Read Boros Dusun YERMIA 44 Bible Online

YERMIA 44 - Boros Dusun bible

YERMIA 44

¹PANGERAN nimbalan ka kaula. Timbalana-Na ngeunaan urang Israil anu keur ngalumbara di Mesir, nya eta di Migdol, di Tahpanes, di Mempis jeung di tanah pakidulanana.

²Kieu timbalan PANGERAN Nu Maha Kawasa, Allah Israil, ”Maraneh narenjo sorangan katunggaraan anu narajang ka Yerusalem jeung ka kota-kota di Yuda nu dilantarankeun ku Kami. Nepi ka ayeuna kaayaan Yerusalem jeung Yuda masih keneh awut-awutan, tur euweuh anu ngeusian.

³Eta teh ku lantaran jalma-jalmana jarahat, kalakuanana geus ngahudang amarah Kami, nya eta ngurban ka allah-allah sejen. Ka brahala-brahala anu tadina tara disembah, boh ku urang dinyana, boh ku maraneh, boh ku karuhun maraneh.

⁴Kami tara towong ngutus nabi-nabi ka maraneh, nya eta abdi-abdi Kami, anu mamatahan sangkan maraneh ulah nyieun kalakuan pikagirukeun Kami.

⁵Tapi maraneh teu narurut, teu ngagarugu, henteu eureun ngurban ka allah-allah sejen; peta nu kacida dorakana.

⁶Kitu sababna Kami wera, jengkel. Kota-kota di Yuda jeung jalan-jalan di Yerusalem ku Kami dihuru. Kaayaanana tug nepi ka kiwari oge ngan kari ruruntuhanana wungkul, katenjona geueuman.

⁷Kami, PANGERAN Nu Maha Kawasa, Allah Israil, arek nanya: Naha ku naon maraneh boga kalakuan kitu, nepi ka nyilakakeun diri sorangan? Na hayang tumpes euweuh nu nyesa, kolot, budak, awewe, lalaki, nepikeun ka orok-orok kabeh beak kasorang bahla?

⁸Di dieu oge, sabot ngumbara di Mesir, ku naon ngajengkelkeun Kami bae, ngabarakti ka brahala-brahala, nyarembah ka allah-allah urang dieu? Na harayang cilaka nu matak karitu peta teh? Harayang dihina, dipupuas ku sajagat, harayang sangkan ngaran maraneh dipake sasapaan ku batur?

⁹Na geus paroho kana sagala rupa kajahatan maraneh di kota-kota di Yuda jeung di jalan-jalan di Yerusalem, anu dilampahkeun ku karuhun maraneh, ku raja-raja maraneh jeung ku pamajikanana masing-masing, nya kitu deui ku maraneh jeung ku pamajikan maraneh?

¹⁰Nepi ka ayeuna maraneh ngan wegah bae ngarendahkeun hate. Teu hormat ka Kami. Aturan-aturan ti Kami anu kudu ditarurut, teu ditarurut, boh ku maraneh, boh ku karuhun maraneh.

¹¹Ku sabab kitu, Kami, PANGERAN Nu Maha Kawasa, Allah Israil, malik ngalawan ka maraneh, ngabasmi nagri Yuda.

¹²Urang Yuda anu ngalumbara di Mesir ku Kami rek ditumpes kabeh. Nu gede, nu leutik, sina paraeh di Mesir, nu ku perang, nu ku kalaparan. Kaayaanana sing matak kukurayeun, sina pada ngahina, pada mupuas, ngaran-ngaranna sina diparake sasapaan ku batur.

¹³Anu ngalumbara di Mesir baris dihukum ku hukuman anu geus keuna ka Yerusalem, nya eta ku perang, ku kalaparan jeung ku pagebug.

¹⁴Sesa-sesa urang Yuda anu ngalumbara di Mesir moal aya nu disesakeun hirup saurang-urang acan, moal aya anu bisa mulang deui ka nagri Yuda sakumaha kahayangna. Kaum pangungsi anu bisa balik ngan saeutik pisan.”

