Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 2 Самуил 3 Bible Online

2 Самуил 3 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

2 Самуил 3

¹Ва дар миёни хонадони Шоул ва хонадони Довуд ҷанг айёми зиёде давом кард; ва Довуд торафт қудрат меёфт, вале хонадони Шоул торафт суст мешуданд.

²Ва барои Довуд дар Ҳебрӯн писарон таваллуд ёфтанд; ва нахустзодаи ӯ Амнӯн аз Аҳинӯами изреъилӣ буд;

³Ва дуюмаш — Килъоб аз Абиҷайл, зани Ноболи кармилӣ; ва сеюмаш — Абшолӯм ибни Маъко, ки вай духтари Талмой, подшоҳи Ҷашур, буд.

⁴Ва чорумаш — Адӯниё ибни Ҳаҷҷит; ва панҷумаш — Шафатьё ибни Абитол;

⁵Ва шашумаш — Йитром аз Эҷло, зани Довуд; инҳо барои Довуд дар Ҳебрӯн таваллуд ёфтанд.

⁶Ва ҳангоме ки ҷанг дар миёни хонадони Шоул ва хонадони Довуд давом мекард, таъсири Абнир дар хонадони Шоул зиёдтар мешуд.

⁷Ва Шоул суррияе дошт, ки номаш Рисфо бинти Айё буд; ва Ишбӯшет ба Абнир гуфт: «Чаро назди суррияи падарам даромадӣ?»

⁸Ва Абнир аз суханони Ишбӯшет бағоят хашмгин шуда, гуфт: «Оё ман каллаи саге дар Яҳудо ҳастам? Ман имрӯз ба хонадони падарат Шоул, ва ба бародарон ва дӯстонаш зҳсон намудаам ва туро ба дасти Довуд насупурдаам, ва ту имрӯз барои ин зан гуноҳе ба гардани ман бор мекунӣ?

⁹Худо ба Абнир чунин ва зиёда аз ин бикунад, агар ман он чиро, ки Худованд барои Довуд қасам хӯрдааст, барояш ба амал наоварам,

¹⁰То ки салтанатро аз хонадони Шоул гузаронида, тахти Довудро бар Исроил ва бар Яҳудо, аз Дон то Беэр‐Шобаъ, барқарор намоям».

¹¹Ва Ишбӯшет дигар натавонист дар ҷавоби Абнир чизе гӯяд, чунки аз вай метарсид.

¹²Ва Абнир дарҳол қосидонро назди Довуд фиристода, гуфт: «Ин замин аз они кист? Бинобар ин ту бо ман аҳд бибанд, ва инак, дасти ман бо ту хоҳад буд, то ки тамоми Исроилро ба тарафи ту бигзаронам».

¹³Ва Довуд гуфт: «Хуб шудааст, ман бо ту аҳд хоҳам баст, аммо як чизро ман аз ту металабам, яъне: ту рӯи маро нахоҳӣ дид, агар аввал, вақте ки барои дидани ман биёӣ, Микал бинти Шоулро бо худ наоварӣ».

¹⁴Ва Довуд қосидонро назди Ишбӯшет ибни Шоул фиристода, гуфт: «Зани ман Микалро, ки дар ивази сад ғилофаки фалиштиён барои худ гирифтаам, бидеҳ».

¹⁵Ва Ишбӯшет фиристода, варо аз шавҳараш, аз Фалтиил ибни Лоиш гирифт.

¹⁶Ва шавҳараш ҳамроҳаш рафта, дар ақибаш гирьякунон то Баҳурим қадам зад; ва Абнир ба ӯ гуфт: «Гашта рав!» Ва ӯ баргашт.

¹⁷Ва Абнир ба пирони Исроил сухан ронда, гуфт: «Ҳам дирӯз ва ҳам парирӯз шумо талабгори он будед, ки Довуд бар шумо подшоҳ бошад.

¹⁸Ва алҳол инро ба амал оваред, зеро ки Худованд ба Довуд сухан ронда, гуфтааст: „Ба воситаи бандаам Довуд қавми худ Исроилро аз дасти фалиштиён ва аз дасти ҳамаи душманонашон наҷот хоҳам дод“».

¹⁹Ва Абнир ба гӯши биньёминиён низ ин суханонро гуфт; ва Абнир ба Ҳебрӯн низ рафт, то он чиро, ки дар назари Исроил ва дар назари тамоми хонадони Биньёмин хуб аст, ба гӯши Довуд бигӯяд.

²⁰Ва Абнир назди Довуд ба Ҳебрӯн омад, ва бист мард ҳамроҳи ӯ буданд, ва Довуд барои Абнир ва мардоне ки ҳамроҳаш буданд, зиёфате орост.

