Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 2 Вақоеънома 25 Bible Online

2 Вақоеънома 25 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

2 Вақоеънома 25

¹Амасьё дар синни бисту панҷсолагӣ подшоҳ шуд, ва бисту нӯҳ сол дар Ерусалим подшоҳӣ кард; ва номи модараш Еҳӯадон, аз Ерусалим, буд.

²Ва он чи дар назари Худованд мақбул буд, ба амал овард, аммо на бо дили комил.

³Ва ҳангоме ки салтанат дар дасташ мустаҳкам шуд, навкарони худро, ки падараш подшоҳро кушта буданд, ба қатл расонид.

⁴Вале писарони онҳоро накушт, бар тибқи навиштаи китоби Тавроти Мусо, ки дар он Худованд амр фармуда, гуфтааст: «Падарон набояд барои гуноҳи писарон кушта шаванд, ва писарон набояд барои гуноҳи падарон кушта шаванд, балки ҳар кас бояд барои гуноҳи худаш кушта шавад».

⁵Ва Амасьё аҳли Яҳудоро ҷамъ кард, ва онҳоро мувофиқи хонаводаҳо, дар тамоми Яҳудо ва Биньёмин, зери фармони мириҳазорҳо ва мирисадҳо гузошт; ва онҳоро аз бистсола ва болотар дар шумор оварда, сесад ҳазор гузинони найзавар ва сипардорро ёфт, ки метавонистанд ба аскарӣ бираванд.

⁶Ва аз Исроил сад ҳазор мардони ҷангиро ба баҳои сад киккар нуқра киро кард.

⁷Вале марди Худо назди ӯ омада, гуфт: «Эй подшоҳ! Бигзор лашкари Исроил бо ту нараванд, зеро ки Худованд бо Исроил, яъне бо тамоми банӣ‐Эфроим нест.

⁸Балки худат бирав, ва амал намуда, дар ҷанг қавӣ шав, вагар на туро Худо пеши душман мағлуб хоҳад кард, зеро ки Худо қодир аст мадад расонад ва мағлуб созад».

⁹Ва Амасьё ба марди Худо гуфт: «Пас, оид ба сад киккар нуқрае ки ба фавҷи Исроил додаам, чӣ кунам?» Ва марди Худо гуфт: «Худованд қодир аст ба ту аз ин зиёдтар бидиҳад».

¹⁰Ва Амасьё он фавҷро, ки назди ӯ аз Эфроим омада буданд, ҷудо кард, то ки ба макони худ бираванд; ва ғазаби онҳо бар Яҳудо бағоят аланга гирифт, ва онҳо хашмгин шуда, ба макони худ баргаштанд.

¹¹Ва Амасьё далер гардида, қавми худро пеш бурд, ва ба дараи Милҳ расида, аз банӣ‐Сеир даҳ ҳазор нафарро кушт.

¹²Ва банӣ‐Яҳудо даҳ ҳазор нафарро зинда асир карда, ба қуллаи Солаъ оварданд; ва онҳоро аз қуллаи Солаъ партофтанд, ва ҳамаашон нобуд шуданд.

¹³Ва аҳли он фавҷ, ки Амасьё онҳоро баргардонида буд, то ки бо ӯ ба ҷанг нараванд, дар шаҳрҳои Яҳудо, аз Сомария то Байт‐Ҳӯрӯн, пароканда шуда, се ҳазор нафарро куштанд, ва ғанимати зиёдеро ба тороҷ бурданд.

¹⁴Ва ҳангоме ки Амасьё ба адӯмиён шикаст расонида баргашт, ӯ худоёни банӣ‐Сеирро оварда, назди худ онҳоро ҳамчун худоён барқарор намуд, ва пеши онҳо сачда бурд, ва барои онҳо бухур сӯзонид.

¹⁵Ва ғазаби Худованд бар Амасьё аланга гирифт, ва набиеро назди ӯ фиристод, ки вай ба ӯ гуфт: «Чаро ту худоёни қавмеро ҷӯё шудаӣ, ки онҳо натавонистанд қавми худро аз дасти ту раҳо кунанд?»

¹⁶Ва ҳангоме ки вай ба ӯ сухан меронд, ӯ ба вай гуфт: «Оё туро машваратчии подшоҳ таъин кардаанд? Бас кун, чаро туро бикушанд?» Ва набӣ бас карда, гуфт: «Медонам, ки Худо қарор додааст туро нобуд кунад, зеро ки ту ин корро кардӣ, ва ба машварати ман гӯш надодӣ».

¹⁷Ва Амасьё, подшоҳи Яҳудо, машварат намуд, ва назди Юош ибни Еҳӯоҳоз ибни Еҳу, подшоҳи Исроил, фиристода, гуфт: «Биё, рӯ ба рӯ шавем».

¹⁸Ва Юош, подшоҳи Исроил, назди Амасьё, подшоҳи Яҳудо, фиристода, гуфт: «Мушхоре ки дар Лубнон аст, ба арзе ки дар Лубнон аст, фиристода, гуфтааст: „Духтари худро ба писари ман ба занӣ бидеҳ“. Валекин хайвони даштие ки дар Лубнон аст, гузар карда, мушхорро поймол намудааст.

¹⁹Мегӯӣ: „Инак, Адӯмро шикаст додам“, ва дилат мағрур шудааст, ва ту бо худ меболӣ. Алҳол дар хонаи худ бинишин. Чаро ту бадбахтиро иғво медиҳӣ, то ки худат фурӯ ғалтӣ, ва ҳамчунин Яҳудо ҳамроҳи ту?»

²⁰Вале Амасьё гӯш надод, зеро ки ин аз ҷониби Худо буд, то ки онҳоро ба дасти душман бисупорад, чунки худоёни Адӯмро ҷӯё шуда буданд.

²¹Ва Юош, подшоҳи Исроил, баромад, ва ӯ ва Амасьё, подшоҳи Яҳудо, дар Байт‐Шемеш, ки дар Яҳудост, рӯ ба рӯ шуданд.

²²Ва аҳли Яҳудо пеши Исроил мағлуб гардида, ҳар яке ба хаймаҳои худ гурехта рафтанд.

²³Ва Юош, подшоҳи Исроил, Амасьё ибни Еҳӯош ибни Еҳӯоҳоз, подшоҳи Яҳудоро дар Байт‐Шемеш дастгир намуд, ва ӯро ба Ерусалим овард, ва ҳисори Ерусалимро аз дарвозаи Эфроим то дарвозаи кунҷакӣ, ба андозаи чорсад зироъ хароб кард;

²⁴Ва тамоми тилло ва нуқра, ва тамоми колоеро, ки дар хонаи Худо назди Убайд‐Адӯм ёфт шуд, ва хазоини хонаи подшоҳ, ва гаравгононро гирифта, ба Сомария баргашт.

²⁵Ва Амасьё ибни Еҳӯош, подшоҳи Яҳудо, баъд аз фавти Юош ибни Еҳӯоҳоз, подшоҳи Исроил, понздаҳ сол зиндагӣ кард.

²⁶Ва бақияи аъмоли Амасьё, аз аввал то охир, дар китоби подшоҳони Яҳудо ва Исроил навишта шудааст.

²⁷Ва аз замоне ки Амасьё аз пайравии Худованд дур шуд, дар Ерусалим ба муқобили ӯ суиқасд карданд, ва ӯ ба Локиш гурехт; ва аз ақиби ӯ ба Локиш фиристоданд, ва ӯро дар он ҷо куштанд.

²⁸Ва ӯро бар аспҳо бардошта оварданд, ва ӯро бо падаронаш дар шаҳри Довуд дафн карданд.