Read Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 Tuireadh Ieremiah 4 Bible Online

Tuireadh Ieremiah 4 - Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 bible

Tuireadh Ieremiah 4

¹Cionnas a thàinig smal air an òr, a chaochail an t‑òr ro‑fhìnealta! Tha clachan an naomh-ionaid air an tilgeadh a‑mach air mullach gach aon sràide!

²Mic luachmhor Shioin, a dh’fhaodte a choimeas ri òr fìnealta, cionnas a mheasar iad mar shoithichean creadha, obair a’ chreadhadair!

³Tàirngidh eadhon na dràgoin a‑mach am broilleach, bheir iad a’ chìoch dan àlach: tha nighean mo shluaigh-sa an‑iochdmhor, mar na sruthan anns an fhàsach.

⁴Tha teanga naoidhean na cìche a’ leantainn ra ghiall le tart; tha a’ chlann òg ag iarraidh arain; chan eil aon ga bhriseadh dhaibh.

⁵Tha iadsan aig an robh biadh sòghail nan aonarain anns na sràidean; iadsan a thogadh suas ann an sgàrlaid, tha iad a’ filleadh an làmh mun òtrach.

⁶Seadh, tha peanas aingidheachd nighean mo shluaigh-sa nas mò na peanas peacadh Shòdoim, a thilgeadh bun-os‑cionn an tiota, agus air nach tàinig laigse làmh.

⁷Bha a Nàsaraich na bu ghloine na sneachd; bu ghile iad na bainne; bu deirge iad anns a’ chorp na ruiteachain; bha an dreach mar shaphir.

⁸Is duibhe an gnùis na gual; chan aithnichear iad anns na sràidean; tha an craiceann a’ leantainn rin cnàmhan; tha e air tiormachadh; tha e air fàs mar mhaide.

⁹Is fheàrr dhaibhsan a mharbhar leis a’ chlaidheamh na dhaibhsan a mharbhar le gort; oir tha iad sin a’ seargadh as, air an lotadh a dh’uireasbhaidh toradh na machrach.

¹⁰Bhruich làmhan nam ban iochdmhor an clann fhèin; b’iad am biadh ann an lèirsgrios nighean mo shluaigh.

¹¹Choilean an Tighearna a chorraich; thaom e a‑mach a dhian-fhearg, agus las e teine ann an Sion, agus loisg e sin a bunaitean.

¹²Cha chreideadh rìghrean na talmhainn, no uile luchd-àiteachaidh an domhain, gu rachadh an t‑eascaraid agus an nàmhaid a‑steach air geatachan Ierusaleim.

¹³Airson peacaidhean a fàidhean, agus aingidheachdan a sagart, a dhòirt fuil nam fìrean na meadhon;

¹⁴Chaidh iad air seachran mar dhaoine dall anns na sràidean, shalaich iad iad fhèin le fuil, air chor is nach faodadh daoine buntainn rin aodach.

¹⁵Imichibh, tha sibh neòghlan, thubhairt daoine riu; imichibh, imichibh, na beanaibh: seadh, theich iad, dh’fhalbh iad; thubhairt iad am measg nan cinneach, Cha ghabh iad còmhnaidh an seo nas mò.

¹⁶Rinn fearg an Tighearna an sgaoileadh; cha chuir e nas mò an suim iad: cha robh meas aca air pearsachan nan sagart; ris na seanairean cha do chùm iad bàigh.

¹⁷Am feadh a bha sinn ann, dh’fhàilnich ar sùilean ag amharc ri cobhair dhìomhain: am feadh a rinn sinn faire, bha ar sùil ri cinneach nach b’urrainn tèarnadh.

¹⁸Lorgaich iad ar ceuman, air chor is nach faodamaid imeachd nar sràidean: tha ar crìoch dlùth, tha ar làithean air an coileanadh; seadh, thàinig ar crìoch.

¹⁹Bu luaithe ar luchd-leanmhainn na iolairean nèimh; ruaig iad sinn air na slèibhtean, laigh iad am falach air ar son anns an fhàsach.

²⁰Ghlacadh nan slocan anail ar cuinneinean, tì ungte an Tighearna, mun dubhairt sinn, Fo a sgàil mairidh sinn beò am measg nan cinneach.

²¹Dèan gàirdeachas, agus bi ait, O nighean Edoim, aig a bheil do chòmhnaidh ann am fearann Uis; thèid an cupan thairis fòs thugadsa; bidh tu air mhisg, agus leigidh tu ris do lomnochdaidh.

²²Tha peanas d’euceirt air a choileanadh, O nighean Shioin; cha toir e nas mo air falbh ann am bruid thu: smachdaichidh e d’euceart-sa, O nighean Edoim, leigidh e ris do lochdan.