Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 2 Подшоҳон 19 Bible Online

2 Подшоҳон 19 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

2 Подшоҳон 19

¹Ва чун подшоҳ Ҳизқиё инро шунид, либосашро чок зад, ва палос пӯшида, ба хонаи Худованд омад.

²Ва Эльёқимро, ки нозири хона буд, ва Шабнои котиб ва пирони коҳинонро, ки палос пӯшида буданд, назди набӣ, Ишаъё ибни Омӯс, фиристод.

³Ва онҳо ба ӯ гуфтанд: «Ҳизқиё чунин мегӯяд: „Имрӯз рӯзи мусибат ва ҷазо ва нанг аст, зеро ки кӯдакон то даҳани бачадон расидаанд, вале қуввати зоидан нест.

⁴Кошки Худованд Худои ту ҳамаи суханони Рабшоқеро, ки оғояш подшоҳи Ашшур барои таҳқир кардани Худои Ҳай фиристодааст, мешунид, ва ӯро барои суханоне ки Худованд Худои ту шунидааст, ҷазо медод! Пас, барои бақияе ки ҳанӯз вуҷуд доранд, истиғоса намо“».

⁵Ва бандагони подшоҳ Ҳизқиё назди Ишаъё омаданд.

⁶Ва Ишаъё ба онҳо гуфт: «Ба оғои худ чунин гӯед: „Худованд чунин мегӯяд: аз суханоне ки шунидаӣ, ки бо онҳо навкарони подшоҳи Ашшур Маро ҳақорат додаанд, натарс.

⁷Инак, Ман бар ӯ рӯҳе мефиристам, ва ӯ хабаре шунида, ба замини худ хоҳад баргашт; ва Ман ӯро дар замини худаш бо шамшер фурӯ хоҳам ғалтонид“».

⁸Ва Рабшоқе баргашта, подшоҳи Ашшурро дар ҳолате ёфт, ки бо Либно ҷанг мекард, зеро шунида буд, ки вай аз Локиш ақиб рафтааст.

⁹Ва дар бораи Тирҳоқо, подшоҳи Куш, шунида буд, ки мегуфтанд: «Инак, вай берун омадааст, то ки бо ту ҷанг кунад». Ва бори дигар қосидонро назди Ҳизқиё фиристода, гуфт:

¹⁰«Ба Ҳизқиё, подшоҳи Яҳудо, чунин гӯед: „Бигзор Худои ту туро фирефта нанамояд, ки ту ба Ӯ таваккал карда, мегӯӣ: Ерусалим ба дасти подшоҳи Ашшур супурда нахоҳад шуд.

¹¹Инак, ту шунидаӣ, ки подшоҳони Ашшур бо ҳамаи заминҳо чӣ кардаанд ва чӣ гуна онҳоро торумор намудаанд, — пас, ту оё раҳо хоҳӣ шуд?

¹²Оё худоёни халқҳое ки падаронам барҳам додаанд, чунончи: Ҷӯзон ва Ҳорон ва Росаф ва банӣ‐Адан, ки дар Талассор буданд, онҳоро раҳо карданд?

¹³Куҷост подшоҳи Ҳамот ва подшоҳи Арфод ва подшоҳи шаҳри Сафарвоим, Ҳенаъ ва Ивво?“»

¹⁴Ва Ҳизқиё мактубҳоро аз дасти қосидон гирифта, хонд; ва Ҳизқиё ба хонаи Худованд рафта, онҳоро ба ҳузури Худованд паҳн кард.

¹⁵Ва Ҳизқиё ба ҳузури Худованд дуо хонда, гуфт: «Эй Худованд Худои Исроил, ки бар каррубиён нишастаӣ! Туӣ, ки ба танҳоӣ Худои ҳамаи мамлакатҳои замин ҳастӣ; Ту осмон ва заминро офаридаӣ.

¹⁶Эй Худованд, гӯши Худро хам карда, бишнав; эй Худованд, чашмони Худро кушода, бубин; ва суханони Санҳерибро бишнав, ки вай барои таҳқир кардани Худои Ҳай фиристодааст.

¹⁷Эй Худованд, дар ҳақиқат подшоҳони Ашшур халқҳоро бо заминҳои онҳо хароб кардаанд,

¹⁸Ва худоёни онҳоро дар оташ андохтаанд, зеро ки онҳо худо не, балки маснӯи дасти одамизод, чӯб ва санг буд, бинобар ин онҳоро нест карданд.

¹⁹Ва алҳол, эй Худованд Худои мо, лутфан, моро аз дасти вай наҷот деҳ, то ҳамаи мамлакатҳои замин бидонанд, ки Ту, эй Худованд, ба танҳоӣ Худо ҳастӣ».

