Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 1 Подшоҳон 1 Bible Online

1 Подшоҳон 1 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

1 Подшоҳон 1

¹Ва чун подшоҳ Довуд пир ва солхӯрда шуд, ҳарчанд болои ӯро бо либосҳо мепӯшониданд, ӯ гарм намешуд.

²Ва навкаронаш ба ӯ гуфтанд: «Бигзор барои оғои мо подшоҳ духтари бокирае ҷустуҷӯ намоянд, то ки вай ба ҳузури подшоҳ биистад, ва ба ӯ нигоҳубин кунад; ва бигзор вай дар оғӯши ту бихобад, то ки оғои мо подшоҳ гарм шавад».

³Ва дар тамоми ҳудуди Исроил духтари соҳибҷамоле ҷустуҷӯ намуданд, ва Абишаги шунаммиро ёфтанд, ва ӯро назди подшоҳ оварданд.

⁴Ва он духтар ниҳоятдараҷа соҳибҷамол буд, ва ӯ ба подшоҳ нигоҳубин мекард ва хизмати ӯро ба ҷо меовард, вале подшоҳ бо ӯ хуфту хоб накардааст.

⁵Валекин Адӯниё ибни Ҳаҷҷит ҳавобаландӣ намуда, гуфт: «Ман подшоҳӣ хоҳам кард». Ва барои худ аробаҳо ва саворонро муҳайё намуд, ва панҷоҳ шотир пешопеши ӯ медавиданд.

⁶Ва падараш ӯро ҳаргиз мазаммат намуда нагуфта буд: «Чаро чунин амал кардӣ?» Ва ӯ низ бағоят хушлиқо буд, ва модараш ӯро баъд аз Абшолӯм зоида буд.

⁷Ва ӯ бо Юоб ибни Саруё ва бо Абьётори коҳин ҳамзабон гардида буд, ва онҳо ба Адӯниё мадад мерасониданд.

⁸Вале Содӯқи коҳин ва Баноё ибни Еҳӯёдоъ ва Нотони набӣ ва Шимъӣ ва Реӣ ва паҳлавононе ки назди Довуд буданд, Адӯниёро тарафдорӣ намекарданд.

⁹Ва Адӯниё гӯсфандон ва говон ва парвориёнро назди санги Зӯҳелет, ки пеши Эйн‐Рӯҷел аст, забҳ намуд, ва ҳамаи бародаронаш, писарони подшоҳ, ва ҳамаи мардони Яҳудо, навкарони подшоҳро даъват намуд.

¹⁰Валекин Нотони набӣ ва Баноё ва паҳлавонон ва бародараш Сулаймонро даъват накард.

¹¹Ва Нотон ба Батшобаъ, модари Сулаймон, сухан ронда, гуфт: «Оё нашнидаӣ, ки Адӯниё ибни Ҳаҷҷит подшоҳ шудааст, ва оғои мо Довуд инро намедонад?

¹²Ва алҳол биё, ба ту машварат диҳам, то ки ҷони худат ва ҷони писарат Сулаймонро бираҳонӣ;

¹³Рафта, назди подшоҳ Довуд даро ва ба ӯ бигӯ: „Эй оғоям подшоҳ, ту, охир, ба канизи худ қасам хӯрда гуфта будӣ, ки писарат Сулаймон баъд аз ман подшоҳ хоҳад шуд, ва ӯ бар тахти ман хоҳад нишаст. Пас, чаро Адӯниё подшоҳ шудааст?“

¹⁴Инак, вақте ки ту ҳанӯз бо подшоҳ сухан ронӣ, ман ҳам аз паи ту даромада, бар суханонат илова хоҳам намуд».

¹⁵Ва Батшобаъ назди подшоҳ ба ҳуҷраи хоб даромад; ва подшоҳ бағоят пир буд, ва Абишаги шунаммӣ хизмати подшоҳро ба ҷо меовард.

¹⁶Ва Батшобаъ хам шуда, ба подшоҳ саҷда бурд. Ва подшоҳ гуфт: «Туро чӣ лозим аст?»

¹⁷Вай ба ӯ гуфт: «Эй оғоям, ту ба канизи худ ба Худованд Худои худ қасам хӯрда будӣ, ки „писарат Сулаймон баъд аз ман подшоҳ хоҳад шуд, ва ӯ бар тахти ман хоҳад нишаст“.

