Read Shughni مرقس 13 Bible Online

مرقس 13 - Shughni bible

مرقس 13

¹وَختی عیسی از خوْنه خُڎای څه نَښتوید ییو از وی اصحابېنېن وِرد لوْد: «اې اُستاد، څَرأنگ بَشٲند اَت غُلأ ژیرېنېن اَت ساختَموْنېن یوْدَند.»

²عیسی یی وېڤَرد لوْد: «مېڤ غُلأ ساختَموْنېن ته وِنیتا؟ هچٿ ته وأڎ ژیرېن یِگه تیر تی نَرِسېن، فُکَٿ ته وېروْن سېن.»

³وَختی عیسی پی کوه زَیتوْن بَراست خوْنه خُڎای نوسچِن څه ڤُد پِطرس اَت یعقوب اَت یوحنا اَت اَندریاس وی قَتی یېن طاقٲ څه رېد از وی یېن پېښست:

⁴«اې اُستاد، مأشَرد لوْ څه وَخت ته دأڎ کارېن رُخ ڎېن؟ چِدوْم رَقَم نِښوْنېنېن اَت څَرأنگ ته رُخ ڎېن؟»

⁵عیسی یی وېڤَرد لوْد: «تَمه خو وُښ تَر خو کِنېت یی چأی تَمه ره گُم مأ کِښت.

⁶لَپ ته بَنوْم مو یَدېن اَت لوْڤېن ته: «وُزُم مَسیح» اَت فَنٲ مَردُم ته ره گُم کِنېن.

⁷وَختی یاڎ تَمه ته ڎێد صَدای از قَریب ښِنېت اَت اَخبار اِدی مَربوطی ڎێد څه ڤِد وی ته مِس از ڎَر جای ښِنېت، ښاج مأڎێرېت دِسگه کارېن بایَد رُخ ڎېن اَما دأڎ کارېنېن غَل آخِر نَسِڅ.

⁸قَوم، قَوم قَتی اَت حُکومَت، حُکومَت قَتی ته ڎێد کِښت. فَنٲ جایېنَند ته زَمین جُم سوْد اَت خُښکه سالی ته مِس یاڎد. اَت دأڎ کارېنېن شُروع اَولاد دأرڎ.

⁹اَما تَمه خو وُښ تَر خو کِنېت، تَمه ته دَسگیر چیداو جأت تَر شورایېن خېز یاسېن اَت تَر عبادَتگاه یی یَهود ته تَمه بَشٲند عذاب کِنېن. مو جأت ته تَمه تَر پادښاه فَرموْن رَوا اَت والِیېن خېز یاسېن اَت تَمه ته وېڤ پِراندی شاهِدی ڎێداو رِمیېن.

¹⁰تَمه بایَد سَرپِرا خُش خَبَری از مویده خایی فُکَٿ قَومېنی دِنیا ره فِرێپېت.

¹¹وَختی تَمه څه اَنجېن اَت تَسلیم څه کِنېن پېښ از پېښ وَرخَطا مأسېت تَمه چیز لوْڤېت. اَت اِک وَم ساعتَند هر چیز خُڎای روح تَمَرد څه لوْڤد اِکوی ته لوْڤېت، دِجأت یو ته گأپ ڎید اَت تَمه نَی.

¹²ڤِراد ته ڤِراد اَت داد ته خو اَولاد میداوَرد تَسلیم کِښت. اَولادأر ته خو تأت اَت نأن اَت خو خېښ اَت قَوم تی اَندِځېن اَت وېڤ ته زیداو تی محکوم کِنېن.

¹³فُکَٿ مَردُم ته مو جأت از تَمه بَد وینت دِجأت مو نوْم تَمه تی یَست. اَما هر تأم تا آخِرېڅ مو قَتی څه رِست نِجات ته ڤِرېد.

¹⁴وَخت یاڎد اِدی «یو پَلید وېروْنگأر» تَر خوْنه خُڎای دېڎد اَت خوْنه خُڎای ته نَجِس کِښت بعد آدَمېن نَڤأرڎیېن تَرَم عبادَت کِنېن. (هر تأم څه ښاید خُب بَشٲند وی فأمت.) وی وَختَند هر تأم تَر سَرزَمینی یَهودیه څه ڤِد بایَد پی کوه یېن رِڅیٿېن.

¹⁵اَگه هر تأم پی دِشید څه ڤِد یی چیز جأت اَر تَگاڤ مأ خأفست اَت تَر چید مِس مأ دېڎد.

¹⁶هر تأم تَر خو کِشتزار څه ڤِد خو چَپأن جأت مأ وِژَفست.