²⁰Ва Ишаъё ибни Омӯс назди Ҳизқиё фиристода, гуфт: «Худованд Худои Исроил чунин мегӯяд: он чиро, ки ту пеши Ман дар ҳаққи Санҳериб, подшоҳи Ашшур, дар дуои худ гуфтӣ, иҷобат намудам.

²¹Чунин аст сухане ки Худованд дар бораи вай гуфтааст: духтари бокираи Сион аз ту нафрат намуда, туро тамасхур кардааст, ва духтари Ерусалим аз қафои ту сар ҷунбонидааст!

²²Киро ту таҳқир намудаӣ ва дашном додаӣ? Ва дар ҳаққи кӣ овоз баланд кардаӣ ва чашмони худро боло бардоштаӣ? Дар ҳаққи Қуддуси Исроил!

²³Ба воситаи қосидони худ Худовандро таҳқир намуда, гуфтаӣ: „Бо анбӯҳи аробаҳои худ ман ба қуллаи кӯҳҳо, бар ақсои Лубнон баромадаам, ва арзҳои болобаланд ва сарвҳои гузини онро буридаам, ва ба қуллаи баландтарини он, ба боғистони ҳосилхези он расидаам;

²⁴Ва ман чоҳ канда, оби бегонаро нӯшидаам; ва бо кафи пойҳои худ ҳамаи наҳрҳои Мисрро хушк хоҳам кард“.

²⁵Оё нашнидаӣ, ки Ман аз замони пеш инро қарор додаам, аз қадимулайём инро пешбинӣ намудаам, ва ҳоло инро тавре ба амал овардаам, ки ту шаҳрҳои истеҳкомдорро валангор карда, ба харобазор табдил медиҳӣ?

²⁶Ва сокинони онҳо камқувват, ҳаросон ва хиҷил шудаанд: онҳо мисли алафи саҳро ва майсаи навхез, ва сабзаи болои бомҳо, ва мисли киштзоре ки пеш аз хӯша бастанаш хушк шуда бошад, гардидаанд.

²⁷Вале Ман нишастани туро, ва баромадани туро, ва даромадани туро медонам; ва адоватеро, ки ба ман дорӣ.

²⁸Азбаски адовате ки ба ман дорӣ, ва лоуболии ту ба гӯши ман расидааст, бинобар ин маҳори Худро ба бинии ту, ва ҷилави Худро ба даҳони ту хоҳам зад, ва туро бо роҳе ки омадаӣ, хоҳам баргардонид.

²⁹Ва аломат барои ту, эй Ҳизқиё, чунин аст: имсол ғаллаи худрӯй хоҳед хӯрд, ва дар соли дуюм — он чи аз он бирӯяд; ва дар соли сеюм кишт кунед ва дарав намоед, ва токҳо шинонед ва меваи онҳоро бихӯред.

³⁰Ва растагорони хонадони Яҳудо, ки боқӣ мондаанд, аз нав дар поён реша хоҳанд давонид, ва дар боло мева хоҳанд овард,

³¹Зеро ки бақия аз Ерусалим, ва растагорон аз Сион ба вуҷуд хоҳанд омад. Рашки Худованди лашкарҳо инро ба амал хоҳад овард.

³²Бинобар ин Худованд дар бораи подшоҳи Ашшур чунин мегӯяд: вай ба ин шаҳр ворид нахоҳад шуд, ва ба он ҷо тир нахоҳад андохт, ва назди он бо сипар нахоҳад омад, ва дар муқобили он хокрез барпо нахоҳад кард.

³³Бо кадом роҳе ки омадааст, бо ҳамон хоҳад баргашт, валекин ба ин шаҳр ворид нахоҳад шуд, — мегӯяд Худованд, — .

³⁴Ва Ман ин шаҳрро ҳимоят хоҳам кард, то ки онро ба хотири Худам ва ба хотири бандаи Худ Довуд наҷот диҳам».

³⁵Ва дар он шаб чунин воқеъ шуд, ки фариштаи Худованд берун омада, саду ҳаштоду панҷ ҳазор нафарро дар ӯрдугоҳи Ашшур зарба зад, ва бомдодон, вақте ки бархостанд, инак, ҳамаашон ҷасадҳои мурда буданд.

³⁶Ва Санҳериб, подшоҳи Ашшур, ба роҳ даромада, равона шуд ва баргашта, дар Нинве сокин гардид.

³⁷Ва ҳангоме ки ӯ дар хонаи худояш Нисрӯк ибодат менамуд, писаронаш Адрамалик ва Шарэсар ӯро бо шамшер куштанд, ва худашон ба замини Аророт гурехтанд; ва писараш Эсар‐Ҳаддӯн ба ҷои ӯ подшоҳ шуд.