¹⁸Ва алҳол, инак, Адӯниё подшоҳ шудааст, ва ту, эй оғоям подшоҳ, инро намедонӣ.

¹⁹Ва ӯ говон ва парвориён ва гӯсфандони зиёде забҳ карда, ҳамаи писарони подшоҳ, ва Абьётори коҳин ва Юоби сарлашкарро даъват намудааст, вале бандаат Сулаймонро даъват нанамудааст.

²⁰Ва алҳол, эй оғоям подшоҳ, чашмони тамоми Исроил сӯи туст, то ба онҳо маълум намоӣ, ки баъд аз оғоям подшоҳ кист, ки бар тахти ту хоҳад нишаст.

²¹Вагар на, чунин воқеъ хоҳад шуд, ки чун оғоям подшоҳ бо падарони худ бихобад, ман ва писарам Сулаймон айбдор ҳисоб хоҳем ёфт».

²²Ва инак, ҳанӯз вай бо подшоҳ сухан меронд, Нотони набӣ ҳам омад.

²³Ва ба подшоҳ хабар дода, гуфтанд: «Инак Нотони набӣ». Ва ӯ назди подшоҳ даромад, ва рӯ бар замин хам шуда, ба подшоҳ саҷда бурд.

²⁴Ва Нотон гуфт: «Эй оғоям подшоҳ, оё ту гуфтаӣ, ки „Адӯниё баъд аз ман подшоҳ хоҳад шуд, ва ӯ бар тахти ман хоҳад нишаст“?

²⁵Зеро ки вай имрӯз фурӯд омада, говон ва парвориён ва гусфандони зиёдеро забҳ кардааст, ва ҳамаи писарони подшоҳ ва сардорони лашкар ва Абьётори коҳинро даъват намудааст, ва инак, онҳо ба ҳузури вай мехӯранд ва менӯшанд, ва мегӯянд: „Зинда бод подшоҳ Адӯниё!“

²⁶Валекин мани бандаат ва Содӯқи коҳин ва Баноё ибни Еҳӯёдоъ ва бандаат Сулаймонро даъват нанамудааст.

²⁷Агар ин кор аз ҷониби оғоям подшоҳ содир шуда бошад, пас чаро ба бандаи худ маълум накардӣ, ки баъд аз оғоям подшоҳ кист, ки бар тахти ӯ биншинад?»

²⁸Ва подшоҳ Довуд ҷавоб гардонида, гуфт: «Батшобаъро назди ман бихонед». Вай назди подшоҳ даромад, ва ба ҳузури подшоҳ истод.

²⁹Ва подшоҳ қасам хӯрда, гуфт: «Қасам ба ҳаёти Худованде ки ҷони маро аз ҳар тангӣ раҳо кардааст!

³⁰Чунон ки ман барои ту ба Худованд Худои Исроил қасам хӯрда гуфтаам, ки писарат Сулаймон баъд аз ман подшоҳ хоҳад шуд, ва ӯ бар тахти ман ба ҷои ман хоҳад нишаст, ончунон ман имрӯз ба амал хоҳам овард».

³¹Ва Батшобаъ рӯ бар замин хам шуда, ба подшоҳ саҷда бурд, ва гуфт: «Оғоям подшоҳ Довуд то абад зинда бод!»

³²Ва подшоҳ Довуд гуфт: «Содӯқи коҳин ва Нотони набӣ ва Баноё ибни Еҳӯёдоъро назди ман бихонед». Ва онҳо ба ҳузури подшоҳ даромаданд.

³³Ва подшоҳ ба онҳо гуфт: «Бандагони оғои худро ҳамроҳи худ бигиред, ва писарам Сулаймонро бар хачири ман савор кунед, ва ӯро назди Ҷайҳун фурӯд оваред.

³⁴Ва бигзор Содӯқи коҳин ва Нотони набӣ ӯро дар он ҷо ба подшоҳӣ бар Исроил тадҳин намоянд; ва шох навозед, ва бигӯед: „Зинда бод подшоҳ Сулаймон!“

³⁵Ва аз ақиби ӯ бароед, то ки ӯ омада, бар тахти ман биншинад; ва ӯ ба ҷои ман подшоҳ хоҳад шуд; ва ман ӯро амр мефармоям, ки бар Исроил ва бар Яҳудо раис бошад».

³⁶Ва Баноё ибни Еҳӯёдоъ ба подшоҳ ҷавоб гардонида, гуфт: «Омин! Бигзор Худованд Худои оғоям подшоҳ низ чунин гӯяд!

