Read Boros Dusun YEHESKEL 36 Bible Online

YEHESKEL 36 - Boros Dusun bible

YEHESKEL 36

¹PANGERAN nimbalan, ”Eh anak manusa, caritakeun ka gunung-gunung di Israil, jeung sina didarengekeun ieu pesen ti Kami,

²PANGERAN Nu Maha Agung pikeun maranehna. Musuh-musuh Israil ngaromong bangun puas, carekna, ’Eta gunung-gunung purbakala teh geus kapimilik ku urang!’

³Ku sabab kitu maneh kudu ngaramal, sarta umumkeun ieu anu rek didawuhkeun ku Kami, PANGERAN Nu Maha Agung. Waktu bangsa-bangsa tatangga nempuh jeung ngarampog gunung-gunung di Israil, unggal jalma moyok ka Israil.

⁴Ku sabab kitu ayeuna dengekeun anu rek diucapkeun ku Kami, PANGERAN Nu Maha Agung, ka maraneh, gunung-gunung jeung pasir-pasir, anak-anak walungan jeung lebak-lebak, tempat-tempat anu geus runtuh jeung suwung, kota-kota anu geus ditaringgalkeun ku pangeusina sarta dirampog jeung dihina ku bangsa-bangsa sakurilingna.

⁵Kami, PANGERAN Nu Maha Agung, ngarasa ambek jeung ngancam ka eta bangsa-bangsa sakurilingna, pangpangna ka Edom. Bari atoh jeung nganggap enteng maranehanana ngarebut tanah Kami, jeung ngarampas sampalan-sampalanana.

⁶Maneh kudu ngaramalkeun tanah Israil. Bejakeun ka gunung-gunung, ka pasir-pasir, ka anak-anak walungan jeung ka lebak-lebak, ieu ucap Kami anu rek diucapkeun reujeung amarah ka bangsa-bangsa anu ngahina jeung ngasorkeun ka maranehanana.

⁷Kami, PANGERAN Nu Maha Agung sumpah, eta bangsa-bangsa sakurilingeunana teh ku Kami rek dihinakeun.

⁸Sabalikna di gunung-gunung tanah Israil mah tatangkalan bakal daraunan deui sarta baruahan, pikeun maneh umat Kami, eh Israil. Maneh bakal tereh mulang deui.

⁹Kami baris ngaping, tur mere kapastian yen tanah maneh bakal diwuluku deui, disebaran deui binih.

¹⁰Jalma-jalma pangeusi maneh rek disina loba. Maneh bakal nyicingan deui kota-kota, anu raruksak bakal diadeg-adegkeun deui.

¹¹Jalma katut ingon-ingonna rek dijembarkeun, sina leuwih loba batan ti heula sarta sina laloba anak. Sina sarenang hirupna di dinya cara baheula, jeung sina leuwih makmur ti batan nu enggeus-enggeus. Geus kitu maranehanana bakal nyaraho yen Kami teh PANGERAN.

¹²Eh Israil umat Kami, maraneh rek dibawa balik, rek dipulangkeun ku Kami ka tanah sorangan. Eta tanah pikeun maraneh, anak-anak maraneh moal disina paraeh kalaparan deui.

¹³Kieu dawuhan Kami, PANGERAN Nu Maha Agung: Bener eta tanah teh ku warga-wargana disarebut tukang ngakan jelema, tukang ngarampogan anak-anak wargana.

¹⁴Tapi ti semet ayeuna moal deui jadi tukang ngakan jelema, moal deui ngarampogan anak-anak maraneh. Kitu timbalan Kami, PANGERAN Nu Maha Agung.

¹⁵Eta tanah moal deui ngadenge pamoyok bangsa-bangsa, moal deui pada ngahina. Moal deui ngarampogan anak warga-wargana, kitu timbalan Kami, PANGERAN Nu Maha Agung.”

¹⁶PANGERAN nimbalan ka kaula.

¹⁷”Eh anak manusa,” timbalana-Na, ”keur basa urang Israil maratuh di tanahna keneh geus ngarurujit eta tanah ku cara-cara hirup jeung kalakuanana. Adat kalakuanana kitu ku Kami dianggap sarua kotorna jeung awewe anu keur haid.

¹⁸Tanah teh jadi rujit ku kabiasaan maranehanana maehan jeung ku brahala-brahalana. Anu matak maranehanana ku Kami disina ngasaan amarah Kami.

¹⁹Dihukum ku tina cara-cara hirup jeung kalakuanana, seug dipabalencarkeun ka nagara-nagara asing.

