Read Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 Leabhar nam Britheamhan 16 Bible Online

Leabhar nam Britheamhan 16 - Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 bible

Leabhar nam Britheamhan 16

¹Agus chaidh Samson gu Gàsa, agus chunnaic e an sin strìopach, agus chaidh e a‑steach da h‑ionnsaigh.

²Agus dh’innseadh do na Gàsaich, ag ràdh, Thàinig Samson an seo. Agus chuartaich iad e, agus rinn iad feall-fhalach air a shon rè na h‑oidhche ann an geata a’ bhaile, agus bha iad tosdach rè na h‑oidhche, ag ràdh, Nuair a thig solas na maidne, marbhaidh sinn e.

³Agus laigh Samson gu meadhon-oidhche, agus dh’èirich e mu mheadhon-oidhche, agus ghabh e còmhlaichean geata a’ bhaile, agus an dà phost, agus thug e leis iad maille ris na crainn, agus chuir e air a ghuaillean iad, agus thug e suas iad gu mullach slèibhe a tha fa chomhair Hebroin.

⁴Agus na dhèidh sin ghràdhaich e bean ann an gleann Shoreic, dom b’ainm Delilah.

⁵Agus chaidh tighearnan nam Philisteach suas da h‑ionnsaigh, agus thubhairt iad rithe, Meall e, agus faic càit a bheil a neart mòr a’ laighe, agus cionnas a bhuadhaicheas sinn air, air chor is gun ceangail sinn e a‑chum a cheannsachadh; agus bheir sinn dhut, gach aon againn, mìle agus ceud bonn airgid.

⁶Agus thubhairt Delilah ri Samson, Innis dhomh, guidheam ort, càit a bheil do neart mòr a’ laighe, agus cionnas a dh’fhaodas tu a bhith air do cheangal a‑chum do cheannsachadh.

⁷Agus thubhairt Samson rithe, Ma cheanglas iad mi le seachd goid ùra nach do thiormaicheadh, an sin bidh mi anfhann, agus bidh mi mar dhuine eile.

⁸An sin thug tighearnan nam Philisteach suas da h‑ionnsaigh seachd goid ùra nach do thiormaicheadh, agus cheangail i e leo.

⁹(A‑nis bha daoine ri feall-fhalach a’ fantainn maille rithe anns an t‑seòmar.) Agus thubhairt i ris, Na Philistich ort, a Shamsoin. Agus bhris e na goid, mar a bhrisear snàthainn ascaird nuair a bheanas e ri teine: agus cha d’fhuaireas fios a neirt.

¹⁰Agus thubhairt Delilah ri Samson, Feuch, mheall thu mi, agus dh’innis thu dhomh breugan: a‑nis innis dhomh, guidheam ort, cionnas a dh’fhaodas tu a bhith air do cheangal.

¹¹Agus thubhairt esan rithe, Ma cheanglas iad mi gu teann le cùird ùra nach do ghnàthaicheadh riamh, an sin bidh mi anfhann, agus bidh mi mar dhuine eile.

¹²Agus ghabh Delilah cùird ùra, agus cheangail i e leo, agus thubhairt i ris, Na Philistich ort, a Shamsoin. (Agus bha luchd feall-fhalaich a’ fantainn anns an t‑seòmar.) Agus bhris e iad bhàrr a ghàirdeanan mar shnàthainn.

¹³Agus thubhairt Delilah ri Samson, Gu ruige seo mheall thu mi, agus dh’innis thu dhomh breugan: innis dhomh cionnas a dh’fhaodas tu a bhith air do cheangal. Agus thubhairt esan rithe, Ma dh’fhigheas tu seachd duail mo chinn maille ris an eige.

¹⁴Agus dhaingnich i iad leis a’ phinne, agus thubhairt i ris, Na Philistich ort, a Shamsoin. Agus mhosgail e as a chadal, agus thug e air falbh leis pinne na garmainn agus an eige.

¹⁵Agus thubhairt ise ris, Cionnas as urrainn thu a ràdh, Tha gràdh agam dhut, nuair nach eil do chridhe leam? Na trì uairean seo mheall thu mi, agus cha d’innis thu dhomh càit a bheil do neart mòr a’ laighe.

¹⁶Agus nuair a chuir i gu teann ris gach aon là le a briathran, agus a cho-èignich i e, bha a anam air a chràdh gu bàs.

