Read Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 Ciad Litir an Abstoil Pòl A‑Chum nan Tesalònianaich 2 Bible Online

Ciad Litir an Abstoil Pòl A‑Chum nan Tesalònianaich 2 - Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 bible

Ciad Litir an Abstoil Pòl A‑Chum nan Tesalònianaich 2

¹Oir is aithne dhuibh fhèin, a bhràithrean, ar dol-ne a‑steach dur n‑ionnsaigh, nach robh e ann an dìomhain:

²Ach fòs air dhuinn fulang roimhe, agus an dèidh ar maslachaidh ann am Philipi, mar as aithne dhuibh, bha dànachd againn nar Dia soisgeul Dhè a labhairt ribhse ann am mòr-ghleac.

³Oir cha robh ar n‑earail o mhealltaireachd, no o neòghlaine, no ann an ceilg:

⁴Ach mar a mheasadh sinn le Dia iomchaidh gum biodh an soisgeul air earbsa rinn, is amhail sin a labhramaid, chan ann mar dhream a tha a’ toileachadh dhaoine, ach Dhè, a tha a’ dearbhadh ar cridheachan.

⁵Oir cha do ghnàthaich sinn uair air bith briathran miodalach, mar as aithne dhuibh, no leisgeul sannt; is e Dia ar fianais:

⁶Cha mhò a dh’iarr sinn urram o dhaoine, no uaibhse, no o dhaoine eile, ged dh’fhaodamaid ar trom a leagail oirbh, mar abstoil Chrìosd.

⁷Ach bha sinn caomh nur measg, amhail a dh’altramas banaltram a clann fhèin:

⁸Mar sin, air a bhith dhuinne ro‑dhèidheil oirbhse, bu toileach leinn chan e a‑mhàin soisgeul Dhè a phàirteachadh ribh, ach mar an ceudna ar n‑anaman fhèin, do bhrìgh gu robh sibh ro‑ionmhainn leinn.

⁹Oir is cuimhne leibh, a bhràithrean, ar saothair, agus ar sgìos: oir air dhuinn a bhith ri obair a dh’oidhche agus a là, a‑chum nach cuireamaid trom air neach sam bith agaibh, shearmonaich sinn dhuibh soisgeul Dhè.

¹⁰Is fianaisean sibhse, agus Dia, cia naomh, agus cia cothromach, agus neo-lochdach a ghiùlain sinn sinn fhèin nur measg-se a tha a’ creidsinn:

¹¹Mar as aithne dhuibh cionnas a dh’earailich sinn, agus a thug sinn comhfhurtachd, agus a chuir sinn impidh air gach aon agaibh fa leth (mar a nì athair ra chloinn),

¹²Gun gluaiseadh sibh gu cubhaidh do Dhia, a ghairm sibh a‑chum a rìoghachd agus a ghlòire fhèin.

¹³Uime sin tha sinne mar an ceudna a’ toirt buidheachais do Dhia gun sgur, do bhrìgh nuair a ghabh sibh ri facal Dhè a chuala sibh uainne, gun do ghabh sibh ris chan ann mar fhacal dhaoine, ach (mar as e gu fìrinneach) facal Dhè, a tha ag obrachadh gu h‑èifeachdach annaibhse a tha a’ creidsinn.

¹⁴Oir rinneadh sibhse, a bhràithrean, nur luchd-leanmhainn air eaglaisean Dhè, ann an Iudèa, a tha ann an Iosa Crìosd: oir dh’fhuiling sibh na nithean ceudna o ur luchd-dùthcha fhèin, mar a dh’fhuiling iadsan o na h‑Iùdhaich:

¹⁵A chuir araon an Tighearna Iosa agus am fàidhean fhèin gu bàs, agus a rinn geur-leanmhainn oirnne; agus nach eil a’ toileachadh Dhè, agus a tha an aghaidh nan uile dhaoine:

¹⁶A tha a’ bacadh dhuinne labhairt ris na Cinnich, a‑chum gum biodh iad air an tèarnadh, a‑chum sìor-lìonadh suas am peacaidhean: oir thàinig an fhearg orra mu dheireadh.

¹⁷Ach air dhuinne, a bhràithrean, a bhith air ar dealachadh uaibhse rè tamaill bhig ann am pearsa, ach chan ann an cridhe, is ro‑mhò a rinn sinn dìcheall air ur n‑aghaidh fhaicinn le mòr-thogradh.

¹⁸Uime sin bu mhiann leinn teachd dur n‑ionnsaigh (eadhon leamsa Pòl), uair no dhà: ach bhac Sàtan sinn.

¹⁹Oir ciod e ar dòchas-ne, no ar n‑aoibhneas, no ar crùn uaille? Nach sibhse fhèin e ann am fianais ar Tighearna Iosa Crìosd aig a theachd?

²⁰Oir is sibhse ar glòir-ne agus ar n‑aoibhneas.