Read Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 An Soisgeul a Rèir Eòin 8 Bible Online

An Soisgeul a Rèir Eòin 8 - Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 bible

An Soisgeul a Rèir Eòin 8

¹Ach chaidh Iosa a‑chum Sliabh nan Crann-ola:

²Agus gu moch air mhadainn thàinig e a‑rìs don teampall, agus thàinig an sluagh uile da ionnsaigh; agus air suidhe dha, theagaisg e iad.

³Agus thug na sgrìobhaichean agus na Pharasaich bean da ionnsaigh a ghlacadh ann an adhaltranas; agus air dhaibh a cur anns a’ mheadhon,

⁴Thubhairt iad ris, A Mhaighistir, ghlacadh a’ bhean seo anns an dearbh ghnìomh, a’ dèanamh adhaltranais.

⁵A‑nis dh’àithn Maois dhuinn anns an lagh a leithid-se a chlachadh: ciod mas eadh a tha thusa ag ràdh?

⁶Thubhairt iad seo ga dhearbhadh, a‑chum gum biodh aca cùis-chasaid na aghaidh. Ach chrom Iosa sìos, agus sgrìobh e le a mheur air an làr (mar nach biodh e gan cluinntinn).

⁷Mar sin air dhaibh buanachadh a’ feòraich dheth, thog e e fhèin suas agus thubhairt e riu, An neach a tha gun pheacadh agaibhse, tilgeadh e a’ chiad chlach oirre.

⁸Agus chrom e sìos a‑rìs agus sgrìobh e air an làr.

⁹Agus nuair a chuala iadsan seo (air dhaibh a bhith air an agairt len cogais fhèin), chaidh iad a‑mach an dèidh a chèile, a’ tòiseachadh aig an dream a bu shine, gus an dream mu dheireadh: agus dh’fhàgadh na aonar Iosa, agus a’ bhean na seasamh anns a’ mheadhon.

¹⁰Agus nuair a dh’èirich Iosa suas, agus nach faca e aon air bith ach a’ bhean, thubhairt e rithe, A bhean, càit a bheil iad siud do luchd-casaid? An do dhìt duine air bith thu?

¹¹Thubhairt ise, Cha do dhìt aon duine, a Thighearna. Agus thubhairt Iosa rithe, Cha mhò a tha mise gad dhìteadh: imich romhad, agus na peacaich nas mò.

¹²An sin labhair Iosa riu a‑rìs, ag ràdh, Is mise solas an t‑saoghail: an tì a leanas mise, cha siubhail e ann an dorchadas, ach bidh solas na beatha aige.

¹³Uime sin thubhairt na Pharasaich ris, Tha thu a’ toirt fianais mud thimcheall fhèin; chan eil d’fhianais fìor.

¹⁴Fhreagair Iosa, agus thubhairt e riu, Ged a tha mi a’ toirt fianais mum thimcheall fhèin, gidheadh tha m’fhianais fìor: oir tha fhios agam cia as a thàinig mi, agus càit a bheil mi a’ dol; ach chan eil fhios agaibhse cia as a thàinig mi, no càit a bheil mi a’ dol.

¹⁵Tha sibhse a’ toirt breith a rèir na feòla; chan eil mise a’ toirt breith air duine sam bith.

¹⁶Agus gidheadh ma bheir mise breith, tha mo bhreith fìrinneach: oir chan eil mi am aonar, ach mise agus an t‑Athair a chuir uaithe mi.

¹⁷Agus tha e sgrìobhte nur lagh fhèin gu bheil fianais dithis dhaoine fìor.

¹⁸Is aon mise a tha a’ dèanamh fianais mum thimcheall fhèin, agus tha an t‑Athair, a chuir uaithe mi, a’ dèanamh fianais mum thimcheall.

¹⁹An sin thubhairt iad ris, Càit a bheil d’Athair? Fhreagair Iosa, Chan aithne dhuibhse aon chuid mise no m’Athair: nam biodh eòlas agaibh ormsa, bhiodh eòlas agaibh air m’Athair mar an ceudna.

