Read Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 Ciad Leabhar Shamueil 25 Bible Online

Ciad Leabhar Shamueil 25 - Scots Gaelic 1992 – Am Bìoball Gàidhlig 199 bible

Ciad Leabhar Shamueil 25

¹Agus fhuair Samuel bàs: agus chruinnich na h‑Israelich uile an ceann a chèile, agus rinn iad caoidh air a shon, agus dh’adhlaic iad e na thaigh ann an Ramah. Agus dh’èirich Daibhidh, agus chaidh e sìos gu fàsach Pharain.

²Agus bha duine ann am Maon aig an robh a shealbh ann an Carmel; agus bha an duine ro‑mhòr, agus bha trì mìle caora aige, agus mìle gobhar: agus bha e a’ lomairt a chaorach ann an Carmel.

³A‑nis b’e ainm an duine Nàbel, agus ainm a mhnà Abigail; agus bha i na mnaoi aig an robh deagh-thuigse, agus maiseach na dealbh; ach bha an duine iargalta agus olc na ghnìomharan; agus bha e de thaigh Chàleib.

⁴Agus chuala Daibhidh anns an fhàsach gu robh Nàbel a’ lomairt a chaorach.

⁵Agus chuir Daibhidh uaithe deichnear òganach; agus thubhairt Daibhidh ris na h‑òganaich, Gabhaibh suas gu Carmel, agus rachaibh a dh’ionnsaigh Nàbeil, agus cuiribh fàilte air am ainm-sa.

⁶Agus mar seo their sibh, Slàn gu robh thu: agus sìth gu robh dhut fhèin, agus sìth dod thaigh, agus sìth do gach nì a tha agad.

⁷Agus a‑nis chuala mi gu bheil luchd-lomairt chaorach agad: a‑nis do bhuachaillean-sa, a bha maille rinn, cha do rinn sinn cron orra, cha mhò a dh’ionndrainneadh nì sam bith leo rè na h‑aimsir a bha iad ann an Carmel.

⁸Feòraich ded òganaich, agus innsidh iad dhut: faigheadh, matà, na h‑òganaich deagh-ghean ad shùilean, oir air là math thàinig sinn: thoir, guidheam ort, dod sheirbhisich agus dod mhac Daibhidh ge bè nì a thig a dh’ionnsaigh do làimhe.

⁹Agus nuair a thàinig òganaich Dhaibhidh, labhair iad ri Nàbel a rèir nam briathran sin uile ann an ainm Dhaibhidh, agus bha iad nan tosd.

¹⁰Agus fhreagair Nàbel seirbhisich Dhaibhidh, agus thubhairt e, Cò e Daibhidh, agus cò e mac Iese? Is lìonmhor seirbhisich anns na làithean seo a tha a’ briseadh air falbh, gach duine dhiubh, o a mhaighistir.

¹¹An gabh mise matà m’aran, agus m’uisge, agus m’fheòil a mharbh mi airson mo luchd-lomairt, agus an tabhair mi e do dhaoine nach aithne dhomh cia as a tha iad?

¹²Uime sin thionndaidh òganaich Dhaibhidh air an slighe, agus thill iad, agus thàinig iad agus dh’innis iad dha a rèir nam briathran sin uile.

¹³Agus thubhairt Daibhidh ra dhaoine, Cuiribh gach duine a chlaidheamh air. Agus chuir gach duine dhiubh a chlaidheamh air: agus chuir Daibhidh mar an ceudna a chlaidheamh air: agus chaidh suas an dèidh Dhaibhidh mu thimcheall ceithir cheud fear, agus dh’fhan dà cheud maille ris an àirneis.

¹⁴Ach dh’innis fear de na h‑òganaich do Abigail bean Nàbeil, ag ràdh, feuch, chuir Daibhidh teachdairean as an fhàsach a chur fàilte air ar maighistir, agus thug e ana-cainnt dhaibh.

¹⁵Ach bha na daoine ro‑mhath dhuinn, agus cha do rinneadh cron oirnn, cha mhò a dh’ionndrainn sinn nì sam bith rè na h‑aimsir a bha sinn maille riu, nuair a bha sinn anns an fhearann.

