Read Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 Gnìomharan nan Abstol 26 Bible Online

Gnìomharan nan Abstol 26 - Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 bible

Gnìomharan nan Abstol 26

¹An sin thubhairt Agripa ri Pòl, Tha cead agad labhairt air do shon fhèin. An sin shìn Pòl a‑mach a làmh, agus fhreagair e air a shon fhèin.

²Tha mi gam mheas fhèin sona, a rìgh Agripa, do bhrìgh gu bheil mi gu freagairt air mo shon fhèin an‑diugh ad làthair-sa, a‑thaobh nan nithean sin uile a tha air an cur as mo leth leis na h‑Iùdhaich;

³Gu h‑àraidh, a chionn gu bheil thusa eòlach air gach gnàth agus ceist a tha am measg nan Iùdhach: uime sin guidheam ort, èisd rium gu foighidinneach.

⁴Tha mo bheatha-sa om òige, a chaitheadh air tùs am measg mo chinnich fhèin ann an Ierusalem, aithnichte do na h‑Iùdhaich uile;

⁵Dom b’aithne mi o thùs (nam b’àill leo fianais a dhèanamh), gun do chaith mi mo bheatha am Pharasach, a rèir an luchd co‑bharail as teinne de ar creideamh-ne.

⁶Agus a‑nis tha mi am sheasamh fo bhreitheanas airson dòchas a’ gheallaidh a rinneadh le Dia dar n‑athraichean:

⁷A‑chum a bheil dùil aig ar dà‑threubh-dheug-ne teachd, a’ dèanamh seirbhis do Dhia a là agus a dh’oidhche a‑ghnàth; agus airson an dòchais seo tha mise, a rìgh Agripa, air m’agairt leis na h‑Iùdhaich.

⁸Carson a mheasar leibhse mar nì do‑chreidsinn gun dùisgeadh Dia na mairbh?

⁹Gu deimhinn mheas mise annam fhèin gum bu chòir dhomh mòran nithean a dhèanamh an aghaidh ainm Iosa o Nàsaret.

¹⁰Nì mar an ceudna a rinn mi ann an Ierusalem: agus air faotainn ùghdarrais o na h‑àrd-shagartan, dhruid mi mòran de na naoimh ann am prìosain; agus nuair a chuireadh gu bàs iad, thug mi mo ghuth nan aghaidh.

¹¹Agus a’ dèanamh peanais orra gu minig anns gach sionagog, cho-èignich mi iad gu toibheum a labhairt; agus air dhomh a bhith gu ro‑mhòr air bhoile nan aghaidh, rinn mi geur-leanmhainn orra, eadhon gu bailtean coigreach.

¹²Air a seo, nuair a bha mi a’ dol gu Damascas, le cumhachd agus barantas o na h‑àrd-shagartan;

¹³Mu mheadhon-là, O rìgh, chunnaic mi air an t‑slighe solas o nèamh, a bu shoilleire na solas na grèine, a’ dealrachadh mun cuairt orm, agus orrasan a bha ag imeachd maille rium.

¹⁴Agus nuair a thuit sinn uile air an talamh, chuala mi guth a’ labhairt rium, agus ag ràdh anns a’ chainnt Eabhraidhich, A Shauil, a Shauil, carson a tha thu gam gheur-leanmhainn? Is cruaidh dhutsa a bhith a’ breabadh an aghaidh nan dealg.

¹⁵Agus thubhairt mise, Cò thu, a Thighearna? Agus thubhairt esan, Is mise Iosa a tha thusa a’ geur-leanmhainn.

¹⁶Ach èirich, agus seas air do chasan; oir dh’fhoillsich mi mi fhèin dhut a‑chum na crìche seo, gun òrdaichinn thu ad mhinistear agus ad fhianais araon air na nithean sin a chunnaic thu, agus air na nithean anns am foillsich mi mi fhèin dhut;

¹⁷Gad shaoradh on t‑sluagh, agus o na Cinnich, a‑chum a bheil mi a‑nis gad chur,

¹⁸A dh’fhosgladh an sùl, a‑chum gun tionndaidh iad o dhorchadas gu solas, agus o chumhachd Shàtain gu Dia, a‑chum gum faigh iad maitheanas pheacaidhean, agus oighreachd maille ris a’ mhuinntir sin a tha air an naomhachadh tre an chreideamh a tha annamsa.

¹⁹Uime sin, a rìgh Agripa, cha robh mi eas-umhail don taisbeanadh nèamhaidh:

²⁰Ach shearmonaich mi air tùs dhaibhsan ann an Damascas, agus ann an Ierusalem, agus air feadh tìr Iudèa uile, agus an sin do na Cinnich, iad a dhèanamh aithreachais agus tilleadh ri Dia, a’ dèanamh obraichean iomchaidh an aithreachais.

²¹Airson nan nithean seo ghlac na h‑Iùdhaich mi anns an teampall, agus b’àill leo mo mharbhadh.

²²Uime sin air dhomh còmhnadh fhaotainn o Dhia, bhuanaich mi gus an là‑an‑diugh, a’ dèanamh fianais don bheag agus don mhòr, gun nì air bith a labhairt ach na nithean sin a thubhairt na fàidhean agus Maois a bha gu teachd;

²³Gu robh Crìosd gu fulang, agus gu robh e gu èirigh, an ciad neach o na mairbh, agus gum foillsicheadh e solas don phoball, agus do na Cinnich.

²⁴Agus air dha a bhith a’ labhairt nan nithean seo air a shon fhèin, thubhairt Festus le guth àrd, Tha thu air mhì-chèill, a Phòil: tha mòr-fhòghlam gad chur air bhoile.

²⁵Ach thubhairt esan, Chan eil mi air bhoile, Fhestuis ro‑òirdheirc; ach tha mi a’ labhairt briathran na fìrinn agus na cèille.

²⁶Oir tha fhios aig an rìgh, ro a bheil mise a’ labhairt gu saor, air na nithean seo: oir tha cinnt agam nach eil a h‑aon de na nithean seo an ainfhios dha; oir chan ann an cùil a rinneadh seo.

²⁷A bheil thu a’ creidsinn nam fàidhean, a rìgh Agripa? Tha fhios agam gu bheil thu gan creidsinn.

²⁸An sin thubhairt Agripa ri Pòl, Is beag nach eil thu gam aomadh gu bhith am Chrìosdaidh.

²⁹Agus thubhairt Pòl, B’e mo ghuidhe air Dia gum biodh, chan e a‑mhàin thusa, ach mar an ceudna iadsan uile a tha ag èisdeachd rium an‑diugh, ann am beag agus ann am mòr, mar a tha mise, saor o na gèimhlean seo.

³⁰Agus air dha na briathran seo a labhairt, dh’èirich an rìgh, agus an t‑uachdaran, agus Bernice, agus an dream a shuidh maille riu:

³¹Agus nuair a chaidh iad a lethtaobh, labhair iad ri chèile, ag ràdh, Chan eil an duine seo a’ dèanamh nì air bith toillteanach air bàs, no air gèimhlean.

³²An sin thubhairt Agripa ri Festus, Dh’fhaodte an duine seo a leigeadh as, mura biodh gun do thog e a chùis gu Cèasar.