Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 2 Самуил 1 Bible Online

2 Самуил 1 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

2 Самуил 1

¹Ва баъд аз фавти Шоул чунин воқеъ шуд, ки Довуд аз шикаст додани амолеқиён баргашт; ва Довуд ду рӯз дар Сиқлоҷ истод.

²Ва дар рӯзи сеюм чунин воқеъ шуд, ки инак шахсе аз лашкаргоҳи Шоул омад, дар ҳолате ки либосаш дарида ва хок бар сараш пошида буд; ва ҳамин ки вай назди Довуд омад, бар замин афтода, ба ӯ саҷда бурд.

³Ва Довуд ба вай гуфт: «Аз куҷо омадаӣ?» Вай ба ӯ гуфт: «Аз лашкаргоҳи Исроил гурехтаам».

⁴Ва Довуд ба вай гуфт: «Чӣ воқеа рӯй додааст? Лутфан, ба ман ҳикоят намо». Вай гуфт: «Қавм аз корзор рӯ ба гурез оварданд, ва низ бисьёре аз миёни қавм фурӯ ғалтиданд ва мурданд, ва низ Шоул ва писараш Йӯнотон мурданд».

⁵Ва Довуд ба ҷавоне ки ба ӯ ҳикоят мекард, гуфт: «Чӣ гуна донистӣ, ки Шоул ва писараш Йӯнотон мурдаанд?».

⁶Ва ҷавоне ки ба ӯ ҳикоят мекард, гуфт: «Тасодуфан аз кӯҳи Ҷилбӯа гузар мекардам, ва инак Шоул бар найзаи худ такья менамуд, ва инак аробаҳо ва саворон ба ӯ наздик меомаданд,

⁷Ва ӯ ба ақибаш рӯй гардонида, маро дид, ва маро даъват намуд, ва ман гуфтам: „Лаббай“.

⁸Ва ӯ ба ман гуфт: „Ту кистӣ?“ Ва ман ба ӯ гуфтам: „Ман амолеқӣ ҳастам“.

⁹Ва ӯ ба ман гуфт: „Лутфан, назди ман омада, маро бикуш, зеро раъшаи саъб маро фаро гирифтааст, чунки ҷонам ҳанӯз дар ман аст“.

¹⁰Ва ман назди ӯ омада, ӯро куштам, зеро донистам, ки ӯ баъд аз фурӯ ғалтиданаш зинда нахоҳад монд; ва афсареро, ки бар сараш буд, ва бозубандеро, ки бар бозуяш буд, гирифта, онҳоро ба ин ҷо назди оғоям овардам».

¹¹Ва Довуд либосашро гирифта, дарронид, ва низ ҳамаи одамоне ки бо ӯ буданд, чунин карданд.

¹²Ва барои Шоул ва писараш Йӯнотон, ва барои қавми Худованд ва тамоми хонадони Исроил навҳагарӣ карданд ва гиристанд ва то шом рӯза доштанд, зеро ки ба дами шамшер афтода буданд.

¹³Ва Довуд ба ҷавоне ки ба ӯ ҳикоят кард, гуфт: «Ту аз куҷо ҳасти?» Вай гуфт: «Ман писари марди ғариби амолеқӣ ҳастам».

¹⁴Ва Довуд ба вай гуфт: «Чӣ гуна натарсидӣ, ки дасти худро дароз карда, масеҳи Худовандро куштӣ?»

¹⁵Ва Довуд яке аз ҷавононро даъват намуда, гуфт: «Наздик омада, варо зарба бизан». Ва ӯ варо зарба зад, ва вай мурд.

¹⁶Ва Довуд ба вай гуфт: «Хунат бар гарданат, зеро ки даҳонат ба муқобили ту шаҳодат дода, гуфт, ки „ман масеҳи Худовандро куштам“».

¹⁷Ва Довуд дар бораи Шоул ва писараш Йӯнотон бо ин марсия навҳа кард,

¹⁸Ва гуфт: «Камондориро ба банӣ‐Яҳудо таълим бояд дод; инак, он дар китоби Ёшор навишта шудааст:

¹⁹Ҳашамати ту, эй Исроил, бар баландиҳоят шаҳид гардид! Паҳлавонон чӣ гуна фурӯ ғалтидаанд!

²⁰Дар Ҷат ҳикоят накунед, дар кӯчаҳои Ашқалӯн башорат надиҳед, мабодо духтарони фалиштӣ шодӣ кунанд, мабодо духтарони номахтунон ба ваҷд оянд.

²¹Эй кӯҳҳои Ҷилбӯа! Бигзор бар шумо на шабнам биборад ва на борон, ва на киштзоре барои ҳадияҳо бошад, зеро ки дар он ҷо сипари паҳлавонон, сипари Шоул палид гардидааст, бе он ки бо равған тадҳин карда шуда бошад.

²²Камони Йӯнотон бе хуни шаҳидон, бе чарбуи паҳлавонон ақиб нарафтааст, ва шамшери Шоул тиҳӣ барнагаштааст.

²³Шоул ва Йӯнотон, ки дар ҳаёти худ маҳбуб ва меҳрубон буданд, дар мамоти худ низ аз якдигар ҷудо нашудаанд; аз уқобон чобуктар, аз шерон пурзӯртар буданд.

²⁴Эй духтарони Исроил! Барои Шоул гирья кунед, ки ӯ шуморо куртаҳои арғувониранг ва асбоби зинат мепӯшонид, ва зевари тилло бар либосатон мегузошт.

²⁵Паҳлавонон андаруни корзор чӣ гуна фурӯ ғалтидаанд! Эй Йӯнотон, ту бар баландиҳои худ шаҳид шудаӣ.

²⁶Ман барои ту андӯҳгинам, эй бародарам Йӯнотон! Ту бо ман бағоят меҳрубон будӣ; муҳаббати ту барои ман пурзӯртар аз муҳаббати занон буд.

²⁷Паҳлавонон чӣ гуна фурӯ ғалтидаанд, ва қуввати ҳарбӣ чӣ гуна талаф гардидааст!»