Read Boros Dusun AYUB 21 Bible Online

AYUB 21 - Boros Dusun bible

AYUB 21

¹”Ayeuna bagian kuring anu ngomong, ku didarengekeun ge kuring teh geus atoh.

³Barandungan heula nepi ka kuring anggeus nyarita. Ari geus anggeus onaman, rek dipoyok lakar daek ge heug bae.

⁴Kuring kukulutus teh lain ka pada manusa, tur nu matak nepi ka teu sabar ge aya sababna.

⁵Lamun daraek mah ngaraskeun, nempo kaayaan kuring kieu teh piraku henteu ngahelas, boro-boro loba omong.

⁶Kuring teh ana ras ka nu enggeus karandapan, mani rampohpoy jeung gegebegan.

⁷Na atuh ari nu jarahat, ku naon ku Allah diantep bae, hirupna sarenang, umurna ge nepikeun ka karolot,

⁸barisa nyaraksian anak incuna galede!

⁹Rumah tanggana ku Allah tara didatangan ku balai, jararauh tina pancabaya.

¹⁰Ingon-ingonna baranahan, ngajaruruna lungsur-langsar.

¹¹Barudakna jarongjon arulin tingalajret, kawas anak domba kumincir,

¹²arigel-igelan ngigelan kacapi jeung suling.

¹³Jararahat, tapi hirupna marulus, ajalna lalangsar teu kudu kasiksa heula.

¹⁴Nu jarahat nyarita ka Allah menta dijauhan da teu harayangeun nyaho kana maksad-maksad Mantenna kana hirup maranehna.

¹⁵Majar teh taya perluna ibadah, nanaonan make kudu neneda ka Allah sagala.

¹⁶Pangrasana lamun usahana hasil, majar teh muklis beunang ku ihtiarna sorangan. Kuring mah paliyas boga pipikiran kitu!

¹⁷Na enya eta teh, majar nu jahat mah hirupna poekkeun bae? Coba, iraha aya nu jahat meunang balai? Na enya Allah sok bendu, nu jahat teh disiksa,

¹⁸dibasmi kawas jarami? Atawa disina beak lir kekebul kaanginkeun?

¹⁹Carek aranjeun, lamun bapa nyieun dosa, anak anu cilakana, nandangan siksa ti Allah. Ceuk kuring mah anu kudu disiksa mah nya anu boga dosana, keun sina ngarasa wawales tina dosana tea.

²⁰Geus pantesna mun anu dihukum teh anu boga salahna, nu kudu nandangan bebendu ti Allah Nu Maha Kawasa.

²¹Na bisa, jelema paeh malire kana bagja cilakana anak?

²²Na mampuh jelema teh ngajar ka Allah, anu ngahakiman dalah ka mahluk-mahluk di sawarga?

²³Jelema teh sawareh mukti saumur hirupna nepi ka paeh, tur paehna bangun geus sugema, taya genah panasaran, sarta mayitna dipulasara kalawan utama.

²⁵Sawareh deui jajauheun tina senang, hirupna wungkul balangsak, paehna dibarung kanalangsaan.

²⁶Tapi boh nu itu boh nu ieu sarua paeh, sarua dikubur, pada-pada jadi hakaneun cacing.

²⁷Nyaho kuring oge, aranjeun teh ngadoakeun goreng,

²⁸nepi ka majar teh, ʼCik eta jelema jugala nu jahat teh, mana ayeuna imahna?ʼ

²⁹Na aranjeun tara pangangguran ngobrol jeung nu tas nyanyabaan? Na tacan ngadarenge kumaha caritana?

³⁰Di mana-mana oge ari Allah bendu jeung nyiksa teh, angger bae anu saralamet mah anu jarahat.

³¹Di mana aya anu osok tudang-tuding ka nu jahat? Komo nepi ka menta sangkan nu jahat dibales mah, bororaah aya!

³²Ana eta nu jahat teh geus waktuna digotong ka astana, neang kuburanana nu geus meunang ngemitan sagala,

³³anu nungkulan upacara nguburkeunana ge mani rebuan. Taneuh panguruganana ge diurugkeunana teh kacida hormatna, mani lalaunan pisan.

³⁴Na ari aranjeun! Anu magar rek ngalilipur, kalah ka ngawadul teu paruguh, ngomongkeun anu papalingpang jeung kanyataan.”