Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 2 Самуил 23 Bible Online

2 Самуил 23 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

2 Самуил 23

¹Ва ин аст суханони охирини Довуд — ваҳйи Довуд ибни Йисой, — ваҳйи марде ки баланд бардошта шуд, яъне масеҳи Худои Яъқуб, ва муғаннии ширинкаломи Исроил:

²«Рӯҳи Худо дар ман сухан ронд, ва каломи Ӯ бар забони ман аст.

³Худои Исроил сухан ронд, кӯҳпораи Исроил ба ман гуфт: „Касе ки бар одамон салтанат меронад, бояд одиле бошад, ки бо худотарсӣ салтанат ронад.

⁴Ва ин мисли рӯшноии субҳ аст, вақте ки офтоб тулӯъ мекунад, яъне вақте ки субҳ бе абр аст, ва аз дурахшонии баъд аз борон майса аз замин неш зада мебарояд“.

⁵Оё хонаи ман бо Худо чунин нест? Ӯ, охир, аҳди ҷовидонӣ бо ман бастааст, ки он аз ҳар ҷиҳат мураттаб ва мустаҳкам аст. Пас, оё тамоми наҷоти маро, ва тамоми муроди маро Ӯ ба вуҷуд намеоварад?

⁶Вале нобакорон саросар мисли хорҳо мебошанд, ки дур андохта мешаванд, чунки онҳоро ба даст гирифтан мумкин нест.

⁷Ва агар касе бихоҳад ба онҳо даст расонад, бояд бо оҳан ва чӯбдастаи найза мусаллаҳ шавад; ва онҳо дар макони худ бо оташ сӯзонида мешаванд».

⁸Ин аст номҳои паҳлавононе ки Довуд дошт: он ки дар маҷлиси ҳакимон менишаст ва сардори сегона буд, яъне Адинӯ Ҳоэснӣ, ки бар ҳаштсад нафар тохт оварда, ҳамаашонро дар як маърака кушта буд.

⁹Ва баъд аз вай Элъозор ибни Дӯдӯ ибни Аҳӯҳӣ, яке аз он се паҳлавоне ки бо Довуд буданд. Вақте ки фалиштиёнро ба воситаи дашномҳо иғво карданд, онҳо барои ҷанг ҷамъ шуданд, вале мардуми Исроил гурехта рафтанд,

¹⁰Он гоҳ ӯ бархоста, ба фалиштиён шикаст расонид, ба тавре ки дасташ хаста шуд ва дасташ ба шамшер часпид; ва Худованд дар он рӯз ғалабаи бузурге ба амал овард, ва қавм аз паи ӯ фақат барои яғмо кардан баргаштанд.

¹¹Ва баъд аз ӯ Шаммо ибни Оҷии ҳарорӣ. Вақте ки фалиштиён дар ӯрдугоҳ ҷамъ омаданд, дар ҷое ки қитъаи саҳро пур аз адас буд, вале қавм аз пеши фалиштиён гурехта рафтанд,

¹²Он гоҳ ӯ дар миёни он қитъа истода, онро ҳимоят намуд, ва ба фалиштиён шикаст расонид; ва Худованд ғалабаи бузурге ба амал овард.

¹³Ва се нафар аз он сӣ сардор фурӯд омада, дар вақти дарав назди Довуд ба мағораи Адулом даромаданд; ва қӯшуни фалиштиён дар водии Рафоим ӯрду зада буданд.

¹⁴Ва Довуд он вақт дар қалъа буд; ва дастаи фалиштиён он вақт дар Байт‐Лаҳм меистоданд.

¹⁵Ва Довуд изҳори орзу намуда, гуфт: «Кошки касе маро аз чоҳе ки назди дарвозаи Байт‐Лаҳм аст, об бинӯшонад!»

¹⁶Ва ин се паҳлавон ӯрдугоҳи фалиштиёнро рахна карда, аз чоҳе ки назди дарвозаи Байт‐Лаҳм аст, об кашиданд ва онро бардошта, назди Довуд оварданд, вале ӯ нахост, ки онро бинӯшад, ва онро ҳамчун ҳадияи рехтанӣ барои Худованд рехт,

¹⁷Ва гуфт: «Ҳошо аз тарси Худованд, ки ман чунин амал намоям! Оё хуни он касонро бинӯшам, ки ҷони худро дар хатар гузошта рафтаанд?» Ва ӯ нахост, ки онро бинӯшад. Чунин аст коре ки ин се паҳлавон карданд.

¹⁸Ва Абишой, бародари Юоб ибни Саруё, сардори се нафар буд, ва ӯ боре найзаи худро бар сесад кас бардошта, ҳамаашонро кушта буд; ва ӯ дар миёни се нафар номдор буд.

¹⁹Аз ин се нафар ӯ мукаррамтарин буда, сардори онҳо гардида буд, вале ба дараҷаи он се нафар нарасида буд.

²⁰Ва Баноё ибни Еҳӯёдоъ, писари марди далери қабсаилӣ, ки корнамоиҳои зиёде кардааст; ӯ ду паҳлавони мӯобиро кушта буд, ва ӯ фурӯд омада, шерро андаруни чоҳ дар рӯзи барф кушта буд.

²¹Ва ӯ марди мисриеро, ки намуди бадҳайбате дошт, кушта буд, дар сурате ки дар дасти он мисрӣ найза буд, ва ӯ бо таёқе назди вай фурӯд омада, найзаро аз дасти мисрӣ рабуд ва варо бо найзаи худаш кушт.

²²Чунин аст корҳое ки Баноё ибни Еҳӯёдоъ карда буд, ва ӯ дар миёни он се паҳлавон номдор буд.

²³Аз сӣ нафар ӯ мукаррамтарин буд, вале ба дараҷаи он се нафар нарасида буд; ва Довуд ӯро бар гурӯҳи посбонони шахсии худ таъин намуд.

²⁴Асоил бародари Юоб дар миёни он сӣ нафар буд; Элҳонон ибни Дӯдӯ аз Байт‐Лаҳм;

²⁵Шаммои ҳарӯдӣ; Элиқои ҳарӯдӣ;

²⁶Ҳоласи фалтӣ; Иро ибни Иққеши тақӯогӣ;

²⁷Абиэзери антӯтӣ; Мабунони ҳушотӣ;

²⁸Салмӯни аҳӯҳӣ; Маҳарӯи натуфотӣ;

²⁹Ҳилаб ибни Баанои натуфотӣ; Иттой ибни Рибой, аз Ҷибъои банӣ‐Биньёмин;

³⁰Баноёҳуи фиръотӯнӣ; Ҳиддой, аз мулки Ҷоаш;

³¹Абӣ‐Албӯни арботӣ; Азмовити барҳумӣ;

³²Эльяҳбои шаалбӯнӣ; аз банӣ‐Ешин Йӯнотон;

³³Шаммои ҳарорӣ; Аҳиом ибни Шорори арорӣ;

³⁴Элифолат ибни Аҳасбой ибни Маакотӣ; Элиом ибни Аҳитӯфали ҷилӯнӣ;

³⁵Ҳасрои кармилӣ; Фаарои арбӣ;

³⁶Йиҷъол ибни Нотон аз Сӯбо; Бонии ҷодӣ;

³⁷Солақи аммӯнӣ; Наҳарои беэрӯтӣ, ки силоҳбардори Юоб ибни Саруё буд;

³⁸Ирои йитрӣ; Ҷориби йитрӣ;

³⁹Уриёи ҳиттӣ; ҷамъ сию ҳафт нафар буданд.