Read Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 Ciad Leabhar Mhaois Don Ainm Genesis 44 Bible Online

Ciad Leabhar Mhaois Don Ainm Genesis 44 - Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 bible

Ciad Leabhar Mhaois Don Ainm Genesis 44

¹Agus dh’àithn e do fhear-riaghlaidh a thaighe, ag ràdh, Lìon saic nan daoine le sìol, a mheud agus as urrainn iad a ghiùlan, agus cuir airgead gach duine am beul a shaic.

²Agus cuir mo chupan-sa, an cupan airgid, ann am beul sac an fhir as òige, agus airgead a shìl. Agus rinn e a rèir an fhacail a labhair Iòseph.

³Cho luath is a bha a’ mhadainn soilleir, chuireadh na daoine air falbh, iad fhèin agus an asail.

⁴Agus nuair a chaidh iad a‑mach as a’ bhaile, agus gun iad fhathast fada o làimh, thubhairt Iòseph ri fear-riaghlaidh a thaighe, Eirich, lean na daoine; agus nuair a bheireas tu orra, abair riu, Carson a dhìol sibh olc an èirig maith?

⁵Nach e seo an cupan as a bheil mo thighearna ag òl, agus leis a bheil e da‑rìribh a’ dèanamh fiosachd? Is olc a fhuaireadh sibh seo a dhèanamh.

⁶Agus rug e orra, agus labhair e riu na briathran ceudna.

⁷Agus thubhairt iad ris, Carson a labhras mo thighearna na briathran seo? Nar leigeadh Dia gun dèanadh do sheirbhisich a rèir an nì seo:

⁸Feuch, an t‑airgead a fhuair sinn ann am beul ar sac, thug sinn a‑rìs ad ionnsaigh à tìr Chanàain; cionnas, uime sin, a ghoideamaid airgead no òr à taigh do thighearna?

⁹Ge bè air bith ded sheirbhisich aig am faighear e, cuirear gu bàs esan, agus bidh sinne mar an ceudna nar tràillean aig mo thighearna.

¹⁰Agus thubhairt e, A‑nis, matà, biodh e a rèir ur briathar: bidh esan aig am faighear e na sheirbhiseach agamsa; agus bidh sibhse neo-choireach.

¹¹An sin thug iad a‑nuas, gu grad, gach duine a shac fhèin gu làr, agus dh’fhosgail gach duine a shac.

¹²Agus rannsaich esan, agus thòisich e aig an fhear a bu shine, agus sguir e aig an fhear a b’òige: agus fhuaireadh an cupan ann an sac Bheniàmin.

¹³An sin reub iad an aodach, agus chuir gach duine a shac air a asail, agus thill iad don bhaile.

¹⁴Agus thàinig Iùdah agus a bhràithrean do thaigh Iòseiph (oir bha e fhathast an sin), agus thuit iad sìos na fhianais air an làr.

¹⁵Agus thubhairt Iòseph riu, Ciod e an gnìomh seo a rinn sibh? Nach robh fhios agaibh gur aithne dom leithid-sa de dhuine da‑rìribh fiosachd a dhèanamh?

¹⁶Agus thubhairt Iùdah, Ciod a their sinn rim thighearna? Cionnas a labhras sinn? No cionnas a ghlanas sinn sinn fhèin? Fhuair Dia a‑mach aingidheachd do sheirbhiseach; feuch, tha sinn nar seirbhisich dom thighearna, araon sinn, agus esan mar an ceudna aig an d’fhuaireadh an cupan.

¹⁷Agus thubhairt e, Nar leigeadh Dia gun dèanainn-sa seo: ach an duine aig an d’fhuaireadh an cupan, bidh esan na sheirbhiseach agamsa; agus dur taobh-se, rachaibh suas ann an sìth a dh’ionnsaigh ur n‑athar.

¹⁸An sin thàinig Iùdah am fagas dha, agus thubhairt e, Och mo thighearna, leig led sheirbhiseach, guidheam ort, facal a labhairt ann an cluasan mo thighearna, agus na lasadh d’fhearg an aghaidh do sheirbhisich: oir is amhail thusa agus Phàraoh.

¹⁹Dh’fheòraich mo thighearna da sheirbhisich, ag ràdh, A bheil athair agaibh, no bràthair?

²⁰Agus thubhairt sinne rim thighearna, Tha athair againn, seann duine, agus leanabh a sheann aoise, maothran: agus tha a bhràthair marbh, agus dh’fhàgadh esan na aonar de chloinn a mhàthar, agus tha gràdh aig a athair air.

²¹Agus thubhairt thu rid sheirbhisich, Thugaibh a‑nuas e am ionnsaigh-sa, a‑chum is gun socraich mi mo shùilean air.

²²Agus thubhairt sinne rim thighearna, Chan fhaod an leanabh a athair fhàgail: oir nam fàgadh e a athair, gheibheadh a athair bàs.

²³Agus thubhairt thusa rid sheirbhisich, Mura tig ur bràthair as òige a‑nuas maille ribh, chan fhaic sibh m’aghaidh-sa nas mò.

²⁴Agus nuair a chaidh sinne suas a dh’ionnsaigh do sheirbhisich, m’athair, dh’innis sinn dha facail mo thighearna.

²⁵Agus thubhairt ar n‑athair, Rachaibh a‑rìs, ceannaichibh dhuinn beagan bìdh.

²⁶Agus thubhairt sinne, Chan fhaod sinn dol sìos: ma bhios ar bràthair as òige maille rinn, an sin thèid sinn sìos; oir chan fhaod sinn aghaidh an duine fhaicinn, mura bi ar bràthair as òige maille rinn.

²⁷Agus thubhairt do sheirbhiseach, m’athair, rinn, Tha fhios agaibh gun do rug mo bhean dithis mhac dhomh:

²⁸Agus chaidh aon dhiubh a‑mach uam, agus thubhairt mi, Gu cinnteach reubadh na bhloighdean e; agus chan fhaca mi o sin e:

²⁹Agus ma bheir sibh am mac seo uam mar an ceudna, agus gun tig tubaist air, bheir sibh sìos m’fhalt liath le bròn don uaigh.

³⁰A‑nis uime sin, nuair a thig mise a dh’ionnsaigh do sheirbhisich, m’athair, gun an leanabh maille rinn (do bhrìgh gu bheil a anam-san ceangailte ann an anam an leinibh);

³¹Tàrlaidh, nuair a chì e nach eil an leanabh maille rinn, gum faigh e bàs: agus bheir do sheirbhiseach sìos falt liath do sheirbhisich, ar n‑athair, le bròn don uaigh.

³²Oir chaidh do sheirbhiseach an urras airson an leinibh dom athair, ag ràdh, Mura toir mi ad ionnsaigh e, an sin bidh mi fo choire aig m’athair gu bràth.

³³A‑nis uime sin, guidheam ort, leig led sheirbhiseach fantainn an àit an leinibh, am thràill dom thighearna; agus leig leis an leanabh dol suas maille ra bhràithrean.

³⁴Oir cionnas a thèid mise suas a dh’ionnsaigh m’athar, agus gun an leanabh maille rium, air eagal gum faic mi an t‑olc a thig air m’athair?