¹⁷An sin dh’innis e dhi a chridhe uile, agus thubhairt e rithe, Ealtainn cha tàinig riamh air mo cheann; oir bu Nàsarach do Dhia mi o bhroinn mo mhàthar: ma bhearrar mi, an sin falbhaidh mo neart uam, agus fàsaidh mi anfhann, agus bidh mi mar gach duine eile.

¹⁸Agus nuair a chunnaic Delilah gun d’innis e dhi a chridhe uile, chuir i fios, agus ghairm i air tighearnan nam Philisteach, ag ràdh, Thigibh a‑nìos an aon uair seo, oir dh’innis e dhomh a chridhe uile. An sin thàinig tighearnan nam Philisteach a‑nìos da h‑ionnsaigh, agus thug iad airgead a‑nìos nan làimh.

¹⁹Agus thug i air cadal air a glùinean; agus ghairm i air fear, agus thug i air seachd duail a chinn a bhearradh dheth; agus thòisich i air a cheannsachadh, agus dh’fhalbh a neart uaithe.

²⁰Agus thubhairt i, Na Philistich ort, a Shamsoin. Agus mhosgail e as a chadal, agus thubhairt e, Thèid mi a‑mach, mar air uairean eile, agus crathaidh mi mi fhèin: oir cha robh fhios aige gun d’imich an Tighearna uaithe.

²¹Ach ghlac na Philistich e, agus chuir iad a‑mach a shùilean; agus thug iad sìos e gu Gàsa, agus cheangail iad e le geimhlean umha, agus bha e a’ bleith ann an taigh a’ phrìosain.

²²Gidheadh thòisich falt a chinn air fàs a‑rìs, an dèidh dha a bhith air a bhearradh.

²³Agus chruinnich tighearnan nam Philisteach iad fhèin an ceann a chèile a dh’ìobradh ìobairt mhòir dan dia Dàgon, agus a dhèanamh gàirdeachais: oir thubhairt iad, Thug ar dia thairis Samson ar nàmhaid dar làimh.

²⁴Agus nuair a chunnaic an sluagh e, mhol iad an dia: oir thubhairt iad, Thug ar dia thairis dar làimh ar nàmhaid, agus fear-millidh ar dùthcha, a mharbh mòran dhinn.

²⁵Agus nuair a bha an cridheachan subhach, thubhairt iad, Gairmibh air Samson, a‑chum gun dèan e fearas-chuideachd dhuinn. Agus ghairm iad air Samson à taigh a’ phrìosain; agus rinn e fearas-chuideachd nan làthair: agus chuir iad e eadar na puist.

²⁶Agus thubhairt Samson ris an òganach a ghabh greim de a làimh, Leig dhomh na puist a làimhseachadh air a bheil an taigh na sheasamh, a‑chum gun leig mi mo thaic riu.

²⁷A‑nis bha an taigh làn dhaoine agus bhan; agus bha uile thighearnan nam Philisteach an sin: agus bha air mullach an taighe mu thimcheall trì mìle fear agus bean, a bha ag amharc nuair a rinn Samson fearas-chuideachd.

²⁸Agus ghairm Samson air an Tighearna, agus thubhairt e, O Thighearna Dhè, cuimhnich orm, guidheam ort, agus neartaich mi, guidheam ort, a‑mhàin an aon uair seo, O Dhè, a‑chum gum bi mi dìolta a dh’aon tarraing air na Philistich airson mo dhà shùl.

²⁹Agus ghabh Samson greim den dà phost mheadhonach air an robh an taigh na sheasamh, agus ris an robh e an taic, de a h‑aon dhiubh le a làimh dheis, agus den aon eile le a làimh chlì.

³⁰Agus thubhairt Samson, Faigheam bàs maille ris na Philistich. Agus chrom e e fhèin le a uile neart; agus thuit an taigh air na tighearnan, agus air an t‑sluagh uile a bha ann: agus bha na mairbh a mharbh e aig a bhàs na bu lìonmhoire na iadsan a mharbh e na bheatha.

³¹Agus chaidh a bhràithrean agus taigh a athar uile sìos, agus ghabh iad e, agus thug iad suas e, agus dh’adhlaic iad e eadar Sorah agus Estaol, ann an àit-adhlaic Mhanòah, a athair: agus thug e breith air Israel fichead bliadhna.