Read Boros Dusun TANGIS YERMIA 1 Bible Online

TANGIS YERMIA 1 - Boros Dusun bible

TANGIS YERMIA 1

¹Yerusalem, urut sakitu gegekna ayeuna jadi nunggelis! Bareto dihormat ku saalam dunya, ayeuna jadi saperti randa. Urut kota pangmulyana, ragrag jadi abid hina.

²Bati ceurik melas-melis sapeupeuting, pipi lantis ku cipanon. Urut sobat-sobatna taya anu datang ngabeberah anu ngahariji jeung manehna jadi ngahianat sarta jadi lawanna.

³Urang Yuda jaradi abid nu taya daya, dipaksa indit ti lemah cai, hirupna di nagri batur, teu boga tempat akuan, dilingkung ku musuh-musuh, taya jalan geusan ngejat.

⁴Geus taya nu indit ka Bait Allah, geus taya nu babakti dina poe-poe nu suci. Mojang-mojang panyanyina nalangsa, imam-imamna bati rumahuh. Di gapura-gapura taya jalma, Kota Sion diliputan kasedihan.

⁵Musuh-musuhna geus hasil, maranehna ngawasaan Sion. Dirina ku PANGERAN disina lara, lantaran loba dosana, anakna kabeh ditawan, diakut ka pangbuangan.

⁶Kamulyaan Yerusalem ngan kari urutna. Para pamingpinna kawas uncal nu geus lungse kalaparan, waktu kabur ti nu ngudag, tanagana geus meh musna.

⁷Sanggeus rubuh jeung sangsara, Yerusalem ingeteun ka jaman mulyana baheula. Sanggeus beunang ku musuhna, saurang taya nu bela. Malah rubuhna diseungseurikeun ku musuhna.

⁸Musna kahormatanana, taranjang pada ngahina. Bati sasambat bari nyumputkeun beungeutna lantaran era. Yerusalem geus ngotoran dirina ku dosa anu kacida rujitna.

⁹Najisna tetela pisan, tapi manehna geus teu tolih kana nasibna. Rubuhna parna kacida, tur taya nu sanggup ngupahan. Musuhna unggul, manehna mah bati sasambat ka PANGERAN menta dikarunyaan.

¹⁰Harta bandana beak diranjah ku musuh. Malah nepi ka kudu nenjo maranehna arasup ka Bait Allah, anu ku PANGERAN dilarang diasupan ku jalma nu lain umat-Na.

¹¹Rahayatna rarumahuh nareangan dahareun, nalukeurkeun barangna kana kadaharan asal bisa hirup. Seug eta kota ngoceak, ”Duh PANGERAN, tingali kabalangsakan abdi.”

¹²”Tenjo ieu kuring,” pokna lumengis ka sakur nu ngaliwat. ”Moal aya nu meunang kanyeri saperti kuring kanyeri anu dikeunakeun ku PANGERAN, waktu keur bendu ka kuring.

¹³Mantenna ti luhur ninggangan ku seuneu hurung, ngaduruk tulang-tulang kuring. Ti hareup masang pitapak, nepi ka kuring tikusruk, lur dikantun, nandangan kanyeri teu eureun-eureun.

¹⁴Kabeh dosa-dosa kuring ku Mantenna diimeutan, dihijikeun terus dibeungkeut, tuluy digantungkeun dina beuheung kuring nepi ka kuring beak tanaga, kuring diserenkeun ka musuh, taya petana ngalawan.

¹⁵Pangeran ngagumujengkeun prajurit-prajurit kuring nu pangbedasna. Mantenna ngintunkeun balad musuh, sina ngabasmi nonoman-nonoman kuring, rahayat kuring ku Mantenna dileyek kawas anggur dina pameresan.

¹⁶Eta sababna cipanon kuring teu saat-saat. Batur teu bisa ngalilipur, taya nu bisa negerkeun hate. Kuring geus rubuh ku musuh, rahayat jadi muluntu.

¹⁷Kuring ngacungkeun leungeun menta dibantu, tapi euweuh nu daekeun. PANGERAN manggil musuh-musuh, sina nempuh ti ditu ti dieu. Kuring ku musuh dileyek kawas geugeuleuh.

¹⁸Tapi eta teh ku sabab PANGERAN adil, salah kuring, mungpang ka Mantenna. Dengekeun, eh rahayat di mana-mana, tenjo ieu kuring nandangan kanyeri, jajaka-jajaka jeung mojang-mojang kuring jaradi babandan.

¹⁹Menta tulung ka sobat-sobat tapi kabeh ararembungeun. Imam-imam jeung para pamingpin, paraeh di jalan-jalan kota sabot nareangan dahareun sangkan bisa hirup.

²⁰Duh PANGERAN, tingali kasangsaraan abdi, tingali batin abdi nu nalangsa. Hate abdi ancur kaduhung ku dosa-dosa. Kaluar beunang ku jagal, di jero aya malakalmaot.

²¹Dangukeun panyambat abdi, da jalmi mah taya nu sanggup ngupahan. Nu bungah teh musuh, ningal abdi meunang musibat ti Gusti. Mugi buktoskeun waktos anu ku Gusti dijangji, musuh-musuh abdi sing sangsara, sapertos abdi ayeuna.

²²Perhatoskeun sagala kajahatanana. Hukum maranehna, sakumaha Gusti ngahukum dosa abdi. Abdi humarurung nandangan sangsara, hate pinuh ku nalangsa.”