Read Boros Dusun PAMINDO 5 Bible Online

PAMINDO 5 - Boros Dusun bible

PAMINDO 5

¹Musa ngumpulkeun sakumna bangsa Israil, seug dilahiran kieu, ”Eh urang Israil! Barandungan ieu pikukuh-pikukuh anu ku Bapa rek diwurukkeun ka maraneh ayeuna. Arapalkeun, gumatikeun.

²Gusti PANGERAN di Gunung Sinai ngadamel perjangjian.

³Eta perjangjian lain keur kolot-kolot urang bae, tapi keur urang ongkoh anu hirup ayeuna.

⁴Mantenna nimbalan ka maraneh ti luhur gunung, ti jero seuneu, hareupeun maraneh.

⁵Bapa harita nangtung di antara maraneh jeung Mantenna, neruskeun timbalan-timbalana-Na, da maraneh sieun ku eta seuneu, jeung henteu arunggah ka gunung. Timbalan PANGERAN kieu,

⁶’Ieu Kami, PANGERAN Allah maraneh, anu ngajait maraneh ti Mesir, tempat maraneh dijieun badega.

⁷Maraneh ulah ngabakti ka aallahan, kudu ngabakti ka Kami.

⁸Maraneh ulah nyieun sesembahan rupa naon bae ti nu aya di langit atawa di bumi, atawa di cai sahandapeun bumi.

⁹Poma ulah nyembah atawa ngabakti ka nu karitu. Karana Kami, PANGERAN Allah maraneh, embung disaruakeun jeung naon bae. Kami tangtu nyiksa ka anu mikageuleuh ka Kami, kitu deui ka turunanana, nepi ka turunan katilu jeung kaopat.

¹⁰Sabalikna deui, Kami mikaheman nepi ka rebuan turunan, ka sakur anu nyaah ka Kami sarta ngestukeun timbalan Kami.

¹¹Ulah nyebut jenengan Kami dipake teu puguh, karana Kami PANGERAN Allah maraneh, moal teu nyiksa ka sakur anu sambarangan nyebut jenengan Kami.

¹²Masing gumati kana poe Sabat, kudu disucikeun salalawasna sakumaha anu diparentahkeun ku Kami, PANGERAN Allah maraneh.

¹³Genep poe pikeun maraneh migawe sagala pagawean,

¹⁴ari poe nu katujuh poe reureuh, kudu dipake ngabakti ka Kami. Dina poe eta teu meunang aya anu digawe, boh maraneh, boh anak, boh badega, boh sasatoan, kitu deui sakur anu ngumbara di tanah maraneh. Badega-badega oge kudu sina reureuh sakumaha maraneh.

¹⁵Sing aringet, maraneh oge bareto jadi badega di Mesir, nepi ka Kami PANGERAN Allah maraneh metakeun pangawasa jeung kadigjayaan anu taya bandingna, ngajait maraneh. Kitu sababna maraneh ku Kami ditimbalan ngestokeun kana poe Sabat.

¹⁶Kudu masing hormat ka bapa jeung ka indung, sakumaha anu diparentahkeun ku Kami, PANGERAN Allah maraneh, supaya maraneh jamuga jeung panjang umur di tanah anu bakal dipaparinkeun ku Kami.

¹⁷Maraneh ulah maehan.

¹⁸Maraneh ulah ngaranyed.

¹⁹Maraneh ulah maling.

²⁰Maraneh ulah jadi saksi palsu.

²¹Maraneh ulah bogoh ka pamajikan batur, ulah mikahayang imahna, tanahna, badega-badegana, sapina, kaldena, atawa naon bae pangaboga batur.’

²²Kitu ungelna eta pikukuh-pikukuh ti PANGERAN anu ditimbalkeun ka maraneh basa maraneh karumpul di eta gunung. Kalawan gentra anu ngageleger ti jero seuneu jeung tina mega anu kandel, nya pikukuh-pikukuh ieu anu ku Mantenna diandikakeun teh, lain nu sejen. Geus kitu ieu pikukuh-pikukuh teh ku Mantenna diseratkeun dina dua papan batu, tuluy diserenkeun ka Bapa.”

²³”Barang maraneh ngadarenge eta gentra ti lebah nu poek tur eta gunung ngagedur ku seuneu, maraneh kitu deui para pamingpin kaom daratang ka Bapa,

²⁴sarta ngaromong kieu, ’PANGERAN Allah kuring mintonkeun kaagungan sareng kamulyaana-Na, gentrana disina kakuping ku kuring ti jero seuneu! Dinten ieu kaalaman ku kuring sadaya, yen najan manusa teh ngadenge sorangan timbalan Allah, geuning tiasa keneh hirup.

²⁵Parandene kitu, keur naon kuring sadaya nyampeurkeun ajal? Da tangtu kuring sadaya lebur ku eta seuneu anu sakitu ngagedurna. Upami kedah nguping deui gentra-Na tangtos kuring sarerea tiwas.

²⁶Iraha aya jelema anu tahan ngareungeu gentra Allah anu jumeneng, tur bijilna ti jero seuneu?

²⁷Ku margi kitu, anu ka ditu deui teh Bapa bae, tampi sagala rupi anu bakal didawuhkeun ku PANGERAN Allah kuring, nembe engke mulih ngawartoskeun timbalana-Na. Kuring sadaya sumeja tumut.’

²⁸Ana PANGERAN ngadangu hal ieu, Mantenna ngadawuh ka Bapa, ’Kami geus ngadangu omongan eta jelema-jelema. Bener kudu kitu.

²⁹Lamun heug hatena kitu salalawasna! Lamun heug ngajenanana ka Kami jeung narurutna kana papakon-papakon Kami teh kawas kitu salilana, sangkan jaramuga turun-tumurun!

³⁰Tepungan ku maneh, titah baralik ka kemah-kemahna.

³¹Tapi maneh, Musa, kudu ka dieu deui. Kami ka maneh rek ngandikakeun sakabeh papakon jeung pikukuh Kami. Wurukkeun engke ku maneh ka eta jelema-jelema, estokeuneun maranehna engke di tanah anu ku Kami geus diajangkeun keur maranehna.’

³²Ku sabab kitu eh urang Israil, peupeujeuh, tiginkeun eta sagala timbalan PANGERAN Allah maraneh teh. Ulah aya papakon Mantenna anu henteu diturut.

³³Kabeh estokeun, sangkan maraneh jamuga jeung bisa tetep renggenek di eta tanah.”