Read Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 Leabhar nan Gnàth-fhacal 8 Bible Online

Leabhar nan Gnàth-fhacal 8 - Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 bible

Leabhar nan Gnàth-fhacal 8

¹Nach eil gliocas ag èigheachd? Agus nach eil tuigse a’ cur a‑mach a gutha?

²Air mullach nan àitean àrda, làimh ris an t‑slighe, ann am meadhon nan rathad tha i na seasamh.

³Làimh ris na geatachan, aig dol a‑staigh a’ bhaile, far an tigear a‑steach air na dorsan tha i ag èigheach:

⁴Ribhse, O fheara, tha mi ag èigheach; agus tha mo ghuth ri cloinn nan daoine.

⁵A dhaoine baoghalta, tuigibh gliocas; agus amadana, tuigibh nur cridhe.

⁶Eisdibh, oir labhraidh mi air nithean òirdheirc; agus bidh fosgladh mo bhilean air nithean cearta.

⁷Oir labhraidh mo bheul fìrinn; agus is gràinealachd aingidheachd dom bhilean.

⁸Ann an ceartas tha uile bhriathran mo bheòil; anntasan chan eil nì air bith olc no fiar.

⁹Tha iad uile soilleir dhàsan a thuigeas, agus ceart dhaibhsan a gheibh eòlas.

¹⁰Gabhaibh mo theagasg, agus chan e airgead, agus eòlas thar an òir thaghte.

¹¹Oir is fheàrr gliocas na na clachan luachmhor; agus chan eil na h‑uile nithean a dh’fhaodar a mhiannachadh rin coimeas rithe.

¹²Tha mise, gliocas, am chòmhnaidh maille ri cèill, agus tha mi a’ faghail a‑mach eòlais air nithean innleachdach.

¹³Is e eagal an Tighearna an t‑olc fhuathachadh; uabhar, agus àrdan, agus an droch shlighe, agus am beul fiar is fuathach leam.

¹⁴Is leamsa comhairle, agus fìor ghliocas: is leamsa tuigse; is leamsa neart;

¹⁵Leamsa rìoghaichidh rìghrean, agus òrdaichidh uachdarain ceartas;

¹⁶Leamsa riaghlaidh uachdarain, agus daoine mòra, uile bhritheamhan na talmhainn.

¹⁷Iadsan aig a bheil gràdh dhomh gràdhaichidh mi; agus iadsan a dh’iarras mi gu moch gheibh iad mi.

¹⁸Tha beartas agus urram maille riumsa; saoibhreas maireannach agus fìreantachd.

¹⁹Is fheàrr mo thoradh na òr, eadhon na òr fìorghlan; agus mo theachd-a‑staigh na airgead taghte.

²⁰Air slighe a’ cheartais treòraichidh mi; ann am meadhon ceuman a’ bhreitheanais;

²¹A‑chum gun toir mi orrasan len ionmhainn mi maoin a shealbhachadh; agus lìonaidh mi an ionmhasan.

²²Bha mise aig an Tighearna ann an toiseach a shlighe, ro a obraichean o shean.

²³O shìorraidheachd chuireadh suas mi, on toiseach, mun robh an talamh ann.

²⁴Mun robh doimhneachdan ann, ghineadh mise; nuair nach robh tobraichean ann, làn de uisgeachan.

²⁵Mun do shuidhicheadh na beanntan; ro na cnocan ghineadh mise.

²⁶Mun do rinn e fhathast an talamh, no na machraichean, no a’ chuid as àirde de dhuslach an domhain.

²⁷Nuair a dheasaich e na nèamhan, bha mi an sin; nuair a tharraing e cuairt air aghaidh na doimhne;

²⁸Nuair a dhaingnich e an t‑adhar shuas; nuair a neartaich e tobraichean na doimhne;

²⁹Nuair a thug e a reachd don fhairge, nach rachadh na h‑uisgeachan thar a aithne; nuair a shuidhich e bunaitean na talmhainn;

³⁰An sin bha mise aige mar neach a dh’altramadh maille ris; agus bu mhi a thlachd gach là, a’ dèanamh gàirdeachais na fhianais an còmhnaidh;

³¹A’ dèanamh gàirdeachais anns a’ chuid a dh’àitichear de a thalamh, agus mo thlachd maille ri cloinn nan daoine.

³²A‑nis uime sin, a chlann, èisdibh rium; oir is sona iadsan a ghleidheas mo shlighean.

³³Eisdibh ri teagasg, agus bithibh glic, agus na diùltaibh e.

³⁴Is beannaichte an duine a dh’èisdeas rium, a’ dèanamh faire aig mo gheatachan gach là, a’ feitheamh aig ursainnean mo dhorsan.

³⁵Oir esan a gheibh mise, gheibh e beatha, agus gheibh e deagh-ghean on Tighearna.

³⁶Ach esan a pheacaicheas am aghaidh-sa, nì e cron da anam fhèin: iadsan uile a dh’fhuathaicheas mi, gràdhaichidh iad am bàs.