³⁷Чунон ки Худованд бо оғоям подшоҳ буд, бигзор ончунон бо Сулаймон низ бошад, ва тахти ӯро аз тахти оғоям подшоҳ Довуд бузургтар гардонад!»

³⁸Ва Содӯқи коҳин ва Нотони набӣ ва Баноё ибни Еҳӯёдоъ ва каритиён ва фалитиён фурӯд омада, Сулаймонро бар хачири подшоҳ Довуд савор карданд, ва ӯро назди Ҷайҳун бурданд.

³⁹Ва Содӯқи коҳин шохи равғанро аз хайма гирифта, Сулаймонро тадҳин намуд. Ва шох навохтанд, ва тамоми қавм гуфтанд: «Зинда бод подшоҳ Сулаймон!»

⁴⁰Ва тамоми қавм аз ақиби ӯ баромаданд, ва қавм най менавохтанд, ва бағоят шодӣ мекарданд, ба тавре ки замин аз овозашон мекафид.

⁴¹Ва Адӯниё ва ҳамаи даъватшудагоне ки бо ӯ буданд, ҳамин ки аз хӯрдан фориғ шуданд, инро шуниданд; ва Юоб садои шохро шунида, гуфт: «Садои шаҳри пуризтироб аз чӣ сабаб аст?»

⁴²Ҳанӯз ӯ сухан меронд, инак, Йӯнотон ибни Абьётори коҳин омад; ва Адӯниё гуфт: «Биё, ки ту марди амин ҳастӣ ва муждаи нек меоварӣ».

⁴³Ва Йӯнотон ба Адӯниё ҷавоб гардонида, гуфт: «Ба ҳеҷ ваҷҳ, зеро оғои мо, подшоҳ Довуд, Сулаймонро подшоҳ гардонидааст;

⁴⁴Ва подшоҳ Содӯқи коҳин ва Нотони набӣ ва Баноё ибни Еҳӯёдоъ ва каритиён ва фалитиёнро бо ӯ фиристодааст; ва ӯро ба хачири подшоҳ савор кардаанд;

⁴⁵Ва Содӯқи коҳин ва Нотони набӣ ӯро дар Ҷайҳун ба подшоҳӣ тадҳин намудаанд, ва аз он ҷо шодикунон баромадаанд, ва шахр ғулғула бардоштааст; ҳамин аст садое ки шумо шунидаед;

⁴⁶Ва Сулаймон низ бар тахти подшоҳӣ нишастааст;

⁴⁷Ва бандагони подшоҳ низ барои табрик кардани оғои мо подшоҳ Довуд омада, гуфтанд: „Бигзор Худо номи Сулаймонро аз номи ту хубтар созад, ва тахти ӯро аз тахти ту бузургтар гардонад“. Ва подшоҳ бар бистари худ саҷда бурдааст;

⁴⁸Ва подшоҳ низ чунин гуфтааст: „Муборак аст Худованд Худои Исроил, ки имрӯз касеро, ки бар тахти ман менишинад, ба ман додааст, ва чашмони ман инро мебинад!“»

⁴⁹Ва ҳамаи даъватшудагоне ки назди Адӯниё буданд, ба ҳарос афтода бархостанд, ва ҳар кас ба роҳи худ рафт.

⁵⁰Ва Адӯниё аз Сулаймон ҳаросон шуда, бархост, ва рафта, шохҳои қурбонгоҳро гирифт.

⁵¹Ва ба Сулаймон хабар дода, гуфтанд: «Инак, Адӯниё аз подшоҳ Сулаймон метарсад, ва инак, ӯ шохҳои қурбонгоҳро гирифта, мегӯяд: „Бигзор подшоҳ Сулаймон имрӯз ба ман қасам хӯрад, ки бандаи худро ба шамшер нахоҳад кушт“».

⁵²Ва Сулаймон гуфт: «Агар ӯ росткор гардад, як мӯяш бар замин нахоҳад афтод, вале агар бадие дар ӯ ёфт шавад, хоҳад мурд».

⁵³Ва подшоҳ Сулаймон фиристод, ва ӯро аз қурбонгоҳ фурӯд оварданд, ва ӯ омада, ба подшоҳ Сулаймон саҷда бурд, ва Сулаймон ба ӯ гуфт: «Ба хонаи худ бирав».