Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 2 Вақоеънома 32 Bible Online

2 Вақоеънома 32 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

2 Вақоеънома 32

¹Баъд аз ин корҳои сидқу вафо, Санҳериб, подшоҳи Ашшур омада, ба Яҳудо дохил шуд, ва назди шаҳрҳои ҳисордор ӯрду зада, онҳоро барои худ мехост забт намояд.

²Ва Ҳизқиё дид, ки Санҳериб омадааст, ва қасд дорад ба муқобили Ерусалим ҷанг кунад.

³Ва ӯ бо сарварон ва паҳлавонони худ машварат намуда, қарор дод, ки оби чашмаҳои беруни шаҳрро банд кунад, ва онҳо ба ӯ мадад расониданд.

⁴Ва қавми зиёде ҷамъ шуданд, ва ҳамаи чашмаҳо ва наҳреро, ки аз миёни кишвар ҷорӣ мешуд, банд карда, гуфтанд: «Ҷаро подшоҳони Ашшур омада, оби фаровон ёбанд?»

⁵Ва ӯ қувват гирифт, ва тамоми ҳисори вайронаро таъмир намуда, онро то бурҷҳо баланд кард, ва ҳисори дигаре аз беруни он сохт, ва Миллӯро дар шаҳри Довуд мустаҳкам намуд, ва аслиҳа ва сипарҳои зиёде сохт.

⁶Ва сипаҳдоронро бар қавм таъин намуд, ва онҳоро назди худ дар майдони дарвозаи шаҳр ҷамъ кард, ва чунин суханони дилҷӯй ба онҳо гуфт:

⁷«Қавӣ ва далер бошед, аз подшоҳи Ашшур ва аз тамоми анбӯҳе ки бо ӯст, натарсед ва ҳаросон нашавед, зеро қуввате ки бо мост, аз қуввате ки бо ӯст, бештар аст.

⁸Бо ӯ бозуи башар аст, вале бо мо Худованд Худои мост, ки Ӯ ба мо ёварӣ хоҳад намуд ва дар ҷангҳои мо хоҳад ҷангид». Ва қавм ба суханони Ҳизқиё, подшоҳи Яҳудо, эътимод карданд.

⁹Баъд аз ин, Санҳериб, подшоҳи Ашшур, навкарони худро ба Ерусалим фиристод, — дар сурате ки худаш дар Локиш буд, ва ҳамаи ҳукуматдоронаш бо ӯ буданд, — то ки ба Ҳизқиё, подшоҳи Яҳудо, ва ба тамоми аҳли Яҳудо, ки дар Ерусалим буданд, бигӯянд:

¹⁰«Санҳериб, подшоҳи Ашшур, чунин мегӯяд: „Бар чӣ шумо таваккал мекунед, ки дар Ерусалим дар ҳолати муҳосира нишастаед?

¹¹Ҳизқиё, охир, шуморо иғво медиҳад, бо гуруснагӣ ва ташнагӣ мехоҳад шуморо ба ҳалокат расонад, ва мегӯяд: Худованд Худои мо моро аз дасти подшоҳи Ашшур раҳо хоҳад кард.

¹²Ҳамин Ҳизқиё, охир, баландиҳо ва қурбонгоҳҳои Ӯро барҳам додааст, ва ба аҳли Яҳудо ва Ерусалим сухан ронда, гуфтааст: пеши як қурбонгоҳ сачда баред ва бар он бухур бисӯзонед.

¹³Шумо, охир, медонед, ки ман ва падаронам ба ҳамаи қавмҳои кишварҳо чӣ кардаем. Оё худоёни халқҳои кишварҳо тавонистанд замини худро аз дасти ман раҳо кунанд?

¹⁴Аз ҳамаи худоёни ин халқҳое ки падаронам маҳв намудаанд, кист, ки тавониста бошад қавми худро аз дасти ман раҳо кунад, то ки Худои шумо тавонад шуморо аз дасти ман раҳо кунад?

¹⁵Ва алҳол, бигзор шуморо Ҳизқиё ба васваса наандозад, ва шуморо ин гуна иғво надиҳад, ва шумо ба суханони ӯ бовар накунед, зеро модоме ки ҳеҷ як худои ҳеҷ як халқ ва мамлакат натавонистааст қавми худро аз дасти ман ва аз дасти падаронам раҳо кунад, пас Худои шумо низ шуморо аз дасти ман раҳо нахоҳад кард“».

¹⁶Ва боз навкарони вай бар зидди Худованд Худо, ва бар зидди бандаи ӯ Ҳизқиё сухан ронданд.

