Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 1 Подшоҳон 21 Bible Online

1 Подшоҳон 21 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

1 Подшоҳон 21

¹Ва баъд аз ин ҳодисаҳо чунин воқеъ шуд: Нобӯти изреъилӣ дар Изреъил дар паҳлуи қасри Аҳъоб, подшоҳи Сомария, токзоре дошт.

²Ва Аҳъоб ба Нобӯт сухан ронда, гуфт: «Токзоратро ба ман бидеҳ, то ки полизе барои ман бишавад, зеро ки он дар паҳлуи хонаи ман аст; ва ман дар ивази он ба ту токзори аз он хубтаре хоҳам дод, ё агар дар назарат писанд ояд, ба қадри қимати он ба ту нуқра хоҳам дод».

³Вале Нобӯт ба Аҳъоб гуфт: «Ҳошо аз тарси Худованд, ки ман мероси падаронамро ба ту бидиҳам».

⁴Ва Аҳъоб аз сухане ки Нобӯти изреъилӣ ба ӯ гуфт, ғамгин ва музтариб гардида, ба хонаи худ омад, зеро ки вай гуфт: «Мероси падаронамро ба ту нахоҳам дод». Ва ӯ бар бистари худ хобида, рӯи худро гардонид, ва хӯроке нахӯрд.

⁵Ва занаш Изобал назди ӯ омада, ба ӯ гуфт: «Чаро рӯҳи ту музтариб шудааст, ва хӯроке намехӯрӣ?»

⁶Ва ӯ ба вай гуфт: «Вақте ки ман ба Нобӯти изреъилӣ сухан ронда гуфтам: „Токзоратро ба ман ба нуқра бидеҳ, ё агар хоҳӣ, дар ивази он токзори дигаре ба ту хоҳам дод“, вай гуфт: „Токзори худро ба ту нахоҳам дод“».

⁷Ва занаш Изобал ба ӯ гуфт: «Оё ту алҳол бар Исроил чунин салтанат меронӣ? Бархез ва хӯрок бихӯр, ва бигзор дили ту хуш бошад: ман токзори Нобӯти изреъилиро ба ту хоҳам дод».

⁸Вай мактубҳо аз номи Аҳъоб навишта, бар онҳо мӯҳри ӯро гузошт, ва мактубҳоро ба пирон ва асилзодагоне ки бо Нобӯт дар шаҳраш сукунат доштанд, фиристод.

⁹Ва дар мактубҳо вай чунин навишта буд: «Рӯзадорӣ эълон намоед ва Нобӯтро дар сари қавм биншонед;

¹⁰Ва ду шахси нобакорро дар рӯ ба рӯи ӯ биншонед, то ки онҳо гувоҳӣ дода, бигӯянд: „Ту дар ҳаққи Худо ва подшоҳ куфр гуфтӣ“; ва ӯро берун бароварда, сангсор кунед, то ки бимирад».

¹¹Ва аҳли шаҳри ӯ, яъне пирон ва асилзодагоне ки дар шаҳраш сукунат доштанд, бар тибқи амре ки Изобал ба онҳо фиристода буд, амал карданд, ончунон ки дар мактубҳои ба онҳо фиристодаи вай навишта шуда буд:

¹²Рӯзадорӣ эълон карданд, ва Нобӯтро дар сари қавм нишонданд;

¹³Ва ду шахси нобакор омада, дар рӯ ба рӯи ӯ нишастанд, ва ин шахсони нобакор пеши қавм ба зидди Нобӯт гувоҳӣ дода, гуфтанд: «Нобӯт дар ҳаққи Худо ва подшоҳ куфр гуфт». Ва ӯро аз шаҳр берун бароварда, сангсор карданд, ва ӯ мурд.

¹⁴Ва назди Изобал фиристода, гуфтанд: «Нобӯт сангсор шуда, мурд».

¹⁵Ва чун Изобал шунид, ки Нобӯт сангсор шуда мурдааст, Изобал ба Аҳъоб гуфт: «Бархез ва токзори Нобӯти изреъилиро, ки нахост ба ту ба нуқра бидиҳад, тасарруф намо, зеро ки ӯ зинда нест, балки мурдааст».

¹⁶Ва чун Аҳъоб шунид, ки Нобӯт мурдааст, Аҳъоб бархост, то ки назди токзори Нобӯти изреъилӣ фурӯд омада, онро тасарруф намояд.

¹⁷Ва каломи Худованд бар Ильёси тишбӣ нозил шуда, гуфт:

¹⁸«Бархез ва ба истиқболи Аҳъоб, подшоҳи Исроил, ки дар Сомария аст, фурӯд ой; инак, ӯ дар токзори Нобӯт мебошад, ки ба он ҷо фурӯд омадааст, то ки онро тасарруф намояд;

¹⁹Ва ба ӯ сухан ронда, бигӯй: „Худованд чунин мегӯяд: хам куштӣ ва ҳам тасарруф мекунӣ?“ Ва боз ба ӯ сухан ронда, бигӯй: „Худованд чунин мегӯяд: дар ҳамон ҷое ки сагон хуни Нобӯтро лесиданд, сагон хуни туро низ хоҳанд лесид“».

²⁰Ва Аҳъоб ба Ильёс гуфт: «Оё маро ёфтӣ, эй душмани ман?» Ва ӯ гуфт: «Орё, ёфтам, чунки ту худро фурӯхтаӣ, то он чиро, ки дар назари Худованд бад аст, ба амал оварӣ.

²¹Инак, Ман бар ту фалокате оварда, туро тамоман барҳам хоҳам дод, ва аз Аҳъоб ҳар наринаро, хоҳ бандӣ ва хоҳ озод дар Исроил бошад, маҳв хоҳам кард.

²²Ва хонадони туро мисли хонадони Ёробъом ибни Набот ва мисли хонадони Баъшо ибни Аҳиё хоҳам кард, барои он ки ту Маро ба ғазаб овардаӣ ва Исроилро гирифтори гуноҳ гардонидаӣ.

²³Ва дар бораи Изобал низ Худованд сухан ронда, гуфт: „Сагон Изобалро назди ҳисори Изреъил хоҳанд хӯрд“.

²⁴Ҳар киро, ки аз Аҳъоб дар шаҳр бимирад, сагон хоҳанд хӯрд, ва ҳар киро, ки дар саҳро бимирад, мурғони ҳаво хоҳанд хӯрд».

²⁵Ҳанӯз касе мисли Аҳъоб набуд, ки ӯ худро фурӯхт, то он чиро, ки дар назари Худованд бад аст, ба амал оварад, ки ба ин амал ӯро занаш Изобал барангехт.

²⁶Ва ӯ рафтори бағоят зиште карда, бутҳоро пайравӣ намуд, ончунон ки амӯриён амал мекарданд, ки онҳоро Худованд аз пеши банӣ‐Исроил бадар ронда буд.

²⁷Ва ҳангоме ки Аҳъоб ин суханонро шунид, либосҳояшро дарронид, ва палосе дар бар кард, ва рӯза дошт, ва дар палос мехобид, ва ғамгинона роҳ мерафт.

²⁸Ва каломи Худованд бар Ильёси тишбӣ нозил шуда, гуфт:

²⁹«Оё Аҳъобро мебинӣ, чӣ гуна ба ҳузури Ман гардан фуровардааст? Азбаски ӯ ба ҳузури Ман гардан фуровардааст, он фалокатро дар айёми ӯ нахоҳам овард, балки дар айёми писараш он фалокатро бар хонадони ӯ хоҳам овард».