²⁰Labhair Iosa na briathran seo ann an taigh-coimhead an ionmhais, a’ teagasg dha anns an teampall: agus cha do chuir duine air bith làmh ann; oir cha robh a uair fhathast air teachd.

²¹An sin thubhairt Iosa riu a‑rìs, Tha mise a’ falbh, agus iarraidh sibh mi, agus bàsaichidh sibh nur peacadh; chan urrainn sibhse teachd don àite dom bheil mise a’ dol.

²²An sin thubhairt na h‑Iùdhaich, Am marbh e e fhèin? Do bhrìgh gu bheil e ag ràdh, Far a bheil mise a’ dol, chan urrainn sibhse teachd.

²³Agus thubhairt e riu, Tha sibhse o shìos, tha mise o shuas: tha sibhse den t‑saoghal seo, chan eil mise den t‑saoghal seo.

²⁴Uime sin thubhairt mi ribh gum bàsaich sibh nur peacaidhean: oir mura creid sibh gur mise e, gheibh sibh bàs nur peacaidhean.

²⁵An sin thubhairt iad ris, Cò thusa? Agus thubhairt Iosa riu, An neach sin fhèin a thubhairt mi ribh o thùs.

²⁶Tha mòran agam ri ràdh agus ri bhreithneachadh mur timcheall-se: ach tha an tì a chuir uaithe mi fìrinneach; agus tha mise a’ labhairt ris an t‑saoghal nan nithean a chuala mi uaithesan.

²⁷Cha do thuig iad gum b’ann mu thimcheall an Athar a labhair e riu.

²⁸An sin thubhairt Iosa riu, Nuair a thogas sibh suas Mac an Duine, an sin bidh fhios agaibh gur mise e, agus nach eil mi a’ dèanamh nì sam bith uam fhèin; ach mar a theagaisg m’Athair mi, gu bheil mi a’ labhairt nan nithean seo.

²⁹Agus tha an tì a chuir uaithe mi maille rium: cha d’fhàg an t‑Athair am aonar mi, do bhrìgh gu bheil mi a’ dèanamh a‑ghnàth nan nithean sin as taitneach leis.

³⁰Nuair a bha e a’ labhairt nan nithean seo, chreid mòran ann.

³¹An sin thubhairt Iosa ris an h‑Iùdhaich a chreid ann, Ma bhuanaicheas sibh ann am fhacal-sa, bidh sibh da‑rìribh nur deisciobail agam;

³²Agus bidh eòlas agaibh air an fhìrinn, agus nì an fhìrinn saor sibh.

³³Fhreagair iad e, Is sinne sliochd Abrahàim, agus cha robh sinn riamh fo dhaorsa aig duine sam bith: cionnas a tha thusa ag ràdh, bidh sibh saor?

³⁴Fhreagair Iosa iad, Gu deimhinn deimhinn tha mi ag ràdh ribh, ge bè a nì peacadh, is seirbhiseach don pheacadh e.

³⁵Agus chan fhan an seirbhiseach anns an taigh gu bràth: ach fanaidh am mac gu bràth.

³⁶Uime sin ma nì am Mac saor sibh, bidh sibh saor da‑rìribh.

³⁷Tha fhios agam gur sibh sliochd Abrahàim; ach tha sibh ag iarraidh mise a mharbhadh, do bhrìgh nach eil àite aig m’fhacal annaibh.

³⁸Tha mise a’ labhairt an nì sin a chunnaic mi aig m’Athair; agus tha sibhse a’ dèanamh an nì a chunnaic sibh aig ur n‑athair fhèin,

³⁹Fhreagair iadsan agus thubhairt iad ris, Is e Abrahàm ar n‑athair-ne. Thubhairt Iosa riu, Nam bu chlann do Abrahàm sibh, dhèanadh sibh obraichean Abrahàim.

⁴⁰Ach a‑nis tha sibh ag iarraidh mise a mharbhadh, duine a dh’innis dhuibh an fhìrinn, a chuala mi o Dhia: cha do rinn Abrahàm seo.

