Read Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 Tuireadh Ieremiah 2 Bible Online

Tuireadh Ieremiah 2 - Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 bible

Tuireadh Ieremiah 2

¹Cionnas a tharraing an Tighearna na chorraich neul air nighinn Shioin, agus a thilg e sìos o nèamh gu talamh maise Israeil! Agus cha do chuimhnich e stòl a choise ann an là a fheirge!

²Shluig an Tighearna suas uile àiteachan-còmhnaidh Iàcoib, agus cha do ghabh e truas: thilg e sìos na chorraich daingnichean làidir nighean Iùdah: thug e a‑nuas gu làr iad; thruaill e an rìoghachd agus a daoine urramach.

³Gheàrr e as na dhian-fheirg adharc Israeil uile; tharraing e air a h‑ais a làmh dheas o aghaidh an nàmhaid; agus loisg e an aghaidh Iàcoib mar theine lasrach a loisgeas air gach taobh.

⁴Lùb e a bhogha mar nàmhaid: thog e an àird a làmh dheas mar eascaraid, agus mharbh e na h‑uile òganaich a bha taitneach don t‑sùil; ann am pàillean nighean Shioin thaom e a‑mach a chorraich mar theine.

⁵Bha an Tighearna mar nàmhaid: shluig e suas Israel, shluig e suas a àrois uile; sgrios e a dhaingnichean làidir, agus mheudaich e ann an nighean Iùdah bròn agus caoidh.

⁶Agus sgaoil e as a chèile a phàillean mar challaid; sgrios e a choitheanal fhèin; leig an Tighearna as aire ann an Sion an àrd-fhèill agus an t‑sàbaid; agus rinn e tàir, ann an teas a chorraich, air an rìgh agus air an t‑sagart.

⁷Chuir an Tighearna air cùl a altair, ghabh e gràin da naomh-ionad: thug e suas ballachan a h‑àrois do làimh an eascaraid; rinn iad gàir ann an taigh an Tighearna, mar ann an là àrd-fhèille.

⁸Tha an Tighearna fo rùn ballachan nighean Shioin a mhilleadh; shìn e a‑mach sreang, cha do chùm e a làmh o mhilleadh; ach thug e air an daingneach agus air a’ bhalla caoidh; shearg iad as le chèile.

⁹Tha a geatachan air dol sìos anns an talamh; mhill agus bhris e a croinn-dhruididh; tha a rìghrean agus a h‑uachdarain am measg nan cinneach; an lagh chan eil ann; aig a fàidhean fòs chan eil sealladh air bith on Tighearna.

¹⁰Tha seanairean nighean Shioin nan suidhe air an làr, tha iad nan tosd; chuir iad duslach air an ceann: chrioslaich iad iad fhèin le sac-èideadh: tha òighean Ierusaleim a’ cromadh sìos an cinn gu làr.

¹¹Tha mo shùilean air fàilneachadh le deòir; tha mo chom fo thrioblaid; dhòirteadh mo sgamhan air an talamh airson lèirsgrios nighean mo shluaigh; a chionn gu bheil a’ chlann bheag agus na naoidheanan a’ fannachadh ann an sràidean na cathrach.

¹²Rim màthraichean tha iad ag ràdh, Càit a bheil arbhar agus fìon? An tràth a tha iad a’ fàilneachadh mar dhaoine leònte ann an sràidean a’ bhaile, an tràth a tha an anam air a dhòrtadh a‑mach ann an uchd am màthar.

¹³Ciod a thàirngeas mi mar fhianais ad aghaidh? Ciod an nì a shamhlaicheas mi riut, O nighean Ierusaleim? Ciod a choimeasas mi riut, a‑chum gun tugainn comhfhurtachd dhut, O òigh-nighean Shioin? Oir tha do bhriseadh mòr mar an fhairge; cò a dh’fhaodas do leigheas?

¹⁴Chunnaic d’fhàidhean nithean dìomhain agus amaideach air do shon, agus cha do leig iad ris d’euceart, a‑chum do bhruid a thilleadh air a h‑ais: ach chunnaic iad air do shon fàistneachd neo-fhìrinneach, agus adhbhar fògraidh.

¹⁵Tha a mheud is a tha a’ gabhail seachad a’ bualadh am bas riut: tha iad ri sgeig-fhiacal, agus a’ crathadh an cinn ri nighinn Ierusaleim, ag ràdh, An i seo a’ chathair ri an goirear Foirfeachd maise, Aoibhneas an domhain uile?

¹⁶Dh’fhosgail do naimhdean uile am beul ad aghaidh: rinn iad sgeig is gìosgan fhiacal; thubhairt iad, Shluig sinn suas i; gu cinnteach is e seo an là ri an robh ar sùil: fhuair sinn e, chunnaic sinn e.

¹⁷Rinn an Tighearna an nì sin a dhealbh e; choilean e a fhacal, a dh’àithn e anns na làithean o shean; thilg e sìos, agus cha do ghabh e truas; ach thug e air nàmhaid gàirdeachas a dhèanamh os do chionn, dh’àrdaich e adharc do naimhdean.

¹⁸Dh’èigh an cridhe, Ann an làthair an Tighearna, O bhalla nighean Shioin, sileadh deòir sìos mar shruth a là agus a dh’oidhche: na toir dhut fhèin suaimhneas air bith; na gabhadh clach do shùla fois.

¹⁹Eirich, glaodh gu h‑àrd anns an oidhche: ann an tùs na faire dòirt a‑mach do chridhe mar uisge fa chomhair gnùis Iehòbhah: tog suas do làmhan da ionnsaigh airson anam do chloinne òige, a tha a’ fàilneachadh le acras aig ceann gach aon sràide.

²⁰Feuch, O Thighearna, agus thoir fa‑near cò ris a bhuin thu mar seo: an ith na mnathan toradh na bronn, naoidheanan maotha? Am marbhar an sagart agus am fàidh ann an ionad naomh an Tighearna?

²¹Laigh an t‑òg agus an sean air an làr anns na sràidean: tha m’òighean agus m’òganaich air tuiteam leis a’ chlaidheamh; mharbh thu iad ann an là do chorraich; mharbh thu, agus cha do ghabh thu truas.

²²Ghairm thu, mar air là suidhichte, m’uamhasan air gach taobh, air chor is, air là fearg an Tighearna, nach robh neach ann a chaidh as, no a mhair beò: a’ mhuinntir a thog agus a dh’àraich mi, chuir mo nàmhaid as dhaibh.