Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 1 Подшоҳон 9 Bible Online

1 Подшоҳон 9 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

1 Подшоҳон 9

¹Ва баъд аз он ки Сулаймон бино кардани хонаи Худованд ва хонаи подшоҳро ба анҷом расонид, ва ҳар орзуи Сулаймон, ки мехост ба ҷо оварад, муяссар гардид,

²Худованд бори дуюм ба Сулаймон зоҳир шуд, чунон ки дар Ҷибъӯн ба ӯ зоҳир шуда буд.

³Ва Худованд ба ӯ гуфт: «Дуои ту ва истиғосаи туро, ки ба ҳузури Ман кардӣ, шунидам, ва ин хонаро, ки ту сохтӣ, то ки исми Ман то абад бар он хонда шавад, тақдис намудам, ва чашмони Ман ва дили Ман тамоми айём дар он хоҳад буд.

⁴Ва агар ту ба ҳузури Ман, чунон ки падарат Довуд рафтор менамуд, бо дили соф ва аз рӯи виҷдон рафтор намуда, ҳар чиро, ки Ман ба ту амр фармудаам, ба ҷо оварӣ ва фароизу аҳкоми Маро нигоҳ дорӣ,

⁵Ман тахти салтанати туро бар Исроил то абад барқарор хоҳам кард, чунон ки ба падарат Довуд сухан ронда, гуфтаам: „Аз ту касе ки бар тахти Исроил биншинад, аз миён нахоҳад рафт“.

⁶Аммо агар шумо ва писарони шумо аз пайравии Ман рӯй гардонида, аҳкому фароизеро, ки ба шумо додаам, риоя накунед, ва рафта худоёни дигарро ибодат намоед ва ба онҳо саҷда баред,

⁷Ман Исроилро аз рӯи замине ки ба онҳо додаам, маҳв хоҳам кард, ва хонаеро, ки ба исми Худ тақдис намудаам, аз ҳузури Худ дур хоҳам андохт, ва Исроил дар миёни ҳамаи қавмҳо зарбулмасал ва хандахариш хоҳад шуд.

⁸Ва дар ҳаққи ин хона, ки олишукӯҳ аст, ҳар касе ки аз пеши он бигзарад, аз харобии он дар ҳайрат монда ва ҳуштак зада, хоҳад гуфт: „Аз чӣ сабаб Худованд ба ин замин ва ба ин хона чунин амал намудааст?“

⁹Ва хоҳад гуфт: „Аз он сабаб, ки онҳо Худованд Худои худро, ки падаронашонро аз замини Миср берун оварда буд, тарк карданд, ва ба худоёни дигар часпида, онҳоро саҷда ва ибодат намуданд; бинобар ин Худованд тамоми ин мусибатро ба сари онҳо овардааст“».

¹⁰Ва баъд аз гузаштани бист сол, ки дар ин муддат Сулаймон ду хонаро — хонаи Худованд ва хонаи подшоҳро — бино кард,

¹¹Ва Ҳиром, подшоҳи Сӯр, Сулаймонро бо чӯби дарахтони арз ва дарахтони сарв ва бо тилло, мувофиқи дилхоҳи ӯ, таъмин намуд, — он гоҳ подшоҳ Сулаймон бист шаҳрро дар замини Ҷалил ба Ҳиром дод.

¹²Ва Ҳиром барои дидани шаҳрҳое ки Сулаймон ба ӯ дода буд, аз Сӯр берун омад, валекин онҳо ба назараш писанд наафтод.

¹³Ва гуфт: «Ин чӣ шаҳрҳост, ки ту, эй бародарам, ба ман додаӣ?» Ва онҳоро замини Ковул номид, ки то имрӯз чунин ном дорад.

¹⁴Ва Ҳиром ба подшоҳ саду бист киккар тилло фиристода буд.

¹⁵Ва ин аст нақли ӯҳдадорие ки подшоҳ Сулаймон барои бино кардани хонаи Худованд, ва хонаи худаш, ва Миллӯ, ва ҳисори Ерусалим, ва Ҳосӯр, ва Маҷиддӯ ва Ҷозар ҷорӣ карда буд:

¹⁶Фиръавн, подшоҳи Миср, пеш аз ин баромада, Ҷозарро забт намуда буд, ва онро бо оташ сӯзонид, ва канъониёнро, ки дар шаҳр сукунат доштанд, кушт, ва онро ба духтари худ, ки зани Сулаймон буд, маҳр дод.

¹⁷Ва Сулаймон Ҷозар ва Байт‐Ҳӯрӯни поёнро бино кард;

¹⁸Ва низ Баалот ва Тадмӯрро дар биёбони мамлакат;

¹⁹Ва низ ҳамаи шаҳрҳоро, ки Сулаймон барои захираҳо дошт, ва ҳамаи шаҳрҳои аробаҳо ва ҳамаи шаҳрҳои саворонро, ва ҳар он чиро, ки Сулаймон орзу дошт, ки дар Ерусалим ва дар Лубнон ва дар тамоми замини қаламрави худ бино кунад.

²⁰Тамоми қавме ки аз амӯриён, ҳиттиён, фариззиён, ҳиввиён ва ябусиён боқӣ монда буданд, онҳое ки аз банӣ‐Исроил набуданд,

²¹Яъне фарзандони онҳо, ки баъд аз онҳо дар замин боқӣ монда буданд, ва онҳоро банӣ‐Исроил натавониста буданд маҳв намоянд, — ба зиммаи онҳо Сулаймон ӯҳдадории меҳнатӣ гузошт, ки то имрӯз чунин аст.

²²Валекин аз банӣ‐Исроил Сулаймон ба зиммаи касе ӯҳдадории меҳнатӣ нагузошт, зеро ки онҳо ҷанговарон ва навкарони ӯ, ва мирони ӯ, ва саркардагони ӯ, ва сардорони аробаҳо ва саворони ӯ буданд.

²³Инҳоянд сарнозироне ки бар корҳои Сулаймон буданд: панҷсаду панҷоҳ нафар ба мардуми иҷрокунандаи корҳо сардорӣ мекарданд.

²⁴Ҳамин ки духтари фиръавн аз шаҳри Довуд ба хонаи худ, ки онро ӯ барои вай бино карда буд, гузашт, он гоҳ ӯ Миллӯро бино намуд.

²⁵Ва Сулаймон ҳар сол се дафъа қурбониҳои сӯхтанӣ ва қурбониҳои саломатӣ бар қурбонгоҳе ки барои Худованд бино карда буд, мебаровард, ва бар мазбаҳе ки пеши Худованд буд, бухур месӯзонид; ва ибодати хонаро бо ҳамин мукаммал намуд.

²⁶Ва подшоҳ Сулаймон дар Эсьюн‐Ҷобар, ки дар Элӯт, бар соҳили баҳри Қулзум, дар замини Адӯм аст, киштиҳо сохт.

²⁷Ва Ҳиром навкарони худро, ки маллоҳ буда, дарьёгардиро медонистанд, дар киштиҳо ҳамроҳи навкарони Сулаймон фиристод.

²⁸Ва онҳо ба Ӯфир рафтанд, ва аз он ҷо чорсаду бист киккар тилло гирифта, ба подшоҳ Сулаймон оварданд.