⁴¹Tha sibhse a’ dèanamh obraichean ur n‑athar fhèin. An sin thubhairt iad ris, Cha do rugadh ann an strìopachas sinne; tha aon Athair againn, eadhon Dia.

⁴²An sin thubhairt Iosa riu, Nam bè Dia ur n‑athair, ghràdhaicheadh sibh mise: oir chaidh mise a‑mach, agus thàinig mi o Dhia; agus cha tàinig mi uam fhèin, ach chuir esan uaithe mi.

⁴³Carson nach eil sibh a’ tuigsinn mo chòmhraidh? Do bhrìgh nach urrainn sibh èisdeachd rim fhacal.

⁴⁴Tha sibhse o ur n‑athair an diabhal, agus is iad ana-miannan ur n‑athar as toil leibh a dhèanamh: bha esan na mhortair o thùs, agus cha d’fhan e anns an fhìrinn, a chionn nach eil fìrinn ann. Nuair a labhras e breug, is ann uaithe fhèin a tha e a’ labhairt: oir is breugair e, agus is e athair na brèige.

⁴⁵Agus do bhrìgh gu bheil mise ag innse na fìrinn, chan eil sibh gam chreidsinn.

⁴⁶Cò agaibhse a chuireas peacadh as mo leth-sa? Agus ma tha mi ag innse na fìrinn, carson nach eil sibh gam chreidsinn?

⁴⁷An tì a tha o Dhia, èisdidh e ri briathran Dhè: uime sin chan eil sibhse ag èisdeachd, a chionn nach ann o Dhia a tha sibh.

⁴⁸An sin fhreagair na h‑Iùdhaich, agus thubhairt iad ris, Nach math a thubhairt sinn gur Samaritanach thu, agus gu bheil deamhan agad?

⁴⁹Fhreagair Iosa, Chan eil deamhan agam; ach tha mi a’ toirt urraim dom Athair, agus tha sibhse a’ toirt eas-urraim dhòmhsa.

⁵⁰Agus chan eil mi ag iarraidh mo ghlòire fhèin: tha neach a tha ag iarraidh agus a’ toirt breith.

⁵¹Gu deimhinn deimhinn tha mi ag ràdh ribh, Ma choimheadas neach m’fhacal-sa, chan fhaic e bàs am feasd.

⁵²An sin thubhairt na h‑Iùdhaich ris, A‑nis tha fhios againn gu bheil deamhan agad. Fhuair Abrahàm bàs, agus na fàidhean; gidheadh tha thusa ag ràdh, Ma choimheadas duine m’fhacal-sa, cha bhlais e bàs am feasd.

⁵³Am mò thusa na ar n‑athair Abrahàm, a fhuair bàs? Agus fhuair na fàidhean bàs: cò a tha thu a’ dèanamh dhìot fhèin?

⁵⁴Fhreagair Iosa, Ma tha mi a’ toirt glòire dhomh fhèin, chan eil ach neoni ann am ghlòir: is e m’Athair a tha a’ toirt glòire dhomh, neach a tha sibhse ag ràdh gur e ur Dia e:

⁵⁵Gidheadh cha do ghabh sibh eòlas air; ach tha eòlas agamsa air: agus nan abrainn nach aithne dhomh e, bhithinn cosmhail ribhse ann am bhreugaire: ach is aithne dhomh e, agus tha mi a’ coimhead a fhacail.

⁵⁶Bha dèidh mhòr aig Abrahàm ur n‑athair-se air mo là‑sa fhaicinn: agus chunnaic e e, agus rinn e gàirdeachas.

⁵⁷An sin thubhairt na h‑Iùdhaich ris, Chan eil thu fhathast lethcheud bliadhna a dh’aois, agus am faca tu Abrahàm?

⁵⁸Thubhairt Iosa riu, Gu deimhinn deimhinn tha mi ag ràdh ribh, Mun robh Abrahàm ann, tha mise.

⁵⁹An sin thog iadsan clachan a‑chum an tilgeadh air: ach dh’fhalaich Iosa e fhèin, agus chaidh e a‑mach as an teampall, a’ dol tro am meadhon, agus mar sin chaidh e seachad.