¹⁶Bha iad nam balla dhuinn araon a dh’oidhche agus a là, rè na h‑aimsir a bha sinn maille riu ag ionaltradh nan caorach.

¹⁷A‑nis, air an adhbhar sin biodh fhios agad agus smaoinich ciod a nì thu; oir shònraicheadh olc an aghaidh ar maighistir, agus an aghaidh a thaighe uile: agus is mac do Bhelial esan, air chor is nach faod neach labhairt ris.

¹⁸An sin rinn Abigail cabhag, agus ghabh i dà cheud buileann arain, agus dà shearraig fhìona, agus còig caoraich air an deasachadh, agus còig tomhaisean de shìol cruadhaichte, agus ceud bagaid de fhìondhearcan tiormaichte, agus dà cheud meall de fhìgean; agus chuir i air asail iad.

¹⁹Agus thubhairt i ra h‑òganaich, Rachaibh air ur n‑aghaidh romham: feuch, tha mi a’ teachd nur dèidh: ach cha d’innis i sin da fear Nàbel.

²⁰Agus nuair a bha i a’ marcachd air an asail, agus a’ teachd a‑nuas ann am fasgadh an t‑slèibh, feuch, thàinig Daibhidh agus a dhaoine a‑nuas na còmhdhail; agus choinnich i iad.

²¹A‑nis thubhairt Daibhidh, Gu cinnteach is ann gu dìomhain a ghlèidh mise gach nì a bha aig an fhear seo anns an fhàsach, air chor is nach d’ionndrainneadh nì air bith de gach nì a bhuineadh dha; oir dhìol esan olc dhòmhsa an èirig maith.

²²Gun dèanadh Dia mar sin ri naimhdean Dhaibhidh, agus tuilleadh mar an ceudna, ma dh’fhàgas mise dhiubhsan uile a tha aige gu ruig a’ mhadainn, aon air bith a nì uisge ri balla.

²³Agus nuair a chunnaic Abigail Daibhidh, rinn i cabhag agus theirinn i bhàrr na h‑asail, agus thuit i sìos air a h‑aghaidh am fianais Dhaibhidh, agus chrom i i fhèin gu làr,

²⁴Agus thuit i aig a chasan, agus thubhairt i, Ormsa, eadhon ormsa, mo thighearna, biodh an cionta seo, agus labhradh, guidheam ort, do bhanoglach ann ad èisdeachd, agus cluinn briathran do bhanoglaich.

²⁵Na tugadh mo thighearna, guidheam ort, fa‑near an duine seo le Belial, eadhon Nàbel; oir a rèir a ainme, mar sin tha e: is e Nàbel a ainm, agus tha amaideachd maille ris: ach chan fhaca mise, do bhanoglach, òganaich mo thighearna, a chuir thu uat.

²⁶A‑nis uime sin, mo thighearna, mar as beò an Tighearna, agus mar as beò d’anam, a chionn gun do chùm an Tighearna thusa o theachd a dhòrtadh fala, agus o thu fhèin a dhìoladh led làimh fhèin; a‑nis uime sin mar Nàbel biodh do naimhdean, agus iadsan a dh’iarras olc dom thighearna.

²⁷Agus a‑nis am beannachadh seo, a thug do bhanoglach a dh’ionnsaigh mo thighearna, thugar e eadhon do na h‑òganaich a tha a’ siubhal an cois mo thighearna.

²⁸Maith, guidheam ort, cionta do bhanoglaich; oir nì an Tighearna gu cinnteach taigh seasmhach dom thighearna, do bhrìgh gu bheil mo thighearna a’ cur chathan an Tighearna, agus nach d’fhuaireadh olc annad o thùs do làithean.

²⁹Gidheadh dh’èirich duine gu dol air do thòir, agus a dh’iarraidh d’anama: ach bidh anam mo thighearna air a cheangal suas ann an ceanglachan na beatha aig an Tighearna do Dhia; agus anaman do naimhdean, iadsan tilgidh e a‑mach, mar à meadhon croinn-tabhaill.

