Read Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 Leabhar an Fhàidh Isaiah 41 Bible Online

Leabhar an Fhàidh Isaiah 41 - Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 bible

Leabhar an Fhàidh Isaiah 41

¹Bithibh nur tosd am làthair, O eileanan, agus ath-nuadhaicheadh na slòigh an neart; thigeadh iad am fagas, an sin labhradh iad; dlùthaicheamaid ri chèile a‑chum tagraidh.

²Cò a dhùisg suas an t‑ionracan on ear, a ghairm e a‑chum a choise, a chuir na cinnich na fhochar, agus a thug dha riaghladh thar rìghrean; a rinn iad mar an duslach ro a chlaidheamh, agus mar an asbhuain fhuadaichte ro a bhogha?

³Ruaig e iad, chaidh e thairis ann an tèarainteachd, air slighe air nach d’imich e roimhe le a chasan.

⁴Cò a dh’obraich agus a choilean seo, a’ gairm nan ginealach o thùs? Mise an Tighearna, an ciad neach, agus maille riùsan air dheireadh, is mise e.

⁵Chunnaic na h‑eileanan, agus ghabh iad eagal; iomallan na tìre, agus bha iad fo uamhas; dhlùthaich iad, thàinig iad am fagas.

⁶Chuidich gach fear a choimhearsnach, agus thubhairt e ra bhràthair, Bi misneachail.

⁷Mar sin thug an saor misneach don òr‑cheard; esan a mhìnicheas leis an òrd, don fhear a bhuaileas air an innein, ag ràdh, Tha e ullamh a‑chum a thàthadh; agus dhaingnich e le tàirngean e, air chor is nach gluaiste e.

⁸Ach thusa Israeil, m’òglach, a Iàcoib, a roghnaich mi; sliochd Abrahàim, mo charaid;

⁹Thusa, a stiùir mi o iomallan na talmhainn, agus a ghairm mi o mheasg a maithean; agus thubhairt mi riut, Is tu m’òglach; roghnaich mi thu, agus cha do chuir mi cùl riut:

¹⁰Na biodh eagal ort, oir tha mise maille riut; na biodh geilt ort, oir is mise do Dhia; neartaichidh mi thu; seadh, cuidichidh mi thu; seadh, cumaidh mi suas thu le deaslàimh m’fhìreantachd.

¹¹Feuch, nàraichear agus maslaichear iadsan uile a bha air bhoile riut; bidh iad mar neoni; agus thèid iadsan a nì strì riut am mugha.

¹²Iarraidh tu iad, agus chan fhaigh thu iad, eadhon na daoine a rinn strì riut; bidh na daoine a rinn cogadh riut mar neoni, agus mar nì gun bhrìgh.

¹³Oir tha mise, an Tighearna do Dhia, gad chumail suas air do làimh dheis; tha mi ag ràdh riut, Na biodh eagal ort, nì mise cobhair ort.

¹⁴Na biodh eagal ort, a chnuimh, a Iàcoib, a dhaoine bàsmhor Israeil; nì mise cobhair ort, deir an Tighearna, agus is e d’fhear-saoraidh Tì naomh Israeil.

¹⁵Feuch, nì mise thu ad inneal-bualaidh geur nodha, aig am bi fiaclan; buailidh tu na slèibhtean, agus pronnaidh tu gu mìn iad; agus nì thu na cnuic mar mholl.

¹⁶Fasgnaidh tu iad, agus bheir a’ ghaoth air falbh iad, agus sgapaidh a’ chuairt-ghaoth iad; ach nì thusa gàirdeachas anns an Tighearna, nì thu uaill ann an Tì naomh Israeil.

¹⁷Nuair a bhios am bochd agus an t‑ainnis ag iarraidh uisge, agus nach bi e ann; agus a bhios an teanga air tiormachadh le tart; mise Iehòbhah freagraidh mi iad; Dia Israeil, is mi nach trèig iad.

¹⁸Fosglaidh mi aibhnichean anns na h‑ionadan àrda, agus tobraichean ann am meadhon nan gleann; nì mi am fàsach na linne uisge, agus am fearann tioram na shruthan uisge.

¹⁹Cuiridh mi anns an fhàsach an seudar, an sitta, am miortal, agus an crann-ola; suidhichidh mi anns an fhàsach an giuthas, an gall-ghiuthas agus am bocsa le chèile:

²⁰A‑chum gum faic agus gun aithnich iad, agus gun toir iad fa‑near, agus gun tuig iad maraon, gur i làmh an Tighearna a rinn seo, agus gur e Tì naomh Israeil a dhealbh e.

²¹Thugaibh am fagas ur cùis, deir an Tighearna; thugaibh an làthair ur mòr-chumhachdan, deir rìgh Iàcoib.

²²Thigeadh iad am fagas, agus innseadh iad dhuinn na nithean a thig gu crìch; innseadh iad dhuinn ciod iad na nithean a bha roimhe, a‑chum gun toir sinn fa‑near iad; agus gum bi fhios againn air a’ chrìch; no cuireadh iad an cèill nithean ri teachd.

²³Innsibh dhuinn na nithean a thig gu crìch an dèidh seo, agus aithnichidh sinn gur diathan sibh; seadh, dèanaibh math, no dèanaibh olc, a-chum gun amhairc sinn, agus gum faic sinn e maraon.

²⁴Feuch, is neoni sibh, agus is nì gun bhrìgh ur n‑obair: is gràinealachd esan a roghnaicheas sibh.

²⁵Thog mi suas fear o thuath, agus thig e; o èirigh na grèine gairmidh e air m’ainm; agus thig e a‑nuas air prionnsachan mar air clàbar, agus mar a shaltras an creadhadair a’ chriadh.

²⁶Cò a dh’innis o thùs, ionnas gum biodh fios againn; agus ro làimh, gun abramaid, Tha e ceart? Seadh, chan eil neach ag innse, seadh chan eil neach a’ cur an cèill, seadh, chan eil neach a’ cluinntinn ur briathran.

²⁷Their mi ri Sion an toiseach, Feuch, feuch iad sin; agus do Ierusalem bheir mi teachdaire deagh sgeòil.

²⁸Oir dh’amhairc mi, agus cha robh neach ann, agus nam measg cha robh fear-comhairle; no neach a bheireadh freagradh nuair a dh’fheòraich mi dhiubh.

²⁹Feuch, is dìomhanas iad uile; is neoni an obraichean; is gaoth agus faoineis an dealbhan leaghte.