²¹Ва Абнир ба Довуд гуфт: «Бархоста, меравам ва тамоми Исроилро назди оғоям подшоҳ ҷамъ меоварам, ва онҳо бо ту аҳд хоҳанд баст, ва ту ба муддаои табъи худ подшоҳӣ хоҳӣ кард». Ва Довуд Абнирро фиристод, ва ӯ ба саломатӣ бирафт.

²²Ва инак, навкарони Довуд бо Юоб аз тохтутоз баргаштанд, ва ғанимати зиёде бо худ оварданд; ва Абнир назди Довуд дар Ҳебрӯн набуд, зеро ӯро фиристода буд, ва ӯ ба саломатӣ рафта буд.

²³Ва ҳангоме ки Юоб ва тамоми лашкаре ки бо ӯ буданд, омаданд, ба Юоб хабар дода, гуфтанд: «Абнир ибни Нир назди подшоҳ омада буд, ва ӯро фиристод, ва ӯ ба саломатӣ бирафт».

²⁴Ва Юоб назди подшоҳ омада, гуфт: «Чӣ кардӣ? Инак, Абнир назди ту омадааст; чаро ӯро фиристодаӣ, ва ӯ рафтааст?

²⁵Ту, охир, Абнир ибни Нирро медонӣ, ки ӯ омадааст, то ки туро фиреб диҳад, ва аз даробарои ту вуқуф ёбад, ва аз ҳар коре ки ту мекунӣ, хабардор шавад».

²⁶Ва Юоб аз пеши Довуд баромада, қосидонро аз паи Абнир фиристод, ва онҳо ӯро аз Бӯр‐Сиро баргардониданд, дар сурате ки Довуд аз ин бехабар буд.

²⁷Ва ҳангоме ки Абнир ба Ҳебрӯн баргашт, Юоб ӯро андаруни дарвоза ба каноре бурд, то ки бо ӯ махфиёна сухан ронад, ва дар он ҷо, барои хуни бародараш Асоил, ба шиками ӯ зарба зад, ва ӯ мурд.

²⁸Ва Довуд баъд аз он шунида, гуфт: «Ман ва салтанати ман ба ҳузури Худованд аз хуни Абнир ибни Нир то абад барӣ ҳастем.

²⁹Бигзор он бар сари Юоб ва тамоми хонадони падараш афтад; ва бигзор каси гирифтори сӯзок, ва каси махавӣ, ва каси бар асо такьякунанда, ва каси ба дами шамшер афтанда, ва каси мӯҳтоҷи нон аз хонадони Юоб ҳаргиз кам нашавад».

³⁰Ва Юоб ва бародараш Абишой Абнирро барои он куштанд, ки ӯ бародарашон Асоилро дар ҷанги назди Ҷибъӯн кушта буд.

³¹Ва Довуд ба Юоб ва тамоми қавме ки бо ӯ буданд, гуфт: «Либоси худро дарронида ва палос пӯшида, барои Абнир навҳа намоед». Ва подшоҳ Довуд аз ақиби тобут равона шуд.

³²Ва Абнирро дар Ҳебрӯн дафн карданд; ва подшоҳ овози худро баланд карда, назди қабри Абнир гирист, ва тамоми қавм гиристанд.

³³Ва подшоҳ барои Абнир марсия хонда, гуфт: «Наход ки Абнир мисли як сафиле бимирад?

³⁴Дастҳоят баста нашудааст, ва пойҳоят завлона зада нашудааст, ту мисли касе ки аз дасти бадкирдорон афтода бошад, афтодаӣ!» Ва тамоми қавм боз барои ӯ гиристанд.

³⁵Ва тамоми қавм омаданд, то ки Довудро нон бихӯронанд, дар сурате ки ҳанӯз рӯз буд; вале Довуд қасам хӯрда, гуфт: «Худо бо ман чунин ва зиёда аз ин бикунад, агар ман пеш аз фурӯ рафтани офтоб нон ё чизи дигаре бихӯрам».

³⁶Ва тамоми қавм инро дарк карданд, ва ин ба назарашон писанд омад, чунон ки ҳар чи подшоҳ мекард, ба назари тамоми қавм писанд меомад.

³⁷Ва тамоми қавм ва тамоми Исроил дар он рӯз донистанд, ки куштани Абнир ибни Нир аз ҷониби Довуд набуд.

³⁸Ва подшоҳ ба навкаронаш гуфт: «Шумо, охир, медонед, ки сарвар ва марди бузурге имрӯз дар Исроил фурӯ ғалтидааст.

³⁹Вале ман имрӯз суст ҳастам, агарчи ба подшоҳӣ тадҳин карда шудаам, ва ҳол он ки ин одамон, писарони Саруё, аз ман қавитаранд; бигзор Худованд ба бадкор бар тибқи бадкирдории вай подош диҳад».