Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 1 Подшоҳон 3 Bible Online

1 Подшоҳон 3 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

1 Подшоҳон 3

¹Ва Сулаймон ба фиръавн, подшоҳи Миср, домод шуд, ва духтари фиръавнро гирифта, ба шаҳри Довуд овард, то даме ки сохтани хонаи худ ва хонаи Худованд ва ҳисори Ерусалимро гирдогирди он анҷом диҳад.

²Аммо қавм ҳанӯз бар баландиҳо қурбонӣ мекарданд, зеро ки хонае ба исми Худованд то он айём бино наёфта буд.

³Ва Сулаймон Худовандро дӯст дошта, мувофиқи фароизи падараш Довуд рафтор мекард, аммо ӯ низ бар баландиҳо қурбонӣ мекард, ва бухур месӯзонид.

⁴Ва подшоҳ ба Ҷибъӯн равона шуд, то ки дар он ҷо қурбонӣ кунад, зеро ки баландии аз ҳама бузургтар он ҷо буд; Сулаймон ҳазор қурбонии сӯхтанӣ бар он қурбонгоҳ овард.

⁵Дар Ҷибъӯн Худованд ба Сулаймон дар хоби шаб зоҳир гардид, ва Худо гуфт: «Талаб намо, чӣ чизе ба ту бидиҳам».

⁶Ва Сулаймон гуфт: «Ту ба бандаи Худ, ба падарам Довуд, эҳсони азиме кардӣ, азбаски ӯ ба ҳузури Ту бо ростӣ ва адолат ва самимияти дил рафтор менамуд; ва ин эҳсони азимро барои ӯ нигоҳ дошта, ба ӯ писаре додӣ, то ки бар тахти ӯ биншинад, чунон ки имрӯз воқеъ шудааст.

⁷Ва алҳол, эй Худованд Худои ман, Ту бандаи Худро ба ҷои падарам Довуд подшоҳ кардӣ, валекин ман амради хурдсоле ҳастам, ки даробароро намедонам.

⁸Ва бандаат дар миёни қавми Туст, ки баргузидаӣ, дар миёни қавми сершуморе ки онҳоро, ба сабаби бисьёриашон, на шумурдан мумкин аст, на ба ҳисоб овардан.

⁹Пас, ба бандаи Худ дили бохирад ато намо, то ки қавми Туро доварӣ кунам, ва ба фарқи байни нек ва бад сарфаҳм равам, зеро кист, ки ин қавми сершумори Туро доварӣ тавонад кунад?»

¹⁰Ва ин ба назари Худованд писанд омад, ки Сулаймон ин чизро талабида буд.

¹¹Ва Худо ба ӯ гуфт: «Азбаски ту ин чизро талабидӣ, ва барои худ айёми дуру дароз талаб накардӣ, ва барои худ сарват талаб накардӣ, ва ҷони душманонатро талаб накардӣ, балки барои худ хирад талабидӣ, то ки инсофро фаҳм намоӣ, —

¹²Инак, аз рӯи гуфтаи ту кардам; инак, ба ту дили пурҳикмат ва бохирад ато намудам, ба тавре ки пеш аз ту касе мисли ту набуд, ва баъд аз ту касе мисли ту нахоҳад ба майдон омад.

¹³Ва низ он чиро, ки талаб накардӣ, яъне ҳам сарват ва ҳам ҷалолро ба ту ато намудам, ба тавре ки дар тамоми айёми ту касе мисли ту дар миёни подшоҳон нахоҳад буд.

¹⁴Ва агар бо роҳҳои Ман рафтор карда, фароиз ва аҳкоми Маро риоя намоӣ, чунон ки падарат Довуд рафтор мекард, Ман айёми туро дуру дароз хоҳам гардонид».

¹⁵Ва Сулаймон бедор шуд, ва инак хоб буд. Ва ба Ерусалим омада, пеши сандуқи аҳди Худованд истод, ва қурбониҳои сӯхтанӣ баровард, ва қурбониҳои саломатӣ забҳ намуд, ва барои ҳамаи навкаронаш базм барпо кард.

¹⁶Он гоҳ ду зани зинокор назди подшоҳ омада, ба ҳузури ӯ истоданд.

¹⁷Ва яке аз он занон гуфт: «Эй оғоям! Ман ва ин зан дар як хона сокин ҳастем; ва ман дар он хона назди вай зоидам.

¹⁸Ва баъд аз зоиданам дар рӯзи сеюм ин зан низ зоид; ва мо бо ҳамдигар будем, каси бегонае бо мо дар хона набуд, фақат ҳар дуи мо дар хона будем.

¹⁹Ва шабона писари ин зан мурдааст, чунки вай бар у хобидааст.

²⁰Ва нисфи шаб вай бархоста, писари маро, вақте ки канизат дар хоб буд, аз пеши ман гирифтааст ва дар бағали худ гузоштааст, ва писари мурдаи худро дар бағали ман мондааст.

²¹Ва субҳидам, вақте ки ман бархостам, то ки ба писарам сина диҳам, ва инак, ӯ мурда буд; валекин вақте ки пагоҳӣ ба ӯ синчакунон нигоҳ кардам, ва инак, ӯ писаре ки ман зоида будам, набуд».

²²Ва зани дигар гуфт: «Не, балки бачаи зинда писари ман ва бачаи мурда писари туст». Ва он зан гуфт: «Не, балки бачаи мурда писари ту ва бачаи зинда писари ман аст». Ва онҳо ба ҳузури подшоҳ ҳамин тавр сухан меронданд.

²³Ва подшоҳ гуфт: «Ин мегӯяд: „Ин бачаи зинда писари ман ва бачаи мурда писари туст“. Ва он мегӯяд: „Не, балки бачаи мурда писари ту ва бачаи зинда писари ман аст“».

²⁴Ва подшоҳ гуфт: «Шамшере пеши ман биёред». Ва шамшере пеши подшоҳ оварданд.

²⁵Ва подшоҳ гуфт: «Бачаи зиндаро ба ду нима пора кунед, ва нисфашро ба яке ва нисфашро ба дигаре бидиҳед».

²⁶Ва зане ки бачаи зинда писараш буд, ба подшоҳ сухан ронд, зеро ки ба писараш раҳмаш омад, ва гуфт: «Эй оғоям! Ин бачаи зиндаро ба вай бидиҳед, ва ба ҳеҷ ваҷҳ ӯро накушед». Валекин зани дигар гуфт: «Бигзор на аз они ман бошад, ва на аз они ту, — пора кунед!»

²⁷Ва подшоҳ ҷавоб гардонида, гуфт: «Бачаи зиндаро ба он зан бидиҳед, ва ба ҳеҷ ваҷҳ ӯро накушед; вай модари ӯст».

²⁸Ва тамоми Исроил довариеро, ки подшоҳ ба амал оварда буд, шуниданд, ва аз подшоҳ тарсиданд, зеро диданд, ки хирадмандии илоҳӣ барои доварӣ кардан андаруни ӯст.