Read Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 Leabhar nan Salm 18 Bible Online

Leabhar nan Salm 18 - Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 bible

Leabhar nan Salm 18

¹Don àrd-fhear-ciùil. Salm le Daibhidh, òglach an Tighearna, a labhair ris an Tighearna briathran na laoidh seo anns an là air an do shaor an Tighearna e à làimh a naimhdean uile agus à làimh Shauil. Thubhairt e: Gràdhaichidh mi thu, a Thighearna mo neart.

²Is e an Tighearna mo charraig agus mo dhaingneach agus m’fhear-saoraidh; mo Dhia, mo chreag anns an cuir mi mo dhòchas; mo sgiath agus adharc mo shlàinte, mo thùr àrd.

³Gairmidh mi air an Tighearna as airidh air cliù, agus om naimhdean saorar mi.

⁴Chuartaich piantan a’ bhàis mi, agus chuir tuiltean dhroch dhaoine eagal orm.

⁵Chuartaich piantan ifrinn mi; ghabh lìontan a’ bhàis romham.

⁶Am èiginn ghairm mi air an Tighearna, agus rim Dhia ghlaodh mi; chuala e as a theampall mo ghuth, agus thàinig mo ghlaodh na làthair da chluasan.

⁷An sin chrathadh agus chriothnaich an talamh, agus ghluaiseadh bunaitean nam beann agus chrathadh iad, a chionn gu robh corraich air.

⁸Chaidh deatach suas as a shròin, agus dhian-loisg teine as a bheul; lasadh èibhlean leis.

⁹Agus lùb e na nèamhan, agus thùirling e a‑nuas, agus bha dorchadas fo a chasan.

¹⁰Agus mharcaich e air cerub, agus chaidh e air iteig, agus dh’itealaich e air sgiathan na gaoithe.

¹¹Chuir e dorchadas mar ionad diamhair mun cuairt air; bu phàillean dha duibhre uisgeachan, neòil nan speur.

¹²On dealradh a bha fa chomhair chaidh a neòil thairis, clachan-meallain agus èibhlean teine.

¹³Agus rinn an Tighearna tàirneanaich anns na speuran, agus chuir an Tì as àirde a‑mach a ghuth.

¹⁴Agus chuir e a‑mach a shaighdean, agus sgap e iad, agus thilg e mòran tein-adhair, agus chlaoidh e iad.

¹⁵Agus chunnacas aigean nan uisgeachan, agus nochdadh bunaitean an domhain led achmhasan, a Thighearna, le sèideadh anail d’fheirge.

¹⁶Chuir e a‑nuas on àirde, ghlac e mi, tharraing e mi à uisgeachan lìonmhor.

¹⁷Shaor e mi om nàmhaid làidir, agus uapasan a dh’fhuathaich mi, oir bu treasa iad na mise.

¹⁸Ghabh iad romham ann an là m’àmhghair, ach bha an Tighearna na chùl-taice dhomh.

¹⁹Agus thug e a‑mach mi gu ionad farsaing; shaor e mi, a chionn gun do ghabh e tlachd annam.

²⁰Thug an Tighearna luigheachd dhomh a rèir m’ionracais; a rèir glaine mo làmh dhìol e dhomh.

²¹Oir ghlèidh mi slighean an Tighearna, agus cha do chlaon mi gu h‑aingidh om Dhia.

²²Oir bha a bhreitheanais uile am fhianais, agus a reachdan cha do chuir mi uam.

²³Agus bha mi ionraic na fhianais, agus ghlèidh mi mi fhèin om aingidheachd.

²⁴Uime sin dhìol an Tighearna dhomh a rèir m’ionracais, a rèir glaine mo làmh ann an sealladh a shùl.

²⁵Don duine thròcaireach nochdaidh tu thu fhèin tròcaireach; don duine ionraic nochdaidh tu thu fhèin ionraic.

²⁶Don duine ghlan nochdaidh tu thu fhèin glan; agus don duine reasgach nochdaidh tu thu fhèin reasgach.

²⁷Oir saoraidh tu an sluagh a tha fo àmhghar; ach na sùilean àrda bheir thu a‑nuas.

²⁸Oir lasaidh tusa mo lòchran, a Thighearna; soillsichidh mo Dhia mo dhorchadas.

²⁹Oir leatsa ruith mi tro bhuidhinn, agus lem Dhia leum mi thar balla.

³⁰A‑thaobh Dhè tha a shlighe iomlan; tha facal an Tighearna air a dhearbhadh; is sgiath e dhaibhsan uile a chuireas an dòchas ann.

³¹Oir cò as Dia ann ach an Tighearna? Agus cò as carraig ann ach ar Dia-ne?

³²Is e Dia a tha gam chrioslachadh le neart agus a’ dèanamh mo shlighe iomlan.

³³Tha e a’ dèanamh mo chas mar chasan èilde, agus gam shocrachadh air m’àitean àrda.

³⁴Tha e ag ionnsachadh mo làmh gu cath, air chor is gum brisear bogha umha lem ghàirdeanan.

³⁵Agus thug thu dhomh sgiath do shlàinte; agus chùm do dheaslàmh suas mi, agus rinn do choibhneas mòr mi.

³⁶Rinn thu mo cheuman farsaing fodham, air chor is nach do shleamhnaich mo chasan.

³⁷Lean mi mo naimhdean, agus rug mi orra, agus cha do thill mi air m’ais gus an do chuir mi as dhaibh.

³⁸Lot mi iad, agus cha bhi e an comas dhaibh èirigh; thuit iad fom chasan.

³⁹Oir chrioslaich thu mi le neart a‑chum catha; leag thu sìos fodham iadsan a dh’èireas suas am aghaidh.

⁴⁰Agus thug thu dhomh mo naimhdean air mhuineal, iadsan a dh’fhuathaich mi, agus gheàrr mi as iad.

⁴¹Ghlaodh iad, ach cha robh fear-saoraidh ann; eadhon air an Tighearna, ach cha do fhreagair e iad.

⁴²An sin mhìn-phronn mi iad mar dhuslach fa chomhair na gaoithe; mar chlàbar na sràide bhrùth mi iad.

⁴³Shaor thu mi o chòmhstri an t‑sluaigh; rinn thu mi am cheann air na cinnich; nì sluagh nach b’aithne dhomh seirbhis dhomh.

⁴⁴Cho luath is a chluinneas iad, gèillidh iad dhomh; strìochdaidh coigrich dhomh.

⁴⁵Seargaidh coigrich as, agus bidh eagal orra a‑mach as an àitean-daingeann.

⁴⁶Is beò an Tighearna, agus guma beannaichte mo charraig-sa, agus air àrdachadh gu robh Dia mo shlàinte!

⁴⁷Is e Dia a nì dìoghaltas air mo shon, agus a chuireas an sluagh fodham;

⁴⁸A shaoras mi om naimhdean. Seadh, os an cionn-san a dh’èireas suas am aghaidh togaidh tusa suas mi; o fhear an ainneirt saoraidh tu mi.

⁴⁹Uime sin cliùthaichidh mi thu, a Thighearna, am measg nan cinneach, agus seinnidh mi dod ainm.

⁵⁰Bheir esan saorsa mhòr da rìgh, agus nochdaidh e tròcair da aon ungte fhèin, do Dhaibhidh agus da shliochd gu bràth.