Read Boros Dusun KAJADIAN 28 Bible Online

KAJADIAN 28 - Boros Dusun bible

KAJADIAN 28

¹Yakub ku Ishak disaur. Sanggeus dibageakeun, diomat-omatan, saurna, ”Ulah boga pamajikan ka urang Kanaan.

²Ayeuna geura sasadiaan, terus indit ka Mesopotami. Tepungan Eyang Betuel ramana Ibu. Heug kawin ka urang ditu, ka putra Emang Laban.

³Muga rumah tangga hidep meunang berkah Allah Nu Maha Kawasa, bisa reuay anak, sangkan jadi karuhun ti bangsa loba.

⁴Hidep saturun-tumurun, sing meunang berkah PANGERAN cara berkah ka Ibrahim. Ieu tanah, tempat hidep dijurukeun, anu ku Allah geus dipaparinkeun ka Ibrahim, masing jadi milik hidep.”

⁵Geus kitu Yakub dijurung laku, indit ka Mesopotami, dipiwarang nepungan Laban putra Betuel urang Aram. Laban teh raina Rabeka ibuna Yakub jeung Esau.

⁶Esau terangeun, yen Yakub diberkahan deui jeung diiangkeun ka Mesopotami, sina neangan jodo di ditu. Terangeun, yen waktu keur diberkahanana diomat-omatan teu meunang kawin ka wanita urang Kanaan.

⁷Terangeun, yen Yakub indit ka Mesopotami teh lantaran nurut ka rama ka ibu.

⁸Ras bae kapikir, yen ramana teu resep ka wanita urang Kanaan.

⁹Ku sabab eta manehna terus nepungan Ismail, putra Ibrahim tea, terus nikah jeung Mahalat adina Nebayot, putra Ismail.

¹⁰Yakub iang ti Bersyeba, ngajugjug ka tanah Haran.

¹¹Barang jol ka hiji tempat, panonpoe enggeus surup. Yakub tuluy pasang kemah, dug ngedeng dina anggel batu, ti dinya reup bae mondok.

¹²Bet ngimpi ningal taraje, nanggeuh ti bumi ka langit, dipake unggah turun ku para malaikat.

¹³Breh deui ningal aya PANGERAN, ngadeg di gigireunana, nimbalan kieu, ”Kami, Allah panutan Ibrahim jeung Ishak. Ieu tanah anu keur dikedengan ku maneh, baris jadi milik maneh, turun-tumurun.

¹⁴Turunan maneh bakal loba liwat saking, tinanding keusik di bumi. Ari wewengkon tanahna, bakal terus ngalegaan, ka kulon, ka wetan, ka kidul, ka kaler. Bangsa-bangsa bakal mareunang berkah ku lantaran maneh sarta turunan maneh.

¹⁵Satemenna, Kami seja nyarengan ka maneh. Ka mana bae nya indit, ku Kami tangtu diraksa, sarta baris dibalikkeun deui ka ieu tanah. Maneh moal ditinggalkeun, nepi ka laksana saomong Kami ayeuna.”

¹⁶Korejat Yakub hudang, tuluy ngomong, ”PANGERAN di dieu! Aing teu nyaho Mantenna aya di dieu!”

¹⁷Yakub jadi sieuneun sarta tuluy ngomong deui, ”Ieu tempat teh pikasieuneun! Ieu tangtu bumina Allah; tangtu ieu teh lawang asup ka sawarga.”

¹⁸Poek-poek keneh Yakub geus hudang. Top kana batu nu entas dipake anggel, seug ditangtungkeun, dijieun tugu pangeling-ngeling, cur dikucuran minyak rek dibaktikeun ka Allah.

¹⁹Seug eta tempat teh ku Yakub dingaranan Betel. Tadina ngaranna Lus.

²⁰Geus kitu Yakub ikrar sumpah ka PANGERAN: ”Saupami Gusti nyarengan sareng ngaraksa ka abdi salebeting perjalanan, salajengna maparin sandang sareng pangan,

²¹sareng ngawangsulkeun deui abdi ka pangkonan pun bapa, Gusti teh nya Allah panutan abdi.

²²Ieu batu pangeling-eling anu ditangtungkeun ku abdi, bakal jadi tempat paranti ngabakti ka Anjeun. Sareng abdi sumeja nyanggakeun sapersapuluh ti sugri anu ku Gusti dipaparinkeun ka abdi.”