¹⁷Ва номаҳо навишта, Худованд Худои Исроилро таҳқир намуд ва дар ҳаққи Ӯ сухан ронда, гуфт: «Чунон ки худоёни халқҳои кишварҳо қавми худро аз дасти ман раҳо накардаанд, ончунон Худои Ҳизқиё қавми Худро аз дасти ман раҳо нахоҳад кард».

¹⁸Ва бо овози баланд ба забони яҳудӣ сӯи қавми Ерусалим, ки бар ҳисор буданд, фарьёд заданд, то ки онҳоро тарсонида ва ба ҳарос андохта, шаҳрро забт намоянд.

¹⁹Ва дар ҳаққи Худои Ерусалим, мисли худоёни қавмҳои замин, ки маснӯи дасти одамизод мебошанд, сухан ронданд.

²⁰Ва подшоҳ Ҳизқиё ва набӣ Ишаъё ибни Омӯс дар ин бобат дуо гуфтанд, ва сӯи осмон фарьёд заданд.

²¹Ва Худованд фариштае фиристод, ки вай ҳамаи мардони ҷангӣ ва раисон ва сарваронро дар ӯрдугоҳи подшоҳи Ашшур нобуд кард. Ва ӯ шарманда шуда, ба кишвари худ баргашт, ва ба хонаи худои худ даромад, ва онҳое ки аз камараш рӯида буданд, ӯро дар он ҷо бо шамшер куштанд.

²²Ва Худованд Ҳизқиё ва сокинони Ерусалимро аз дасти Санҳериб, подшоҳи Ашшур, ва аз дасти ҳама наҷот дод; ва онҳоро аз ҳар тараф нигаҳбонӣ намуд.

²³Ва бисьёр касон ба Ерусалим ҳадияҳо барои Худованд, ва инъомҳои гаронбаҳо барои Ҳизқиё, подшоҳи Яҳудо, меоварданд, ва ӯ баъд аз он дар назари ҳамаи халқҳо обрӯманд шуд.

²⁴Дар он айём Ҳизқиё бемор шуда, наздик ба мурдан буд, ва сӯи Худованд дуо гуфт, ва Ӯ варо иҷобат намуда, аломате барояш дод.

²⁵Валекин Ҳизқиё мувофиқи марҳамате ки ба ӯ ато шуда буд, рафтор накард, зеро ки дили ӯ мағрур гардид, ва ғазабе бар ӯ ва бар Яҳудо ва Ерусалим аланга зад.

²⁶Ва азбаски Ҳизқиё бо сокинони Ерусалим аз ғурури дилаш тавба кард, бинобар ин ғазаби Худованд дар айёми Ҳизқиё бар онҳо фурӯ нарехт.

²⁷Ва Ҳизқиё сарват ва ҷалоли бағоят зиёде дошт, ва аз баҳри худ ганҷинаҳо барои нуқра ва тилло ва сангҳои гаронбаҳо ва атриёт ва сипарҳо ва ҳар гуна колои нафиса сохт,

²⁸Ва анборҳо барои маҳсулоти гандум ва шираи ангур ва равғани зайтун, ва охурҳо барои ҳар навъ чорпоён, ва қӯраҳо барои рамаҳо.

²⁹Ва аз баҳри худ шаҳрҳо сохт, ва паноҳгоҳҳо барои рамаҳои сершумори гӯсфандон ва говон, зеро ки Худо ба ӯ молу мулки бағоят зиёде ато намуд.

³⁰Ва ҳамин Ҳизқиё манбаи обҳои Ҷайҳуни болоро баста, онҳоро рост ба поён, ба тарафи ғарбии шаҳри Довуд равона кард. Ва Ҳизқиё дар ҳар амали худ муваффақият меёфт.

³¹Ва ҳамчунин дар масъалаи элчиёни сарварони Бобил, ки назди ӯ фиристода шуда буданд, то аз аломате ки дар замин зоҳир шуда буд, пурсон кунанд, Худо ӯро тарк кард, то ки ӯро имтиҳон намуда, ҳар чиро, ки дар дилаш буд, бидонад.

³²Ва бақияи аъмоли Ҳизқиё, ва эҳсонҳояш дар рӯъёи набӣ Ишаъё ибни Омӯс ва дар китоби подшоҳони Яҳудо ва Исроил навишта шудааст.

³³Ва Ҳизқиё бо падарони худ хобид, ва ӯро дар пешгоҳи мақбараи банӣ‐Довуд дафн карданд, ва тамоми аҳли Яҳудо ва сокинони Ерусалим ӯро дар вақти фавташ иззату икром намуданд; ва писараш Менашше ба ҷои ӯ подшоҳ шуд.