Read Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 Leabhar nan Gnàth-fhacal 1 Bible Online

Leabhar nan Gnàth-fhacal 1 - Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 bible

Leabhar nan Gnàth-fhacal 1

¹Gnàth-fhacail Sholaimh, mac Dhaibhidh, rìgh Israeil;

²A dh’aithneachadh gliocais agus teagaisg, a thuigsinn briathran na tuigse;

³A ghabhail teagasg a’ ghliocais, a’ cheartais, agus a’ bhreitheanais, agus na còrach;

⁴A thoirt gèire dhaibhsan a tha baoghalta, eòlais agus cèill don òganach.

⁵Eisdidh duine glic, agus meudaichidh e fòghlam; agus sealbhaichidh duine tuigseach comhairlean glice:

⁶A thuigsinn gnàth-fhacail, agus eadar-mhìneachaidh; faclan nan daoine glice, agus am briathran dorcha.

⁷Is e eagal an Tighearna tùs an eòlais: air gliocas agus teagasg nì amadain tàir.

⁸A mhic, èisd thusa ri teagasg d’athar, agus na trèig lagh do mhàthar:

⁹Oir nan coron maise bidh iad dod cheann, agus nan slabhraidhean dod mhuineal.

¹⁰A mhic, ma thàlaidheas peacaich thu, na aontaich thusa leo;

¹¹Ma their iad, Thig leinne, dèanamaid feall-fheitheamh air fuil, laigheamaid am falach airson an neochiontaich gun adhbhar:

¹²Mar an uaigh sluigeamaid suas beò iad, agus iomlan mar iadsan a thèid sìos don t‑sloc.

¹³Gheibh sinn gach uile mhaoin luachmhor, lìonaidh sinn ar taighean le creich:

¹⁴Tilg a‑steach do chrannchur nar measg-ne; bidh aon sporan againn uile.

¹⁵A mhic, na imich thusa anns an t‑slighe maille riu; cùm air a h‑ais do chas on ceum.

¹⁶Oir tha an casan a’ ruith a‑chum uilc, agus a’ dèanamh deifir a dhòrtadh fala.

¹⁷Gu deimhinn is dìomhain an lìon a sgaoileadh ann an sealladh eòin air bith.

¹⁸Agus tha iad ri feall-fhalach an aghaidh am fala fhèin; tha iad a’ laighe ann an uaigneas an aghaidh an anama fhèin.

¹⁹Mar sin tha slighean gach neach a tha sanntach air buannachd: anam a shealbhadairean bheir i air falbh.

²⁰Tha gliocas ag èigheach a‑muigh, anns na sràidean tha i a’ cur a‑mach a gutha;

²¹Ann an àitean sònraichte a’ cho-chruinneachaidh tha i ag èigheach, ann am fosgladh nan geatachan: anns a’ bhaile tha i a’ cur a‑mach a briathran, ag ràdh,

²²Cia fhad, a dhaoine baoghalta, a ghràdhaicheas sibh baoghaltachd? Agus a ghabhas luchd-fochaid tlachd nam fochaid, agus a bheir amadain fuath do eòlas?

²³Tillibh rim achmhasan: feuch, dòirtidh mi a‑mach mo spiorad oirbh; nì mi aithnichte mo bhriathran dhuibh.

²⁴A chionn gun do ghairm mi, agus gun do dhiùlt sibhse, gun do shìn mi a‑mach mo làmh, agus nach tug duine sam bith an aire;

²⁵Ach gun do chuir sibh an neo-bhrìgh m’uile chomhairle, agus nach b’àill leibh a’ bheag dem achmhasan;

²⁶Nì mise mar an ceudna gàire ri ur sgrios-se; nì mi fanaid nuair a thig ur n‑eagal;

²⁷Nuair a thig ur n‑eagal mar fhàsachadh, agus a thig ur lèirsgrios oirbh mar iomaghaoith; nuair a thig teinn agus cràdh-cridhe oirbh.

²⁸An sin gairmidh iad ormsa, ach cha fhreagair mi; iarraidh iad mi gu moch, ach chan fhaigh iad mi;

²⁹A chionn gun d’fhuathaich iad eòlas, agus nach do roghnaich iad eagal an Tighearna.

³⁰Cha b’àill leo a’ bheag dem chomhairle, rinn iad tàir air m’achmhasan uile.

³¹Uime sin ithidh iad de thoradh an slighe fhèin, agus lìonar iad len innleachdan fhèin.

³²Oir marbhaidh claonadh nan daoine baoghalta iad, agus sgriosaidh soirbheachadh nan amadan iad fhèin.

³³Ach ge bè a dh’èisdeas riumsa, gabhaidh e còmhnaidh ann an tèarainteachd, agus bidh e saor o eagal uilc.