Read Boros Dusun YERMIA 10 Bible Online

YERMIA 10 - Boros Dusun bible

YERMIA 10

¹Eh urang Israil, raregepkeun ieu amanat ti PANGERAN ka maraneh.

²Kieu timbalan Mantenna, ”Maraneh ulah nurutan adat kalakuan bangsa sejen. Jeung ulah sok reuwas ku tetenjoan anu luar biasa di langit, anu sok dipikasieun ku bangsa-bangsa sejen.

³Agama maranehna taya pisan hartina. Kai dituar ti leuweung, tuluy ditatah ku parabot tukang kai,

⁴seug dihiasan ku perak jeung emas. Ngarah tagen teu tiguling seug dipaku.

⁵Eta arca-arca brahala teu beda ti bebegig di kebon bonteng, teu bisaeun ngomong, kudu diangkat jungjung, da henteu bisaeun leumpang sorangan. Ku maraneh teu kudu dipikasieun, da henteu bisaeun nyusahkeun, henteu bisaeun nyenangkeun.”

⁶Nun PANGERAN, Gusti taya sasamina, Gusti teh maha perkasa, jenengan Gusti agung tur kawasa.

⁷Saha anu teu bade ngagungkeun ka Gusti, rajana sadaya bangsa? Gusti teh layak dihormat. Para arif bijaksana bangsa-bangsa, sinareng raja-rajana, henteu aya anu nandingan ka Gusti.

⁸Maranehna nya barodo nya barurung, margina pangajaran naon anu tiasa dipetik tina arca kai?

⁹Eta arca-arca dilapis ku perak ti nagri Sepanyol, sareng ku emas ti nagri Upas; buatan para seniman; dipakean lawon warna wungu sareng pear, tinunan anu arahli.

¹⁰Dupi Gusti mah nun PANGERAN, nya Allah anu sajati, nya Allah anu jumeneng, raja anu langgeng. Saupami Gusti bendu, jagat inggeung, bangsa-bangsa teu kiateun nandangan bebendu Gusti. (

¹¹Bejakeun ka maranehna, yen eta dewa-dewa anu henteu nyarieun bumi jeung langit teh bakal ditumpes, sina musna ulah aya deui di kolong langit.)

¹²PANGERAN ngadamel bumi ku pangawasa-Na, ngadegkeun jagat, mantengkeun langit, ku hikmat-Na.

¹³Ku karana timbalana-Na, cai di awang-awang ngaguruh; Mantenna ngadatangkeun mega ti tungtung-tungtung bumi, ngadamel kilat ngaburinyay marengan hujan, ngabijilkeun angin ti gudang kagungana-Na.

¹⁴Narenjo pamandangan saperti kitu, manusa teh rumasa bodo, anu nyarieun arca brahala ngarasa kuciwa da dewa-dewa buatanana palsu, taya nyawana.

¹⁵Kabeh ge taya hargana jeung poyokeun, dina waktuna kabeh baris dibasmi ku PANGERAN.

¹⁶Allahna Yakub mah beda pisan ti eta. Nya Mantenna anu ngadamel sagala rupa, anu geus ngangkat Israil jadi umat-Na ku manten. Jenengan Mantenna nya eta PANGERAN Nu Maha Kawasa.

¹⁷Eh urang Yerusalem, aranjeun keur dikepung. Geura kumpulkeun babandaan.

¹⁸Aranjeun ku PANGERAN baris dibuang ti ieu tanah. Aranjeun baris ditumpes ku Mantenna, moal disesakeun. Kitu pangandika PANGERAN.

¹⁹Urang Yerusalem sasambat, ”Ieu tatu urang parna pisan. sarta ieu raheut moal bisa cageur. Tadina mah sugan teh rek kuat nandanganana!

²⁰Kemah urang geus burakrakan, tali-tali pamantengna paregat. Euweuh saha-saha nu bakal nangtungkeun deui kemah urang, nu bakal masangkeun deui tenda-tendana, lantaran anak-anak urang geus teu araya.”

²¹Tembal kaula, ”Pamingpin urang garejul, henteu marenta ditungtun ku PANGERAN, ku sabab eta maranehna garagal, sarta bangsa urang jadi pabalencar.

²²Dengekeun! Aya beja datang! Aya hiji bangsa di kaler keur obyag pahibut, tentarana bakal ngarobah kota-kota Yuda jadi gurun keusik, jadi pienggoneun ajag.

²³Nun PANGERAN, abdi terang manusa mah teu kawasa nangtoskeun nasibna, teu kawasa nangtoskeun hirupna.

²⁴Nun PANGERAN, mangga umat Gusti teh teunggeul nanging ulah tarik teuing. Sareng ari keur bendu ulah dongkap ka ngahukum, margi tangtos abdi sadaya musna.

²⁵Bade bendu mah langkung sae ka bangsa anu ka Gusti henteu ngabakti, anu teu ngangken ka Gusti. Maranehna maehan umat Gusti ngabasmi abdi-abdi dugi ka tumpur, sareng ngaburak-barik ieu nagri.”