhisich, mic aon duine ann an tìr Chanàain; agus, feuch, tha am fear as òige an‑diugh maille ri ar n‑athair, agus tha aon nach maireann.

¹⁴Agus thubhairt Iòseph riu, Seo an nì a thubhairt mi ribh, ag ràdh, Is luchd-brathaidh sibh:

¹⁵Mar seo dearbhar sibh; mar as beò Phàraoh, cha tèid sibh a‑mach à seo, mura tig ur bràthair as òige an seo.

¹⁶Cuiribh uaibh fear agaibh, agus thugadh e leis ur bràthair, agus gleidhear sibhse ann am prìosan, a‑chum is gun dearbhar ur briathran, a bheil no nach eil fìrinn annaibh: no, mar as beò Phàraoh, gu cinnteach is luchd-brathaidh sibh.

¹⁷Agus chuir e am prìosan iad uile rè trì làithean.

¹⁸Agus thubhairt Iòseph riu air an treas là, Dèanaibh seo, agus bithibh beò: oir tha eagal Dhè ormsa:

¹⁹Mas daoine fìrinneach sibh, fàgar aon de ur bràithrean ceangailte ann an taigh ur prìosain: agus imichibh-se, thugaibh leibh sìol airson gorta ur teaghlaichean:

²⁰Ach thugaibh ur bràthair as òige am ionnsaigh-sa; mar sin dearbhar ur briathran, agus chan fhaigh sibh bàs. Agus rinn iad mar sin.

²¹Agus thubhairt iad ri chèile. Tha sinn gu deimhinn ciontach a‑thaobh ar bràthar, do bhrìgh gum faca sinn cràdh a anama, nuair a ghuidh e oirnn, agus nach d’èisd sinn ris; uime sin thàinig an airc seo oirnn.

²²Agus fhreagair Reuben iad, ag ràdh, Nach do labhair mise ribh, ag ràdh, Na peacaichibh an aghaidh an leinibh? Agus cha d’èisd sibh: uime sin, feuch, mar an ceudna tha a fhuil air a h‑iarraidh oirnn.

²³Agus cha robh fhios acasan gu robh Iòseph gan tuigsinn; oir bha eadar-theangair eatorra.

²⁴Agus thionndaidh e e fhèin uapa, agus ghuil e; agus thill e a‑rìs dan ionnsaigh, agus labhair e riu, agus thug e Simeon uapa, agus cheangail e e fa chomhair an sùl.

²⁵An sin dh’àithn Iòseph an saic a lìonadh le sìol, agus airgead gach duine a chur air ais na shac, agus biadh a thoirt dhaibh airson na slighe: agus is ann mar seo a rinn e riu.

²⁶Agus thog iad an sìol air an asail, agus dh’imich iad a sin.

²⁷Agus nuair a dh’fhosgail fear dhiubh a shac, a thoirt bìdh da asal anns an taigh-òsda, chunnaic e a airgead; oir, feuch, bha e am beul a shaic.

²⁸Agus thubhairt e ra bhràithrean, Thugadh air ais m’airgead-sa; agus, feuch, tha e eadhon am shac. Agus dh’fhàilnich an cridhe, agus bha eagal orra, ag ràdh, gach fear ri chèile, Ciod e seo a rinn Dia oirnn?

²⁹Agus thàinig iad a‑chum Iàcoib an athair, do thìr Chanàain, agus dh’innis iad dha gach nì a thachair dhaibh, ag ràdh,

³⁰Labhair an duine a tha na uachdaran air an tìr rinn gu coimheach, agus ghabh e sinn mar luchd-brathaidh air an dùthaich.

³¹Agus thubhairt sinn ris, Is daoine fìrinneach sinne; cha luchd-brathaidh idir sinn:

³²Is dà‑bhràthair-dheug sinn, mic ar n‑athar; tha aon mhac nach maireann, agus tha am mac as òige an‑diugh maille ri ar n‑athair ann an tìr Chanàain.

³³Agus thubhairt an duine, uachdaran na tìre, rinn, Mar seo aithnichidh mi gur daoine fìrinneach sibh; fàgaibh aon de ur bràithrean maille riumsa, agus gabhaibh biadh airson gorta ur teaghlaichean, agus bithibh ag imeachd.

³⁴Agus thugaibh ur bràthair as òige am ionnsaigh-sa; an sin bidh fhios agam nach luchd-brathaidh sibh, ach gur daoine fìrinneach sibh: mar sin bheir mise ur bràthair dhuibh, agus nì sibh ceannachd anns an tìr.

³⁵Agus nuair a thaom iad an saic, feuch, bha ceanglachan airgid gach duine na shac fhèin, agus nuair a chunnaic iad fhèin agus an athair na ceanglachain airgid, bha eagal orra.

³⁶Agus thubhairt Iàcob an athair riu, Thug sibh uamsa mo chlann: Iòseph cha mhaireann, agus Simeon cha mhaireann, agus Beniàmin bheir sibh air falbh: am aghaidh-sa tha na nithean sin uile.

³⁷Agus labhair Reuben ra athair, ag ràdh, Cuir gu bàs mo dhithis mhac, mura toir mi ad ionnsaigh e: thoir thairis dom làimh-sa e, agus bheir mise ad ionnsaigh a‑rìs e.

³⁸Agus thubhairt e, Cha tèid mo mhac sìos maille ribh; oir tha a bhràthair marbh, agus dh’fhàgadh esan na aonar: ma thachras olc dha anns an t‑slighe air an tèid sibh, an sin bheir sibh sìos m’fhalt liath le bròn don uaigh.