³⁰Agus nuair a nì an Tighearna dom thighearna a rèir gach maith a labhair e mud thimcheall, agus a dh’òrdaicheas e thu ad uachdaran os cionn Israeil,

³¹Cha bhi seo a‑chum doilgheis dhut, no a‑chum oilbheum cridhe dom thighearna, gun do dhòirt thu fuil gun adhbhar, agus gun do dhìol mo thighearna e fhèin: ach nuair a bhuineas an Tighearna gu math rim thighearna, an sin cuimhnich air do bhanoglaich.

³²Agus thubhairt Daibhidh ri Abigail, Beannaichte gu robh an Tighearna, Dia Israeil, a chuir thusa an‑diugh am choinneamh-sa:

³³Agus beannaichte gu robh do chomhairle, agus beannaichte gu robh thu fhèin, a chùm mise an‑diugh o theachd a dhòrtadh fala, agus o mi fhèin a dhìoladh lem làimh fhèin.

³⁴Oir gu deimhinn, mar as beò an Tighearna Dia Israeil, a chùm mise o chron a dhèanamh ort, mura biodh tu air dèanamh cabhaig, agus air teachd am choinneamh, gu cinnteach chan fhàgte do Nàbel gu solas na maidne neach sam bith a nì uisge ri balla.

³⁵Uime sin ghabh Daibhidh as a làimh na thug i da ionnsaigh, agus thubhairt e rithe, Gabh suas ann an sìth a dh’ionnsaigh do thaighe: faic, dh’èisd mi rid ghuth, agus ghabh mi rid ghnùis.

³⁶Agus thàinig Abigail a dh’ionnsaigh Nàbeil; agus, feuch, bha cuirm aige na thaigh mar chuirm rìgh; agus bha cridhe Nàbeil subhach an taobh a‑staigh dheth, oir bha e gu mòr air mhisg: uime sin cha d’innis i dha a’ bheag no a’ mhòr gu solas na maidne.

³⁷Ach anns a’ mhadainn, nuair a chaidh am fìon à Nàbel, agus a dh’innis a bhean dha na nithean sin, bhàsaich a chridhe an taobh a‑staigh dheth, agus bha e mar chloich.

³⁸Agus mu thimcheall deich làithean na dhèidh sin bhuail an Tighearna Nàbel, agus fhuair e bàs.

³⁹Agus nuair a chuala Daibhidh gun d’fhuair Nàbel bàs, thubhairt e, Beannaichte gu robh an Tighearna a thagair cùis mo mhaslaidh o làimh Nàbeil agus a chùm a sheirbhiseach o olc: oir thionndaidh an Tighearna aingidheachd Nàbeil air a cheann fhèin. Agus chuir Daibhidh teachdairean uaithe, agus labhair e ri Abigail, a‑chum a gabhail dha fhèin na mnaoi.

⁴⁰Agus nuair a thàinig seirbhisich Dhaibhidh a dh’ionnsaigh Abigail gu Carmel, labhair iad rithe, ag ràdh, Chuir Daibhidh sinn ad ionnsaigh a‑chum do ghabhail thuige ad mhnaoi.

⁴¹Agus dh’èirich i, agus chrom i i fhèin air a h‑aghaidh a dh’ionnsaigh na talmhainn, agus thubhairt i, Feuch, biodh do bhanoglach na h‑innilt a nighe casan seirbhisich mo thighearna.

⁴²Agus rinn Abigail cabhag, agus dh’èirich i, agus mharcaich i air asail, agus còignear ghruagach aice ag imeachd na dèidh; agus lean i teachdairean Dhaibhidh, agus bha i na mnaoi aige.

⁴³Ghabh Daibhidh cuideachd Ahinoam o Iesreel; agus bha iad mar an ceudna le chèile nam mnathan aige.

⁴⁴Oir thug Saul a nighean Michal, bean Dhaibhidh, do Phalti mac Lais, a bha de Ghalim.