¹⁵Harita anu keur ngalumbara teh keur karumpul, kacida lobana, nya eta jalma-jalma anu nyatujuan pamajikanana marere kurban ka allah-allah sejen, jeung awewe-awewe anu araya di dinya, kitu deui urang Israil anu ngalumbarana di pakidulan tanah Mesir. Maranehna narembal kieu,

¹⁶”Eta anu diomongkeun ku Bapa mawa jenengan PANGERAN moal didenge.

¹⁷Rek ngadenge kana omongan sorangan bae. Mere kurban jeung nyician anggur keur Ratu Sawarga, demi pupujan, rek diteruskeun. Kitu kabiasaan kuring, kabiasaan karuhun, kabiasaan raja-raja jeung pamingpin-pamingpin kuring di kota-kota di Yuda jeung di jalan-jalan di Yerusalem. Tur geus bukti hirup kuring jadi senang, tara kurang sandang pangan, jauh ti bancang pakewuh.

¹⁸Bukti deui, sanggeus eureun nyembah ka Ratu Sawarga, tara nyuguhan deui anggur ka anjeunna, bet tuluy tibalik jadi teu boga naon-naon jalma-jalma teh, malah nepi ka tariwas ku perang jeung ku kalaparan.”

¹⁹Awewe-awewe marilu ngomong, ”Unggal kueh anu dirupakeun Ratu Sawarga, unggal nyanggakeun kurban jeung nyicikeun anggur keur anjeunna, salawasna ge disatujuan ku salaki.”

²⁰Ari ceuk kaula ka jalma rea jeung ka awewe-awewe anu bieu ngaromong, kieu,

²¹”Dikira PANGERAN teu uninga, atawa lali kana eta kurban-kurban anu dilampahkeun ku aranjeun, ku karuhun aranjeun, ku raja-raja aranjeun, ku pamingpin-pamingpin aranjeun, jeung ku jalma rea di tanah Yuda jeung di jalan-jalan di Yerusalem?

²²Nagri aranjeun runtuh, euweuh eusian, kaayaanana geueuman, tur ngaranna dipake sasapaan ku bangsa batur, lantaran PANGERAN geus teu werat ningali kajahatan jeung kadorakaan aranjeun.

²³Aranjeun ayeuna sakieu cilakana, nya ku lantaran sok marere kurban ka allah-allah sejen, dosa ka PANGERAN, teu narurut kana sagala timbalana-Na.”

²⁴Kaula neruskeun deui pangandika PANGERAN Nu Maha Kawasa, Allah Israil ka maranehna, pangpangna ka awewe-awewena, tina perkara anu geus ditimbalkeun ka urang Yuda anu ngalumbara di tanah Mesir. Kieu timbalana-Na, ”Maraneh jeung pamajikan geus ikrar jangji ka Ratu Sawarga, rek mere kurban jeung nyuguh anggur. Enya, maraneh satia kana eta jangji. Heug ari kitu mah, pek sing saratia kana eta jangji! Cumponan ikrar maraneh ka dinya!

²⁶Tapi bandungan ieu ikrar Kami, PANGERAN, ikrar ngeunaan maraneh urang Israil anu araya di Mesir. Maraneh hamo meunang deui sumpah demi jenengan Kami. Teu meunang deui sumpah anu ucapanana, ’Kuring sumpah demi Allah anu jumeneng!’

²⁷Maraneh ku Kami moal rek dibere kasenangan, malah rek dibasmi! Maraneh kabeh bakal tiwas, boh ku perang, boh ku pagebug, nepi ka moal aya nu kari.

²⁸Ngan saeutik pisan anu bisa lolos, bisa baralik ti Mesir ka tanah Yuda. Eta teh supaya maranehna jadi saksi, lantaran nyaraksian ikrar mana anu geus bukti, ikrar Kami atawa ikrar maranehna.

²⁹Pikeun tanda ngabuktikeunana nya eta: Maraneh tangtu ku Kami dihukum di ieu tempat. Sumpah Kami rek ngadatangkeun bahla ka maraneh tangtu dibuktikeun di dieu.

³⁰Raja Mesir Piraon Hopra, ku Kami rek diselehkeun ka musuh-musuhna sina tiwas dipaehan, cara Raja Sidkia ti nagara Yuda ku Kami geus diselehkeun ka Raja Nebukadnesar ti Babul, musuhna, anu geus niat maehan ka manehna.”