Read Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 Leabhar nan Salm 109 Bible Online

Leabhar nan Salm 109 - Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 bible

Leabhar nan Salm 109

¹Don àrd-fhear-ciùil. Salm le Daibhidh. A Dhè mo chliù, na bi ad thosd.

²Oir tha beul an aingidh agus beul na ceilge fosgailte am aghaidh; labhraidh iad am aghaidh le teangaidh nam breug.

³Agus le briathran fuatha chuartaich iad mi, agus chog iad am aghaidh gun adhbhar.

⁴An èirig mo ghràidh tha iad naimhdeil dhomh, agus mi ri ùrnaigh.

⁵Agus dhìol iad dhomh olc an èirig maith, agus fuath an èirig mo ghràidh.

⁶Cuir an t‑aingidh os a chionn, agus seasadh Sàtan aig a dheaslàimh.

⁷Nuair a bheirear breith air, faighear ciontach e, agus biodh ùrnaigh dha na pheacadh.

⁸Biodh a làithean tearc, agus glacadh neach eile a dhreuchd.

⁹Biodh a chlann nan dìlleachdain, agus a bhean na bantraich.

¹⁰A‑ghnàth air seachran biodh a chlann, agus iarradh iad dèirc, agus sireadh iad as an àitean fàs.

¹¹Glacadh fear nam fiach gach nì a tha aige, agus creachadh coigrich a shaothair.

¹²Na biodh neach ann a nì tròcair air, agus na biodh aon ann a ghabhas truas da chloinn gun athair.

¹³Sgrios gu robh air a shliochd; anns an àl a thig na dhèidh gun cuirear as da ainm.

¹⁴Air chuimhne biodh aingidheachd a athraichean aig an Tighearna, agus na cuirear as peacadh a mhàthar.

¹⁵Biodh iad am fianais an Tighearna a‑ghnàth, agus gearradh e as an cuimhne on talamh.

¹⁶A chionn nach do chuimhnich e tròcair a nochdadh, ach gun do gheur-lean e an duine bochd agus uireasbhaidheach, agus aig an robh cridhe goirt, a‑chum a mharbhadh.

¹⁷Mar a ghràdhaich e mallachadh, thigeadh e air; mar nach robh tlachd aige ann am beannachadh, biodh e fada uaithe.

¹⁸Mar a chuir e mallachadh uime mar aodach, thigeadh e a‑steach mar uisge na chom, agus mar ola na chnàmhan.

¹⁹Biodh e dha mar an trusgan leis an còmhdaichear e, agus mar an crios leis an crioslaichear e a‑ghnàth.

²⁰Is e seo obair m’eascairdean an làthair an Tighearna agus nan daoine a labhras olc an aghaidh m’anama.

²¹Ach dèan thusa air mo shon, a Thighearna Dhè, air sgàth d’ainme; a chionn gu bheil do thròcair math, saor thusa mi.

²²Oir tha mi bochd agus uireasbhaidheach, agus tha mo chridhe air a lotadh an taobh a‑staigh dhìom.

²³Mar sgàil a’ claonadh sìos tha mi a’ siubhal; tha mi air m’fhuadachadh mar an lòcast.

²⁴Tha mo ghlùinean lag le trasgadh, agus tha m’fheòil a’ teireachdainn le dìth sulta.

²⁵Agus tha mi am adhbhar maslaidh dhaibh; nuair a sheall iad orm, chrath iad an cinn.

²⁶Cuidich leam, a Thighearna mo Dhia; saor mi a rèir do thròcair,

²⁷A‑chum gum bi fhios aca gur i seo do làmh, gur tusa, a Thighearna, a rinn e.

²⁸Mallaicheadh iadsan, ach beannaich thusa; nuair a dh’èireas iad, biodh nàire orra; ach biodh d’òglach-sa ait.

²⁹Biodh m’eascairdean air an còmhdachadh le nàire, agus biodh iad air am falach len amhluadh fhèin, mar le fallaing.

³⁰Ard-mholaidh mi an Tighearna lem bheul, agus am measg na mòr-chuideachd bheir mi cliù dha.

³¹Oir seasaidh e aig deaslàimh an duine bhochd, a‑chum a shaoradh o luchd-dìtidh a anama.