Read Boros Dusun KAJADIAN 47 Bible Online

KAJADIAN 47 - Boros Dusun bible

KAJADIAN 47

¹Yusup ngadeuheus ka raja nyandak saderekna limaan, seug unjukan kieu, ”Pun bapa sareng dulur-dulur parantos darongkap ti Kanaan. Pipiaraanana oge sareng sagala kagaduhna dibarantun ka dieu, ayeuna parantos araya di Gosen.”

²Geus kitu Yusup ngunjukkeun saderek-saderekna tea ka raja.

³Raja mariksa, ”Naon pagawean maraneh?” Wangsulanana, ”Abdi Gusti sadayana tukang angon, tumut ti karuhun.

⁴Darongkap ka nagara Gusti, sumeja ngiring cicing di Mesir, wireh tanah Kanaan katarajang paceklik hebat, parantos teu aya jukut-jukut acan kangge ingon-ingon. Nyuhunkeun piwelas Gusti, sumeja ngiring cicing di tanah Gosen.”

⁵Raja ngalahir ka Yusup, ”Rama jeung dulur-dulur kang putra geus araya di kang putra.

⁶Tanah-tanah di Mesir aya dina kawasa kang putra. Pilih anu pangsuburna keur anjeunna jeung dulur-dulur. Harayangeun matuh di Gosen, teu aya halangan. Jeung upama ti dulur-dulur kang putra aya anu boga kamampuhan, hade sina ngurus ingon-ingon kami.”

⁷Yusup ngadeuheuskeun oge Yakub ramana, ka raja. Yakub ngucapkeun wilujeng ka raja.

⁸Ku raja dipariksa, ”Sabaraha taun umur Bapa?”

⁹Waler Yakub, ”Sumuhun parantos 130 taun, salamina mung ngumbara. Upami dibandingkeun sareng karuhun-karuhun anu sami-sami tukang ngumbara, umur Bapa mah kalintang pondokna, sareng teu kendat dipuuk ku kasusah.”

¹⁰Tutas ngadeuheus, Yakub neda undur ti payuneun raja.

¹¹Anjeunna ku Yusup geus dipatuhkeun di Mesir, kitu deui saderek-saderekna, dipaparin tanah milik anu pangalusna, pernahna di Rameses, numutkeun timbalan raja.

¹²Keur kaperluan tedaeunana, boh ramana, boh saderek-saderekna, katut sakumna pamili ramana nepi ka anu pangorana, dibayuan ku Yusup.

¹³Paceklik beuki hebat. Saalam dunya teu boga dahareun. Rahayat Mesir jeung urang Kanaan, awakna enggeus lalungse nandangan kalaparan.

¹⁴Ti dinya Yusup ngumpulkeun duit sisimpenan urang Mesir jeung urang Kanaan, anu disimpen keur mareuli gandum, tuluy dicandak ka karaton raja.

¹⁵Sanggeus urang Mesir jeung urang Kanaan teu baroga deui duit sama sakali, urang Mesir daratang ka Yusup. ”Nyuhunkeun tedaeun,” pokna. ”Abdi-abdi ulah diantep sina paraeh langlayeuseun. Artos oge parantos teu gaduh pisan. Tulungan, Gusti!”

¹⁶”Bawa ingon-ingon maraneh. Ke ku kami ditukeuran ku kadaharan ari geus teu baroga duit mah,” waler Yusup.

¹⁷Ahirna maranehna murubul marawa ingon-ingon ka Yusup, nu mawa kuda, nu mawa domba atawa embe, nu mawa sapi, nu mawa kalde, ditalukeurkeun kana bahan pangan. Sataun lilana kitu jeung kitu ngabagi-bagi bahan panganna, ditukeur jeung ingon-ingon.

¹⁸Dina taun sanggeusna, rahayat pada waleh ka anjeunna, pokna, ”Gusti, abdi-abdi waleh bae. Artos seep, ingon-ingon seep, sadayana parantos kacepeng ku Gusti. Abdi-abdi parantos teu gaduh serenkeuneun deui, kajabi ti tanah sareng badan sakujur.

¹⁹Abdi-abdi ulah diantep sina maraot, enggal jait! Tanah abdi-abdi ulah dugi ka gaplah jeung gapong. Ieu diri abdi-abdi galeuh, tanah abdi-abdi candak, liron sareng tedaeun. Sawios jadi badega raja sinareng lahan sawios jadi kagunganana, asal dipaparin binih, sangkan ulah maraot ku kalaparan, sareng lahan ulah kantos jadi keri.”

²⁰Seug sakabeh lahan di Mesir ku Yusup digaleuh baris ka raja, kawantu ku nu barogana dijarual, ku tina banget-bangetna paceklik. Sakabeh tanah sakuliah nagara geus jadi kagungan raja.

²¹Ari rahayat, ti tungtung Mesir nepi ka tungtung Mesir deui ku Yusup digarawekeun jaradi kuli.

²²Tanah anu teu digaleuh ngan tanahna para imam. Para imam mah teu kungsi ngajarual tanah, kawantu mareunang sokongan anu baku ti raja.

²³Pilahir Yusup ka rahayat, ”Poe ieu, maraneh jeung lahan-lahan maraneh enggeus dibeuli ku kami, haturan raja. Ieu binih keur maraneh, lahan-lahan teh pelakan.

²⁴Lamun geus panen, kudu diserenkeun pikeun raja, saperlimana. Sesana pake keur ngabinihan deui, jeung keur dahareun maraneh katut sanak kulawarga.”

²⁵Rahayat ngajarawab, ”Gusti parantos mintonkeun kasaean, numbu umur abdi-abdi. Abdi-abdi sumeja pasrah diri jadi kuli-kulina raja.”

²⁶Ti dinya Yusup ngadamel undang-undang tanah pikeun nagara Mesir, nya eta saperlima tina hasil tanah kudu diserenkeun ka raja. Ieu undang-undang tug nepi ka kiwari jalan terus. Ngan tanahna para imam anu henteu jadi milik raja teh.

²⁷Urang Israil enggeus tumetep di Mesir di wewengkon Gosen. Geus balaleunghar jeung anak baranahan.

²⁸Ari Yakub mukimna di Mesir tujuh belas taun, nepi ka yuswa 147 taun.

²⁹Yakub geus ngaraos baris tereh-tereh pupus, tuluy nyaur Yusup putrana, pok ngalahir, ”Ama menta Enung sumpah. Tumpangkeun leungeun Enung kana tetepokan Ama, tuluy ikrar masing enya-enya, yen Enung seja ngestokeun wasiat Ama. Ama ulah dikubur di Mesir.

³⁰Ama hayang dikubur di makam karuhun. Ama kudu dipindahkeun ti Mesir, kubur di makam para luluhur.” Yusup ngawaler, ”Wasiat Ama tangtos diestokeun pisan.”

³¹Saur Yakub, ”Sumpah heula ka Ama, yen Enung seja ngestokeun.” Ti dinya Yusup sumpah. Terus Yakub tumungkul dina pangkulemanana lajeng ngucap sukur.