Read Boros Dusun YEHESKEL 34 Bible Online

YEHESKEL 34 - Boros Dusun bible

YEHESKEL 34

¹PANGERAN nimbalan ka kaula.

²Timbalana-Na, ”Eh anak manusa, carekan para kawasa Israil. Maneh kudu ngaramal, sarta bejakeun ieu timbalan Kami, PANGERAN Nu Maha Agung, ka maranehanana: Cilaka maraneh, eh para kawasa anu ngangon Israil! Maraneh ngan ngarurus diri sorangan bae, ari domba-domba angonan henteu diarurus.

³Susuna diarinum, buluna dijarieun papakean, domba anu pangalusna dipareuncit dagingna diharakan, digetenan mah henteu.

⁴Anu lalemahna tara dititenan, anu gareringna tara dialubaran, anu taratu tara dibeberan, anu ngalantrah tara diteang digiring balik, anu sararasab tara ditareangan. Kalakuan maraneh ka eta domba-domba kacida tarelengesna.

⁵Ku lantaran euweuh nu ngurus, domba teh jadi bacacar ka mana-mana, geus bae ditekukan diharakan ku sato-sato galak.

⁶Domba Kami jadi abur-aburan ka pasir-pasir, ka luhur-luhur gunung. Paburencay ka sajagat, euweuh nu neangan, euweuh anu niat-niat acan neangan.

⁷Eh tukang-tukang ngangon, dengekeun ieu timbalan Kami, PANGERAN Nu Maha Agung.

⁸Demi Kami teh Allah anu jumeneng, maraneh leuwih hade narurut ka Kami. Domba Kami nepi ka ditekukan diharakan ku sato-sato galak lantaran euweuh nu ngangon. Anu ngarangonna euweuh anu pangangguran neangan eta domba-domba. Lain ngarurus domba, ngan ngarurus dirina bae.

⁹Ku sabab kitu eh tukang-tukang ngangon, darengekeun.

¹⁰Kami, PANGERAN Nu Maha Agung nerangkeun, yen Kami ngamusuh ka maraneh. Domba-domba teh rek dicokot ti maraneh, moal dibikeun diangon deui ku maraneh. Kalakuan maraneh ngarurus diri sorangan bae ku Kami moal diantep. Domba Kami rek dicokot, dicabut ti maraneh, dagingna moal dibikeun diharakan ku maraneh.”

¹¹”Kami, PANGERAN Nu Maha Agung, mere nyaho ka maraneh. Domba Kami rek diteangan ku sorangan, rek diurus ku sorangan,

¹²sakumaha tukang ngangon anu geten ka dombana anu tas paburencay kakara beunang ngumpulkeun deui. Ti saban tempat bacacarna lantaran poe harita keur angkeub tur pinuh ku picilakaeun, engke ku Kami baris dibawa balik.

¹³Rek dibawa kaluar ti nagri-nagri asing, sina kumpul ngahiji tuluy dibawa balik ka nagrina sorangan. Rek dipingpin ku Kami, dibalikkeun deui ka gunung-gunung jeung walungan-walungan di Israil, sina nyaratuan di sampalan-sampalan anu pikaresepeun.

¹⁴Nyaratuanana sina aranteng tumaninah, di tegal jukut di gunung, di lebak, kitu deui di sampalan-sampalan sapadataran tanah Israil anu harejo ngemploh.

¹⁵Domba Kami rek diangon ku sorangan, dipangneangankeun tempat keur reureuhna. Kitu timbalan Kami, PANGERAN Nu Maha Agung.

¹⁶Anu leungit ku Kami rek diteangan, anu nyasab rek dibawa deui balik, anu raheut rek dibeberan, anu gering rek diubaran, tapi anu marontok jeung baredas mah rek dipeuncitan, sabab Kami teh tukang ngangon anu kudu migawe sakumaha mistina.

¹⁷Ayeuna eh angonan Kami, ieu Kami, PANGERAN Nu Maha Agung mere nyaho, maraneh baris dipariksa taliti ku Kami hiji-hiji, anu balageur rek dipisahkeun ti nu jarahat, domba dipisahkeun ti embe.

¹⁸Di maraneh aya anu ngarasa teu cukup ku nyatu jukut anu pangalusna bae, malah ngidek-ngidek jukut anu ku maraneh henteu dihakan. Maraneh nginum cai anu herang, tapi cai anu teu diinum ku maraneh dilelecek.

¹⁹Domba Kami anu sejen-sejenna nepi ka kudu nyatu jukut urut maraneh ngaluluh, nginum cai urut maraneh ngalelecek.

²⁰Ku hal eta Kami, PANGERAN Nu Maha Agung mere nyaho, Kami rek ngayakeun pamariksaan, mana domba anu bedas, mana domba anu hengker.

²¹Batur keur gering ku maraneh disuntrungkeun, disurudug sina kaluar tina rombongan.

²²Tapi ku Kami rek ditulungan, moal diantep dikaniaya ku maraneh. Domba Kami baris ditaliti hiji-hiji, nu balageurna baris dipisahkeun ti nu jarahat.

²³Ku Kami baris dibere raja anu saperti Daud abdi Kami tea, anu baris ngangon jeung rumawat ka maranehanana.

²⁴Kami, PANGERAN, nu baris jadi Allahna, ari raja anu saperti abdi Kami Daud bakal jadi rajana. Kitu timbalan Kami.

²⁵Kami rek nyieun perjangjian ka maranehanana, perjangjian anu mere kapastian yen hirup maranehanana tangtu tengtrem ayem. Sasatoan anu ngabahayakeun baris dieuweuhkeun ti ieu nagri, sangkan domba Kami aman hirupna, boh nu di tegal-tegal boh nu di jero leuweung.

²⁶Ku Kami baris diberkahan jeung sina maratuh di sakurilingeun gunung Kami anu suci. Tangtu di dinya bakal diberkahan, dibere hujan lamun maranehanana perlu ku hujan.

²⁷Tatangkalan bakal baruahan, tegalan-tegalan bakal mere paneneun, sarta kabeh bakal santosa hirupna di tanah sorangan. Saupama umat Kami geus dibukaan rante borogodna sarta ku Kami geus dibebaskeun ti jelema-jelema anu ngagenggemna, maranehna bakal nyaraho yen Kami teh PANGERAN.

²⁸Bangsa-bangsa nu nyarembah ka brahala moal deui-deui ngaranjah ka maranehanana, sato-sato galak moal deui-deui nekuk jeung ngahakan ka maranehna. Hirup maranehna bakal aman santosa, sama sakali moal aya anu pikasieuneun.

²⁹Ku Kami rek dibere lahan-lahan anu subur, di eta tanah moal aya deui anu kalaparan, jeung moal diparoyok deui ku bangsa-bangsa lian.

³⁰Kabeh jalma bakal nyaho yen Israil diraksa ku Kami, kabeh bakal nyarahoeun yen Israil teh umat Kami. Kitu timbalan Kami, PANGERAN Nu Maha Agung.

³¹Eh domba Kami, anu diparaban ku Kami, maraneh teh umat Kami, Kami teh Allah maraneh,” dawuhan PANGERAN Nu Maha Agung.