Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Ҳастӣ 49 Bible Online

Ҳастӣ 49 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Ҳастӣ 49

¹Ва Яъқуб писарони худро даъват намуда, гуфт: «Ҷамъ шавед, ва ман шуморо аз он чи дар оянда ба шумо воқеъ хоҳад шуд, хабар медиҳам.

²Гирд оед ва бишнавед, писарони Яъқуб, ба падари худ Исроил гӯш андозед.

³Реубен, нахустзодаи ман! Ту — тавоноии ман ва ибтидои қуввати ман, авҷи бузургӣ ва авҷи қудрат.

⁴Хурӯшон мисли об будӣ, бартарӣ наёбӣ, зеро ки бар ҷойхоби падари худ баромадӣ; бистари маро палид кардӣ, бар он баромадӣ.

⁵Шимъӯн ва Левӣ бародаронанд, олоти ситам аст яроқҳои онҳо.

⁶Ба машварати онҳо ҷони ман дохил нашавад, ба маҳфили онҳо ҷалоли ман шарик нашавад, зеро ки дар ғазаби худ одам куштанд, ва барзаговро хостанд бе беху буньёд кунанд.

⁷Малъун бод хашми онҳо, зеро ки тунд аст; ва ғазаби онҳо, зеро ки сахт аст; онҳоро дар Яъқуб тақсим кунам, ва дар Исроил пароканда намоям.

⁸Яҳудо! Туро бародаронат ситоиш намоянд. Дастат бар гардани душманонат бошад; писарони падарат ба ту саҷда кунанд.

⁹Яҳудои шербача, писарам, аз шикор баромад. Монанди шери нар, ва монанди шери мода чӯкида, дар камин хобидааст: кист, ки ӯро бархезонад?

¹⁰Чӯбдасти салтанат аз Яҳудо дур нашавад ва қонунгузор аз камараш, то даме ки Шилӯ [12] биёяд, ва ба Ӯ қавмҳо итоат намоянд.

¹¹Курраи худро ба ток ва бачаи модахари худро ба раз бандад. Ҷомаи худро дар май ва либоси худро дар хуни разон шӯяд.

¹²Чашмонаш аз май сурхтоб ва дандонаш аз шир сафед бошад.

¹³Забулун дар канори баҳр сокин шавад, ва назди бандари киштиҳо, ва ҳудудаш то Сидӯн бошад.

¹⁴Иссокор хари бузургҷуссаест, ки дар миёни қӯраҳо бичӯкад.

¹⁵Ва бидид, ки оромидан хуб аст, ва замин гуворост, пас китфи худро барои боркашӣ хам кард ва бо хизмати хироҷ машғул шуд.

¹⁶Дон қавми худро доварӣ кунад, мисли яке аз сибтҳои Исроил.

¹⁷Дон море бошад дар сари роҳ ва афъие дар канори ҷодда, ки пошнаи аспро бигазад, то ки савораш ба ақиб афтад.

¹⁸Ба мадади ту умедворам, Худованд!

¹⁹Ҷод — издиҳоме бар вай ҳуҷум оваранд, вале вай аз ақиби онҳо ҳамла кунад.

²⁰Барои Ошер — нонаш равғанин бошад, ва ӯ лаззоти шоҳона бидиҳад.

²¹Нафтолӣ ғизоли давандест, ки хабарҳои хуш оварад.

²²Юсуф ниҳоли борварест, ниҳоли борвар бар сари чашма: шохаҳояш аз болои девор вусъат ёбанд.

²³Ва тирандозон айши ӯро талх карданд, ва ба ӯ тир андохтанд, ва кина варзиданд;

²⁴Вале камони ӯ ба қуввааш қоим монд, ва бозуҳои дастҳояш аз дастҳои Қодири Бечуни Яъқуб мустаҳкам шуд. Аз он ҷост Роҳбар ва муттакои Исроил,

²⁵Аз Худои падарат, ки туро мадад мекунад, ва аз Қодири Мутлақ, ки туро баракат медиҳад бо баракоти осмон аз боло, бо баракоти варта, ки дар поён аст, бо баракоти пистонҳо ва батн,

²⁶Бо баракоти падарат, ки аз баракоти падару модарам то ҳадди қадимтарини теппаҳои олам бартарӣ дошт. Ҳамаи инҳо бар сари Юсуф бошанд, ва бар фарқи ӯ, ки аз бародаронаш баргузида шуд.

²⁷Биньёмин гурги даррандаест, ки бомдодон шикорро бихӯрад ва шомгоҳон ғаниматро тақсим кунад».

²⁸Инҳоянд ҳамаи дувоздаҳ сибти Исроил; ва ин аст он чи падарашон ба онҳо гуфт; вақте ки онҳоро баракат дод, ҳар якеро мувофиқи баракати вай баракат дод.

²⁹Ва ба онҳо васият карда, гуфт: «Ман ба қавми худ пайваст мешавам; маро назди падаронам дар мағорае ки дар саҳрои Афрӯни ҳиттӣ воқеъ аст, дафн кунед,

³⁰Дар мағорае ки дар саҳрои Макфело мебошад, ки он дар рӯ ба рӯи Мамре, дар замини Канъон аст, ва онро Иброҳим бо он саҳро аз Афрӯни ҳиттӣ барои моликияти мақбара харида буд.

³¹Он ҷо Иброҳим ва занаш Сороро дафн карданд; он ҷо Исҳоқ ва занаш Равқоро дафн карданд; ва он ҷо ман Леёро дафн кардам.

³²Ин саҳро ва мағорае ки дар он аст, аз писарони Ҳит харида шудааст».

³³Ва Яъқуб васияташро ба писарони худ ба поён расонд, ва пойҳои худро ба бистар кашид, ва ҷон супурд, ва ба қавми худ пайваст.