¹⁷وای به جوْنی اِک وېڤ ږِنِکېن اِدی وَم مېٿَندېن وأڎ بُغُز یا بِش څه ڎېن.

¹⁸دعا کِنېت اِک مأڎ مېٿېن زِمِستوْنَند مأ یَدېن

¹⁹دِجأت وېڤ مېٿېنَند ته دِس مُښکِلات یاڎد اِدی وی وَختی خُڎای دِنیا پېڎا څه چود تا شِچېڅ وی مِغوند وینچ نه سُڎج اَت هچگه ته مِس وینچ نه سوْد.

²⁰اَگه خُڎای وېڤ مېٿېن کَت څه نه چوږجَت، هچٿ زِنده جوْن نَرېڎجَت، اَما یو یی وېڤ پَیرَووْنېن خُرد اِنتِخاب څه چود، وېڤ جأتی وېڤ مېٿېن کَت چوږج.

²¹اَگه هر تأم تَمَرد څه لوْڤد: «چِسېت، مَسیح یوْدَند اَت یَمَند!» تَمه باوَر مأ کېت.

²²دِجأت یِلأڤېن ته از بَری خو یَدېن اَت لوْڤېن ته: مأشأم مَسیح یا هچگه پَیغَمبَر. اَت نِښوْنی اَت مُجزه یېن ته کِنېن تا هر تأمی خُڎای اِنتِخاب څه چوږج اَگه اِمکوْنات گُمراه چیداو وېڤَند څه ڤِد از وېڤ مِس ره گُم کِنېن.

²³تَمه خو وُښ تَر خو کِنېت، وُزُم از مېڤ فُکَٿ چیزېن پِراکی تَمه خَبَر چود.

²⁴اَما تَر وېڤ مېٿېن بعد از وېڤ مُښکِلاتېن، خیر ته تارِک سوْد اَت مێست ته هچگه پَل نَکِښت.

²⁵اِک وأڎ ښِتێرځېن اِدی رُخ څه کِنېن خُب خَښ ته وُڅېن اَت از آسموْن ته اَر تَگاڤ واښېن.

²⁶وی وَخت ته آدَم پُڅ وِنېن اِدی غُلأ قُدرَت اَت جَلال قَتی ته اَبری یېن تی یاڎد.

²⁷یو ته فرښته یېن بێزد تا وی اِنتِخاب چوږجِنېن از هر طَرَف دِنیا جمع کِنېن.

²⁸از اَنجیر درَخت دَرس زېت: وَختی وَم خێښېن ته سأڤځ څه سېن اَت وَم پأرکېن ته څه نَښتی یېن، تَمه ته وِزوْنېت تابِستوْن قَریب سُڎج.

²⁹اَت دی جِناو نِښوْنی یېنُم تَمَرد څه لوْد وِنېت اَت فأمېت یَتاو مَسیح قَریب سُڎج، اَت پی دِڤِندی فِریپچ.

³⁰خُب بَشٲند فأمېت تا اِک مأڎ کارېن رُخ څه نَڎېن اِکمی وَختی مَردُمېن ته نه میرېن.

³¹آسموْن اَت زِمأڎ ته از بَین تیېن، اَما مو گأپېن ته هچٿ از بَین نه تیېن.

³²اَما اِک از وَم مېٿ اَت ساعت یی چأی خَبَر نِست، نه فرښته گوْن آسموْنی اَت نه آدَم پُڅ، فَقَط مأش تأتی آسموْنی خَبَر.

³³خو وُښ اَنجېت اَت خَبَر ڤیېت، تَمه ته نَوزوْنېت څه وَخت ته یٲ مېٿ یاڎد.

³⁴یَتاو وَم مېٿ وی نَفَر جِناو اِدی خُبَٿ تَر سَفَر تویج اَت خو چاِدی نوکَرېنَرد سِپارچ تا هر تأم خو کار کِښت اَت دَرڤازه بوْنَردی دېڤ سِپارچ تا یو اَگه ڤِد اَت نِگٲبوْنی کِښت.

³⁵اَت اَگأ ڤیېت تَمه ته نَوزوْنېت وی چید صاحب ته څه وَخت یاڎد، ښوْم ته یاڎد یا بَرابَر ښأب یا سحرکی وَختَٿ یا سُبحدَم قَتی.

³⁶نَسوْد یو بې خَبَر یاڎد اَت تَمه تَر خوڎم وینت.

³⁷هر چیز ته تَمَرد څه لوْم وی ته فُکَٿَرد لوْم: اَگأ ڤیېت.»