Read Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 Dara Leabhar Shamueil 13 Bible Online

Dara Leabhar Shamueil 13 - Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 bible

Dara Leabhar Shamueil 13

¹Agus thachair an dèidh seo gu robh aig Absalom mac Dhaibhidh piuthar mhaiseach dom b’ainm Tàmar; agus ghràdhaich Amnon mac Dhaibhidh i.

²Agus bha Amnon ann an airc cho mòr is gun d’fhàs e tinn airson a pheathar Tàmar; oir b’òigh i, agus bha e cruaidh ann an sùilean Amnoin nì sam bith a dhèanamh oirre.

³Ach bha aig Amnon caraid dom b’ainm Ionadab, mac Shimeah, bràthair Dhaibhidh: agus bha Ionadab na dhuine ro‑sheòlta.

⁴Agus thubhairt e ris, Carson a tha thusa, agus gur mac don rìgh thu, tana mar seo o là gu là? Nach innis thu dhòmhsa? Agus thubhairt Amnon ris, Tha gràdh agam air Tàmar, piuthar mo bhràthar Absalom.

⁵Agus thubhairt Ionadab ris, Laigh sìos air do leabaidh, agus leig ort a bhith tinn; agus nuair a thig d’athair gad fhaicinn, their thu ris, Thigeadh, guidheam ort, mo phiuthar Tàmar, agus thugadh i biadh dhomh, agus deasaicheadh i am biadh am fhianais, a‑chum gum faic mi e, agus gun ith mi as a làimh e.

⁶Agus laigh Amnon sìos, agus leig e air a bhith tinn; agus nuair a thàinig an rìgh ga fhaicinn, thubhairt Amnon ris an rìgh, Thigeadh, guidheam ort, mo phiuthar Tàmar, agus dèanadh i dà bhreacaig am fhianais, a‑chum gun ith mi as a làimh.

⁷An sin chuir Daibhidh fios dhachaigh a dh’ionnsaigh Thàmair, ag ràdh, Imich a‑nis gu taigh do bhràthar, Amnon, agus deasaich dha biadh.

⁸Agus chaidh Tàmar do thaigh a bràthar, Amnon, (agus bha esan na laighe,) agus ghabh i min mhìn, agus thaoisinn i i, agus rinn i breacagan na fhianais, agus bhruith i na breacagan.

⁹Agus ghabh i aghann, agus thaom i a‑mach iad na fhianais, ach dhiùlt esan ithe. Agus thubhairt Amnoin, Thugaibh a‑mach gach duine uam; agus thug iad a‑mach gach duine uaithe.

¹⁰Agus thubhairt Amnon ri Tàmar, Thoir am biadh a‑steach don t‑seòmar, a‑chum gun ith mi as do làimh. Agus ghabh Tàmar na breacagan a rinn i, agus thug i iad don t‑seòmar a dh’ionnsaigh a bràthar, Amnon.

¹¹Agus nuair a thug i iad da ionnsaigh a‑chum an ithe, rug e oirre, agus thubhairt e rithe, Thig, laigh leam, a phiuthar.

¹²Agus fhreagair i e, Chan eadh, a bhràthair, na èignich mi; oir cha chòir a leithid seo a bhith air a dhèanamh ann an Israel: na dèan-sa an amaideachd seo.

¹³Agus mise, càit an cuir mi air falbh mo mhasladh? Agus air do shon-sa, bidh tu mar aon de na h‑amadain ann an Israel: a‑nis uime sin labhair, guidheam ort, ris an rìgh; oir cha chùm e uat mi.

¹⁴Gidheadh, chan èisdeadh esan ra guth; ach a chionn gum bu treasa e na ise, dh’èignich e i, agus laigh e leatha.

¹⁵An sin dh’fhuathaich Amnon i le fuath ro‑mhòr, air chor is gum bu mhò am fuath leis an d’fhuathaich e i na an gràdh leis an do ghràdhaich e i: agus thubhairt Amnon rithe, Eirich, bi ag imeachd.

¹⁶Agus thubhairt ise ris, Na biodh e mar sin, a bhràthair; oir is mò an t‑olc seo nam chur air falbh na an t‑olc eile a rinn thu orm: ach chan èisdeadh esan rithe.

¹⁷An sin ghairm e air a òglach a fhritheil dha, agus thubhairt e, Cuir a‑nis a’ bhean seo a‑mach uam, agus cuir an crann air an doras na dèidh.

¹⁸Agus bha trusgan iomadh-dathach oirre; oir le a leithid seo de dheise bha nigheanan an rìgh, a bha nan òighean, air an sgeadachadh. An sin thug a sheirbhiseach a‑mach i, agus chrann e an doras na dèidh.

¹⁹Agus chuir Tàmar luath air a ceann, agus reub i an trusgan iomadh-dathach a bha oirre, agus chuir i a làmh air a ceann, agus chaidh i air falbh a’ glaodhaich.

