Read Boros Dusun JABUR 116 Bible Online

JABUR 116 - Boros Dusun bible

JABUR 116

¹Kaula nyaah ka PANGERAN, sabab kersaeun ngadangu ka kaula, kersaeun ngagalih paneda kaula.

²Saban kaula sasambat, ku Mantenna didangukeun.

³Kaula dikepung ku bahya maot, diriung ku seremna kubur, sararieun jeung palaur.

⁴Seug kaula sasambat ka PANGERAN, ”Aduh Gusti, salametkeun abdi!”

⁵PANGERAN teh sipat hampura jeung murah manah, Allah urang sipat welas.

⁶PANGERAN ngaraksa ka jalma anu teu walakaya; waktu kaula nyorang bahaya, ku Mantenna disalametkeun.

⁷He hate, sing yakin, sabab PANGERAN hade ka kami.

⁸PANGERAN geus ngajait kaula tina ajal, cipanon kaula ku Mantenna dipepet, kaula dicegah tina kasoran.

⁹Jadi kaula aya keneh di dunyana nu harirup, kumelendang di payuneun PANGERAN.

¹⁰Kaula tetep percaya, sanajan sok ngomong, ”Aing diancurkeun sama sakali.”

¹¹Sanajan ari keur kasieunan sok ngomong, ”Euweuh anu bisa dipercaya.”

¹²Naon atuh pamulang kaula ka PANGERAN kana sagala kasaeana-Na ka kaula?

¹³Kaula rek ngahaturkeun anggur ka PANGERAN, nganuhunkeun kana pitulung-Na.

¹⁴Kaula rek nyumponan nadar ka Mantenna dina pagempungan sakabeh umat-Na.

¹⁵PANGERAN ngaraos kacida nyerina mun aya umat-Na anu maot!

¹⁶Abdi teh abdi Gusti, nun PANGERAN. Abdi ngabdi ka Gusti teh sapertos ngabdina pun biang. Gusti nyalametkeun abdi tina maot.

¹⁷Abdi bade ngahaturkeun kurban panarima, sareng nyanggakeun paneda ka Gusti.

¹⁸Dina pagempungan sadaya umat Gusti, di tempat suci, di Bait Allah di Yerusalem, abdi bade ngalaksanakeun jangji. Puji PANGERAN!