Read Boros Dusun LUKAS 17 Bible Online

LUKAS 17 - Boros Dusun bible

LUKAS 17

¹Yesus ngalahir ka murid-murid-Na, ”Hal-hal anu ngalantarankeun jelema-jelema jadi dosa teh tangtu aya bae. Tapi jelemana anu ngalantarankeun batur jadi dosa bakal cilaka kabina-bina.

²Leuwih hade beuheungna dibangbaluhan ku batu tuluy alungkeun ka laut, ti batan matak nyasarkeun ka salah saurang ti ieu kaom anu lemah.

³Ku sabab kitu maraneh sing ati-ati kana pilampaheun! Lamun aya dulur migawe dosa kudu dielingan, lamun tobat kudu dihampura.

⁴Upama ngadosana ka maraneh tujuh kali dina sapoe, sarta saban tas kitu terus datang nyebutkeun, ʼKuring menta hampura,ʼ kudu dihampura.”

⁵Rasul-rasul mihatur ka Yesus, ”Gusti, kiatkeun kapercayaan abdi-abdi.”

⁶Waler Gusti, ”Lamun maraneh boga kapercayaan sagede siki sasawi bae, maraneh bisa nitah ieu tangkal bebesaran, ʼGeura nyabut maneh katut akar, tuluy melak maneh di laut!ʼ tangtu eta parentah diturut.”

⁷”Upama maraneh boga badega anu keur ngawuluku di sawah atawa keur ngangon domba. Sanggeus datang ti tegal, naha rek disina buru-buru dahar?

⁸Tangtu moal! Malah diparentah deui, ʼSadiakeun dahareun kami! Salin heula terus tungguan kami dahar nginum, kakara maneh meunang dahar!ʼ

⁹Badega mah teu kudu dinuhunkeun pedah nurut kana parentah, lain?

¹⁰Maraneh oge, ari ngalakonan parentah teh kudu ngarumasakeun kieu, ʼKuring mah badega biasa, digawe teh ngalakonan kawajiban.ʼ ”

¹¹Yesus angkatna ka Yerusalem teh mapay tapel wates Samaria jeung Galilea.

¹²Barang lebet ka hiji kampung kapapag ku sapuluh jelema lepra. Eta jelema-jelema ngararandeg ti kajauhan, tuluy sasambat,

¹³”Nun Yesus! Juragan! Sing hawatos ka abdi-abdi!”

¹⁴Yesus ningali ka maranehna, tuluy ngawaler, ”Ka ditu ka imam-imam, menta dipariksa awak.” Sabot maranehna di jalan keneh leprana geus calageur.

¹⁵Anu saurang, nyaho geus cageur teh balik deui jeung muji ka Allah tarik pisan,

¹⁶terus nyuuh ka Yesus jeung ngahaturkeun nuhun. Eta jelema teh urang Samaria.

¹⁷Saur Yesus, ”Mana nu salapan urang deui? Lain sapuluh urang anu calageur teh?

¹⁸Naha ngan ieu saurang, urang asing, anu ka dieu deui jeung muji ka Allah?”

¹⁹Geus kitu ngalahir ka eta jelema, ”Geura cengkat. Jig geura balik. Maneh geus cageur, lantaran percaya.”

²⁰Sawatara urang Parisi nanyakeun ka Yesus hal Karajaan Allah iraha baris ngadegna. Waler Yesus, ”Ngadegna Karajaan Allah lain hal anu bisa katenjo.

²¹Moal aya anu bisa nuduhkeun, ʼDi dieu!ʼ, atawa, ʼTuh di ditu!ʼ, sabab ngadegna teh di jero diri masing-masing.”

²²Saur-Na deui ka murid-murid, ”Engke maraneh aya waktuna harayang bisa nenjo salah sahiji poe tina poe-poe Putra Manusa, tapi moal bisa.

²³Engke jelema-jelema bakal ngaromong ka maraneh, ʼTuh di ditu!ʼ atawa, ʼIeu di dieu!ʼ Kade, ulah digugu, ulah kaluar pikeun neangan.

²⁴Sabab kaayaan Putra Manusa teh lamun geus nitih kana poena mah lir sakumaha kilat ngaburinyay ti tungtung langit ka tungtung langit.

²⁵Ngan dina samemehna, Anjeunna kudu sangsara heula, tur ditampik ku jelema-jelema jaman kiwari.

²⁶Poe dinyatakeunana Putra Manusa teh kaayaanana kawas kaayaan jaman Enoh.

²⁷Jelema-jelema harita gawena ngan dahar, nginum, kawin, nepi ka poean Enoh asup kana kapal; caah datang, jelema-jelema kabeh dibasmi.

²⁸Jeung kawas kaayaan dina jaman Elut: Jelema-jelema gawena ngan dahar, nginum, jual beuli, pepelakan, jeung nyarieun imah.

²⁹Tapi sanggeus Elut kaluar ti Sadumu, tuluy turun hujan seuneu jeung walirang ti langit, ngabasmi urang Sadumu.

³⁰Nya kawas kitu engke jadina dina poean dinyatakeunana Putra Manusa teh.

³¹Dina poe eta, jelema anu keur aya di suhunan imah, ulah turun nyokotan heula babandaan ka jero imah; nya kitu keneh anu keur aya di tegal ulah balik heula ka imah.

³²Sing inget, kumaha jadina pamajikan Elut!

³³Sing saha anu nyoba nyalametkeun hirupna, hirupna bakal leungit; tapi sing saha anu kaleungitan hirupna bakal dirahayukeun.

³⁴Sing percaya, dina peuting eta dua jelema anu keur sare saranjang, nu saurang bakal dicokot, nu saurang ditinggalkeun.

³⁵Dua awewe nu keur ngagiling gandum, saurang bakal dicokot, saurang ditinggalkeun. [

³⁶Dua jelema nu keur digarawe di kebon, nu saurang bakal dicandak, nu saurang deui ditinggalkeun.]”

³⁷Murid-murid nararos ka Anjeunna, ”Di mana bakal kajadian kitu teh, Gusti?” Waler Yesus, ”Di mana aya bangke, di dinya kumpulna manuk bangke.”