²⁰Agus thubhairt a bràthair Absalom rithe, An robh do bhràthair Amnon maille riut? Ach a‑nis, a phiuthar, bi ad thosd; is e do bhràthair e; na cuireadh an nì seo smuairean ort. Agus dh’fhan Tàmar gu h‑aonaranach ann an taigh a bràthar Absalom.

²¹Ach nuair a chuala rìgh Daibhidh na nithean seo uile, bha fearg ro‑mhòr air.

²²Agus cha do labhair Absalom ri Amnon aon chuid olc no math: oir dh’fhuathaich Absalom Amnon, a chionn gun d’èignich e a phiuthar Tàmar.

²³Agus thachair an dèidh dà bhliadhna iomlan gu robh aig Absalom luchd-lomairt chaorach ann am Bàal-hasor, a tha làimh ri Ephraim: agus thug Absalom cuireadh do mhic an rìgh uile.

²⁴Agus thàinig Absalom a dh’ionnsaigh an rìgh, agus thubhairt e, Feuch a‑nis, tha luchd-lomairt chaorach aig do sheirbhiseach; thigeadh, guidheam ort, an rìgh agus a sheirbhisich maille rid sheirbhiseach.

²⁵Agus thubhairt an rìgh ri Absalom, Chan eadh, a mhic, na rachamaid uile a‑nis, a‑chum nach bi sinn trom ort. Agus chuir e impidh air: gidheadh cha b’àill leis imeachd, ach bheannaich e e.

²⁶An sin thubhairt Absalom, Mura tig thu fhèin, thigeadh, guidheam ort, mo bhràthair Amnon maille rinn. Agus thubhairt an rìgh, Carson a rachadh e maille riut?

²⁷Ach chuir Absalom impidh air; agus leig e le Amnon agus mic an rìgh uile dol maille ris.

²⁸A‑nis dh’àithn Absalom da òglaich, ag ràdh, Thugaibh fa‑near a‑nis nuair a bhios cridhe Amnoin subhach le fìon, agus nuair a their mise ribh, Buailibh Amnon, an sin marbhaibh e. Na biodh eagal oirbh: nach d’àithn mise dhuibh? Bithibh misneachail, agus bithibh treun.

²⁹Agus rinn òglaich Absaloim ri Amnon mar a dh’àithn Absalom: an sin dh’èirich mic an rìgh uile, agus chaidh gach fear dhiubh air a mhuileid, agus theich iad.

³⁰Agus nuair a bha iad air an t‑slighe, thàinig sgeul a dh’ionnsaigh Dhaibhidh, ag ràdh, Bhuail Absalom mic an rìgh uile, agus cha d’fhàgadh aon dhiubh beò.

³¹An sin dh’èirich an rìgh, agus reub e a aodach, agus laigh e air an talamh; agus sheas a sheirbhisich uile làimh ris len aodach reubte.

³²Agus fhreagair Ionadab mac Shimeah, bràthair Dhaibhidh, agus thubhairt e, Na smaoinicheadh mo thighearna gun do mharbh iad na h‑òganaich uile, mic an rìgh; oir tha Amnon a‑mhàin marbh: oir le Absalom shuidhicheadh an nì seo, on là anns an d’èignich e a phiuthar Tàmar.

³³Agus a‑nis na gabhadh mo thighearna an rìgh an nì thuige da chridhe, a’ smaoineachadh gu bheil mic an rìgh uile marbh; oir tha Amnon a‑mhàin marbh.

³⁴Ach theich Absalom. Agus thog an t‑òganach a bha a’ gleidheadh na faire a shùilean, agus dh’amhairc e, agus, feuch, bha mòran sluaigh a’ teachd air an t‑slighe air a chùlaibh o thaobh an t‑slèibh.

³⁵Agus thubhairt Ionadab ris an rìgh, Feuch, tha mic an rìgh a’ teachd: a rèir facal do sheirbhisich, mar sin tha e.

³⁶Agus cho luath is a sguir e de labhairt, feuch, thàinig mic an rìgh, agus thog iad suas an guth agus ghuil iad: agus ghuil mar an ceudna an rìgh, agus a sheirbhisich uile, le gul ro‑mhòr.

³⁷Ach theich Absalom, agus chaidh e a dh’ionnsaigh Thalmai, mac Amihuid, rìgh Ghesuir: agus chuala Daibhidh sin, agus rinn e caoidh airson a mhic gach aon là.

³⁸Mar sin theich Absalom, agus chaidh e do Ghesur, agus bha e an sin trì bliadhna.

³⁹Agus mhiannaich anam rìgh Daibhidh dol a‑mach a dh’ionnsaigh Absaloim: oir fhuair e comhfhurtachd a‑thaobh bàs Amnoin.