²⁰Tapi ka mana bae daratangna ngan matak goreng bae kana jenengan Kami anu suci, lantaran ceuk anu lian, ’Ieu jelema-jelema teh ongkoh umat Allah, tapi nepi ka naringgalkeun tanah pamere Allahna sorangan.’

²¹Kami prihatin lantaran jenengan Kami anu suci, dinistakeun ku urang Israil ka mana bae maranehna daratang.

²²Ku sabab eta bejakeun ka urang Israil ieu pesen Kami, PANGERAN Nu Maha Agung: Kami rek midamel kitu teh lain ku sabab karunya-karunya teuing ka maraneh, eh bangsa Israil, tapi ku sabab jenengan Kami anu suci dinistakeun ku maraneh di unggal nagri anu ku maraneh didatangan.

²³Engke, lamun Kami geus nembongkeun kasucian jenengan Kami anu agung ka bangsa-bangsa — jenengan anu ku maraneh geus dinistakeun di tengah jalma lian — eta bangsa-bangsa teh kakara bakal nyaraho yen Kami teh PANGERAN. Kitu timbalan Kami, PANGERAN Nu Maha Agung. Maraneh ku Kami rek dipake nembongkeun ka bangsa-bangsa, yen Kami teh suci.

²⁴Maraneh rek dicokot ti unggal bangsa jeung ti saban nagri, rek dibawa mulang ka tanah sorangan.

²⁵Rek dibanjuran ku Kami ku cai anu herang, sangkan beresih tina brahala-brahala jeung tina sagala rupa rereged anu narapel.

²⁶Hirup maraneh baris dianyarkeun, pikiran oge rek dianyarkeun. Adat maraneh anu wangkelang, anu teuas kawas batu, baris diganti ku adat anu nurut.

²⁷Batin maraneh baris dieusian Roh Kami, sarta ku karana eta maraneh jadi narurut kana hukum-hukum Kami, ngalampahkeun sagala parentah Kami.

²⁸Geus kitu maraneh baris maratuh di tanah anu ku Kami geus dipaparinkeun ka karuhun maraneh. Maraneh baris jadi umat Kami, sarta Kami baris jadi Allah maraneh.

²⁹Maraneh rek dijaga tina sagala hal anu matak najis kana diri. Ku parentah Kami, pelak gandum baris mucekil hasilna, nepi ka moal nyorang deui kalaparan.

³⁰Tangkal bubuahan bakal laleubeut buahna, kitu deui hasil lahan, nepi ka maraneh moal dihina deui ku bangsa-bangsa lantaran kalaparan.

³¹Maraneh bakal kaseuit-seuit ku kajahatan jeung kadorakaan sorangan, nepi ka lamun aringet kana eta dosa jeung kadorakaan, maraneh jadi cua ka diri sorangan. Kitu timbalan Kami, PANGERAN Nu Maha Agung.

³²Eh Israil, Kami hayang sangkan maneh nyaho, yen Kami migawe eta kabeh teh lain ku karana maneh. Anu dipalar ku Kami sangkan maneh ngarasa era jeung hina ku kalakuan. Kitu timbalan Kami, PANGERAN Nu Maha Agung.”

³³Dawuhan PANGERAN Nu Maha Agung, ”Lamun maraneh ku Kami geus diberesihkeun tina sagala dosa, rek dipatuhkeun deui di kota-kota, aromean eta anu geus raruksak teh.

³⁴Sakur anu bareto sok laliwat ka lahan-lahan maraneh, nyarahona eta teh kacida balana mani kawas leuweung; pek arolah deui eusian ku pepelakan.

³⁵Bakal tembong ka sarerea eta tanah anu tadina jiga leuweung teh engke mah mani jiga Taman Pirdus. Kota-kotana anu tadina burak-barik urut ngaranjah batur nepi ka jadi ruruntuhan, engke mah dicaricingan deui turug-turug jadi kacida gegekna.

³⁶Bangsa-bangsa anu darareukeut, anu araya keneh, bakal nyarahoeun yen eta kota-kota anu geus rarubuh teh geus diadegkeun deui ku Kami, PANGERAN, sarta lahan-lahan anu geus gararing jadi euyeuh deui ku pepelakan. Kitu jangji Kami, PANGERAN, tangtu dijalankeun.”

³⁷Dawuhan PANGERAN Nu Maha Agung, ”Kami baris ngersakeun urang Israil sina marenta deui pitulung ka Kami, sarta bilangan maranehna sina tambah-tambah ngalobaan kawas domba.

³⁸Kota-kota anu ayeuna masih keneh pasolengkrah, bakal gegek deui ku pangeusi, kawas Yerusalem bareto loba dombana kurbankeuneun dina pesta. Geus kitu maranehna bakal nyaraho yen Kami teh PANGERAN.”